Zelfstandig bestuur openbaar onderwijs gevaar voor democratische besluitvorming
In Breda moet een juf vertrekken. Ze heeft een relatie met de meester. Al tweeëntwintig jaar. De juf werkt al dertien jaar op de school, de meester al vijf. Het probleem speelt zich af op de Montessori-basisschool in Breda. Deze school wordt sinds twee april bestuurd door de Stichting Markant. Het college van bestuur van de stichting heeft besloten dat het ongewenst is wanneer collega’s een relatie onderhouden. Het college bestaat uit één persoon.
Het gevolg van de regeling, waartoe het college van één persoon heeft besloten, is dat een van de twee leraren het veld moet ruimen; in dit geval een prima Montessori-juf. Een weldenkend mens zou dit beschouwen als een bestuurlijke dwaling, die je met een telefoontje en een e-mail ongedaan kunt maken. Voor de ouders, die zich zorgen maken over de school, levert het de nodige frustraties op. Om te beginnen omdat het college van bestuur tot voor kort ieder voorstel tot overleg heeft afgewezen. Ten tweede omdat de Stichting Markant voet bij stuk houdt: de juf moet weg. De betrokken leerkrachten hebben ‘omwille van hun privacy’ een spreekverbod gekregen. De Bredase raad, die intussen geraadpleegd is door de bezorgde ouders, geeft niet thuis. In zalvende bewoordingen geven de raadsleden aan dat ze geen verantwoordelijkheid willen nemen voor het eenkoppige monster dat ze zelf gebaard hebben.
Als ouder ga je dan nadenken hoe zoiets mogelijk is. Tot voor kort was het bestuur van de scholen op gemeentelijk niveau goed geregeld. Doordat de verantwoordelijkheid nu bij één persoon ligt, krijg je een autoritaire organisatie. Als die autoriteit dan ook nog in handen is van iemand die ten koste van alles zijn zin wil doordrijven, heb je een recept voor bizarre situaties. Alles bij elkaar een scenario dat je eerder in PVV-kringen verwacht dan in een schoolbestuur.
Dit soort onduidelijke constructies geeft bestuurders niet alleen een juridische volmacht om de dingen naar hun hand te zetten, maar ook om persoonlijke vetes te beslechten en een schrikbewind te voeren onder het personeel; a license to kill. En een ondermijning van de democratische besluitvorming in het openbaar onderwijs.
www.montessorry.nl
Raad van toezicht
Ik zie op de website waar je naar linkt dat de raad van toezicht van Markant al benaderd is door de bezorgde ouders. De functie van een raad van toezicht is om zulke rare plannetjes van een ‘collega van bestuur’ ongedaan te maken. Maar meestal gaan ze achter de bestuurder staan. En wie controleert de controleurs? Idioot dat we ons belastinggeld en onze kinderen aan dit soort ondemocratische instituten moeten overdragen.
Lumpsum is weer eens een ramp voor het onderwijs
dat blijkt wel weer.
Overigens had ik enige tijd terug al een stuk op dit forum hier over geschreven.
Misschien gaan ze nu a la juf Siep in Friesland een actie voeren:
www.depers.nl/binnenland/159793/Juf-Sieb-terug-voor-de-klas.html
Ik begrijp overigens niet goed wat de vergelijking is tussen de PVV en een schoolbestuur.
Zo kan je net zo goed D’66, de SP of de SGP er bij halen, wat ook een totaal onvergelijkbaar iets is.
“de PVV en een schoolbestuur”
De auteur refereert waarschijnlijk aan eenmansbedrijfjes.
En waarschuwt daarvoor.
Politieke eenmansbedrijfjes
dan had ik het toch goed.
Bij de SP had Jan het voor het zeggen, bij D ’66 is het Alexander die de eerste viool speelt en bij de SGP hebben vrouwen niets te vertellen, dat laatste blijkt ook op deze school in Breda, de vrouw moet wijken !!!
PVV luistert wel
de PVV luistert overigens wel naar verhalen uit het onderwijsveld.
Dat kan je van alle andere partijen niet zeggen, die hebben alleen doekjes voor het bloeden.
D ’66 spant daar de kroon bij, die sturen briefschrijvers door naar andere partijen, maar in de kamer voeren zij het hoogste woord !!
Het kan verkeren……………
Quod licet Montessori, licet Montessori?
Ik heb begrip voor de aanklacht en hoop dat het eenkoppige CvB wordt teruggefloten door de RvT. Maar ook ik ben daar sceptisch over. Net nu in het openbaar onderwijs de nieuwbakken constructie van zelfstandig bestuur en toezichtsraad zich wil bewijzen, vinden de betrokkenen een intern, publiek conflict over bevoegdheden vast niet wenselijk.
Ongeacht de kwaliteiten van de beide bestuursconstructies (dus met of zonder directe publieke controle door een gemeentebestuur) roept deze kwestie de vraag op waarom een bestuursvorm die in het bijzonder onderwijs geheel geaccepteerd is, voor het openbaar onderwijs niet door de beugel zou kunnen. Zowel het openbaar als het bijzonder onderwijs wordt immers uit de staatskas betaald, en de overheid dient bij beide onderwijssoorten toe te zien op kwaliteit en handhaving van de regelgeving.
Met andere woorden: als dit nu geen openbare, maar een bijzondere Montessorischool zou zijn, was dan een besluit dat “collega’s geen relatie mogen hebben” opeens wél aanvaardbaar?
En als het besluit dan wél aanvaardbaar is, wat maakt het besluit van deze openbare Montessorischool dan ineens niet aanvaardbaar?
Keuze
Ook bij een bijzondere school zou ik niet blij zijn met dictatortjes. Maar als er ook openbare scholen zijn dan kunnen bijzondere scholen het niet te dol maken: dan lopen de ouders en kinderen naar de openbare school. Nu hebben veel stichtingen het monopolie op onderwijs in een bepaalde regio: weglopen is onmogelijk.
Openbare scholen en bijzondere scholen hielden elkaar vroeger scherp, daar is nu geen sprake meer van.
Bon non licet CvB ?
Veel van deze “moderne” constructies met CvB RvT xO enz. zijn in de praktijk vaak contraproduktief.
Waar in Europa en omgeving zijn betere konstrukties ?
De PPV-vergelijking geldt
De PPV-vergelijking geldt inderdaad het gegeven dat een dergelijke bestuursconstructie, die op papier een democratisch karakter heeft, in de praktijk naar eigen goeddunken bestierd kan worden door één persoon, zeker wanneer de Raad van Toezicht is samengesteld volgens de voorkeuren van deze persoon.
Het democratisch gekozen
Het democratisch gekozen gemeentebestuur kon vroeger bij slecht onderwijsbeleid, teruggefloten worden door de kiezers. De besturen van het bijzonder onderwijs bestaan vooral uit ouders en hebben dus geen belang bij het ontslaan van goede leerkrachten. Dat kan alleen wanneer bestuurders gaan besturen. Het spreekverbod dat deze leerkrachten hebben opgelegd gekregen, geeft mij een hele vieze smaak in de mond. Hoezo vrijheid van meningsuiting? We leven toch niet meer in de Middeleeuwen?
Overigens kunnen geliefden heel goed op dezelfde school werken. De Montessorischool in Amsterdam waar ik werk bestaat uit 400 leerlingen,
35 leerkrachten waarvan 4 stelletjes. Mijn man en ik zijn daar 1 van. Onze school staat overigens zeer goed bekend.
Besturen bijzonder onderwijs
June Schram schrijft:
De besturen van het bijzonder onderwijs bestaan vooral uit ouders.
Dat was vroeger veelal zo, maar is lang niet overal het geval meer. Tegenwoordig zijn het veelal oud-politici die het schoolbestuur van het bijzonder onderwijs vormen (tegen goede betaling).