Minister Marja van Bijsterveldt (Onderwijs) heeft vandaag een oproep gedaan aan scholen, ouders, vakbonden en andere belangenorganisaties mee te denken en discussiëren over het onderwijs, en daarbij ingesleten patronen en ‘heilige huisjes’ niet onbesproken te laten.
Een discussie waarbij buiten de gebaande paden wordt gekeken, kan volgens haar simpele, verfrissende en praktische ideeën opleveren om het onderwijs te verbeteren.
Lees verder in de Telegraaf
BON…
Ik hoop dat BON zich ook laat uitnodigen.
BON heeft goede contacten met M. van Bijsterveldt en H. Zijlstra
Wees gerust: we worden zeker gehoord en gewaardeerd. Hoeveel invloed dat heeft is nooit direct duidelijk
Ronde Tafelgesprekken
Dat heeft ze ook gedaan toen ze Staatssecretaris was. Daar hebben toen ook BONners aan deelgenomen, waaronder “bovengetekende”.
Wat je er ook van moge vinden, ik vond het een goed plan dat ze toen in ieder geval ook met de mensen van de werkvloer heeft gesproken. Want laten we wel wezen, de meeste betweters die steeds hun meningen over onderwijs spuien komen zelf niet uit het onderwijs of hebben al minimaal 20 jaar niet meer voor een klas gestaan.
Dus ik hoop (en verwacht) dat BON ook dit keer weer uitgenodigd zal worden.
Rechter- en linker-hand
Een druk kun je soms verminderen door een kracht of last over een groter oppervlak te verdelen. Door de docenten een vakantieweek af te pakken werd de werkdruk voor de docenten verminderd maar bleef de last gelijk. Door het invoeren van een sociale stage steeg de werklast verder en kwam de werkdruk weer op het oude niveau terug. Mijn eerste advies bij “met van Bijsterveld aan de ronde tafel” zou zijn: Laat uw linkerhand weten wat uw rechterhand doet.
Seger Weehuizen
Heilige huisjes
‘Heilige huisjes’ mogen niet onbesproken blijven. Nou, mevrouw Van Bijsterveldt, zullen we dan eens beginnen met de positie van het bijzonder onderwijs, die voor uw eigen partij al zowat een eeuw onaantastbaar is? Ik vind het namelijk een simpel, verfrissend en praktisch idee om de overheidsbekostiging alleen te laten gelden voor openbare scholen. Dat is een eerste stap op weg naar meer democratische controle op onderwijs en onderwijsbeleid.
Si vis scholam BONam……….
Ik ben er niet zo zeker van dat beëindiging van (de subsidie voor) bijzonder onderwijs ons op weg helpt naar het verwezenlijken van goed BON-onderwijs. In de afgelopen decennia stond soms in naam verbetering van het onderwijs op de voorgrond maar het onderwijs werd vaak openlijk voor andere doeleinden gebruikt zoals het demokratiseren van het onderwijs en in het verlengde daarvan de maatschappij. De moeilijkste vormen van onderwijs moesten toegankelijker gemaakt worden voor kinderen uit de onderklassen en iedereen moest “gelijkwaardig” worden. Daar danken we de basisvorming en de grote scholengemeenschappen aan die over de gehele linie bijgedragen hebben aan slechter onderwijs. BON echter heeft een aantal beginselen geformuleerd die alleen maar beter onderwijs als doelstelling hadden. Als het bijzonder onderwijs de nek wordt omgedraaid zijn we weer afhankelijk van de hobbies en machinaties van de politici in Den Haag. In plaats van heel BON-onderwijs, al dan niet voor een beperkt aantal scholen, krijgen we misschien maar half BON-onderwijs op alle scholen. We moeten streven naar demokratisering van het onderwijs maar wel gericht op een heel ander aspect van democratie als hierboven het geval was: de tolerantie. De vroegere naoorlogse regeringen zijn dat aspect van demokratie vergeten en BON moet proberen bij de politici de herinneringen daaraan wakker te roepen. De politici moeten inzien dat het bijzonder onderwijs juist vrije ruimte moet krijgen en dat aan de bescherming van de bestaande bijzondere scholen tegen nieuwkomers een einde moet worden gemaakt. Geef binnen het cognitieve WAT het educatieve HOE vrije baan. Si vis Scholam BONam, ama tolerantiam democraticam
Seger Weehuizen