Beste mensen,
Onze dochter in groep 7 heeft wat moeite met rekenen en taal. Ze is vanaf groep 3 van cito niveau A naar in groep 6 een C gezakt. Momenteel hebben we dit met thuis oefenen weer terug weten te brengen naar een A (voor rekenen).
Omdat wij zelf met onze dochter werken willen wij graag de werkschriftjes mee naar huis nemen zodat voor ons goed duidelijk wordt waar ze mank gaat. Voorheen hebben we dit ook altijd gedaan en prettige bijkomstigheid is dat onze dochters (we hebben er nog een in groep 4) dat heel leuk vinden. Het toont betrokkenheid van de ouders naar de kinderen toe.
De directie heeft echter besloten dat de werkschriftjes niet meer mee naar huis mogen. Dit geldt zowel voor de schriften waar ze in bezig zijn als voor reeds afgemaakte schriften. Het idee er achter is dat zij het “zelf lesgeven door ouders” niet toejuicht omdat het gevaar aanwezig is dat ouders er een andere methode op na gaan houden. Dit ondanks het feit dat wij uitgelegd hebben de methodes van de school te gebruiken (internet, de uitgever van de methodes etc.).
Wat is jullie mening hierover?
P.s. Wij werken zelf met onze dochter omdat de school hierin geen ondersteuning kan bieden. Daarnaast geeft de school aan dat C niet alarmerend is. Wij willen echter erger voorkomen.
welkom Charliefox
Uw probleem is herkenbaar. Wellicht heeft u de “rekenoorlog” in de media gevolgd. De slechte resultaten van het zogenaamde realistisch rekenen en de wens om weer op een traditionele manier sommen te gaan maken is uitgebreid in het nieuws geweest.
Dat realistisch rekenen heeft als waanzinnig gevolg dat ouders, ook al kunnen ze goed rekenen, ook al zijn het afgestudeerde wiskundigen, geen hulp zouden kunnen bieden bij rekenproblemen met hun eigen kinderen. En het is waar: de manier waarop rekenen wordt aangeleerd is heel erg anders dan dat we dat vroeger (en nu nog overal elders in de wereld) deden. Zonder dat je die didactische methode kent, kun je als ouder daar niet bij aansluiten.
Nu is het in uw situatie nóg absurder, u wenst aan te sluiten bij die methode, maar wordt het zelfs onmogelijk gemaakt. Kennelijk vertrouwt men er niet op dat u in staat bent om die realistische methode goed te begrijpen.
Het geeft aan dat er iets vreselijk mis is met het rekenonderwijs in Nederland. U bent namelijk niet de enige. De stichting goed rekenonderwijs (een uitstekende relatie van BON) krijgt regelmatig mails van ouders die, net als u, door het rekenonderwijs met de handen in het haar zitten. Het zijn soms hartverscheurende verhalen. Meestal adviseren we dan de ouders om de kinderen thuis te helpen met rekenen, maar daarbij dan de traditionele methode te gebruiken. Voor kinderen die de hulp nodig hebben is dat vaak een aha moment. “Oooh, is het zo eenvoudig?” Als het kan in overleg met de school, maar kennelijk bent u die situatie al gepasseerd.
Als u daarvoor een rekenboek nodig heeft, dan kan ik u het Basisboek Rekenen van Prof. Jan van de Craats aanraden. Prof. van de Craats is de drijvende kracht achter de steeds groter wordende groep die bezwaar heeft tegen het realistisch rekenen.
Op de homepage van Jan van de Craats vindt u alles over dit basisboek rekenen. Let op: hij heeft ook een basisboek wiskunde geschreven vanuit dezelfde ideeën, maar u heeft natuurlijk het basisboek rekenen nodig.
Dat de scholen voor dat realistisch rekenen hebben gekozen kan hen niet werkelijk kwalijk genomen worden. In Nederland was tot voor kort geen andere keuze mogelijk. Niet alleen de inspectie eiste dat er realistisch werd gerekend, had de onderwijsverzorging alleen realistisch rekenen in de aanbieding, maar zelfs de uitgevers hadden alleen realistische methoden te koop. Gelukkig komt de stichting goed rekenondewijs in samenwerking met Noordhoff uitgevers volgend jaar met een goede methode: geschreven door twee Groningse onderwijzers. De naam van die methode is Reken zeker. Helaas heeft u dar niets meer aan.
BON heeft op 22 November een rekenconferentie gehouden over dit probleem. De documentatie daarvan kunt u hier vinden:
www.rekenconferentie.nl
De stichting goed rekenonderwijs kunt u bereiken via de website:
www.goedrekenonderwijs.nl
En de rekenhulp website die we samen hebben opgezet is te vinden op:
www.bonrekenhulp.nl
De website van Jan van de Craats:
staff.science.uva.nl/~craats/
Beste 9-11-1989, dat er veel
Beste 9-11-1989, dat er veel mis is met het rekenonderwijs daarover zijn wij het helemaal eens. Het grootste probleem wat ik uit het bericht van CharlieFox haal, is dat er een schier onoverbrugbare kloof is ontstaan tussen deze basisschool en de ouders. In plaats van samen een leerling vooruit helpen kiest de school ervoor om de ouders ‘buitenspel’ te zetten. Het moet toch niet gekker worden potverdrie. Je bent, om het maar eens in economische termen uit te drukken, als ouder klant bij die school. En de klant is koning, maar niet de baas.
@CharlieFox
Direct naar de MR en aankaarten dit probleem, hoewel de vraag is hoeveel de MR kan of wil doen. Ik kom soortgelijke problematiek als MR lid ook tegen. Probeer in ieder geval een constructieve dialoog met de school te houden.
Alles mooi en wel, 89,…
..maar als een ouder vriendelijk doch dringend verzoekt de schriften mee naar huis te mogen nemen, om een leerachterstand in te lopen, kan een directie dat nooit weigeren. Anders zou ik via de ouderraad de directie wel even ter verantwoording willen roepen. Het getuigt van een oliedomme kortzichtigheid van de betreffende leerkrachten en directie van die school.
Een vraag aan BON
Er is een wet openbaarheid bestuur; patiënten hebben recht op inzage in hun dossier.
Is het juridisch niet zó dat ouders van minderjarigen recht hebben op inzage in de werkschriften van hun kinderen?
Ik kan me voorstellen dat een school/docent regels stelt, maar weigeren lijkt me onmogelijk. Zelf heb ik mijn proefwerken altijd voor iedereen onder eigen toezicht ter inzage gegeven. Maar omdat ik, ouderwets, alle proefwerken zelf maakte verbood ik het kopiëren. Zo hoopte ik de proefwerken in ieder geval gedeeltelijk te kunnen hergebruiken.
bekende Geluiden
De school stelt zich blijkbaar achter de Plasterknorm dat een VMBO niet erg is. Ja dan hoef je je natuurlijk geen zorgen te maken als je kind op rekenniveau C zit. “Niet erg zijn” is echter een begrip dat nadere toelichting nodig heeft. Als VWO of HAVO voor je kind te moeilijk is kan het nog best een goed en gelukkig handwerker worden. Maar als jouw kind het wel kan ontneem je het een keuze als je de weg naar hogere secundaire opleidingen afsnijdt.
Ik denk dat de school bang is voor kritische pottenkijkers. in het begin kon ik van de middelbare school in Venlo de proefwerkopgaven en de door mijn dochter gemaakte opgaven thuis inzien. Maar zodra ik kritiek op de opgaven ging uitoefenen werd het me veel moeilijker gemaakt. Ik moest daarvoor naar school komen en ik moest dat eerst aanvragen.
Van een onderwijzer die wel eens een paar bijlessen rekenen of taal gaf en daardoor de schoolprestaties van de betreffende leerling enorm vergrootte hoorde ik ook al dat sommige basisscholen in Venlo fel tegen bijlessen zijn.
Seger Weehuizen
Daarom zijn “ze” ook zo tegen Prem
Je laatste opmerking Seger is waardevol. Ik had me dat nog niet in die woorden gerealiseerd. Dat scholen tegen hulp kunnen zijn omdat dan blijkt dat de kinderen het allemaal wel kunnen, en het dus ook op school zouden moeten kunnen en er dus nogal iets lijkt te mankeren aan de kwaliteit avn die school. Geen pottekijkers, geen externe toetsing en geen externe hulp. Want: wij doen het allemaal goed. Een morbide cynisme dat zo langzamerhand onderdeel uit gaat maken van een buitengewoon verrotte cultuur.
bijles
Bijles is wijdverbreid, een geaccepteerde handelswijze ; in het VO, maar ook in het PO.
Toch : er zijn scholen die, niet formeel maar toch met zachte drang, adviseren om bijles te beperken. Eigenlijk is dat niet verkeerd !
Dat is niet altijd uit angst voor potten kijken, kort gezegd het Prem syndroom. Er zijn ook goede redenen voor. Het beste wat een leerling kan overkomen is dat hij/zij, uit eigen kracht, in klassikaal verband, weer meester wordt van de stof waarin hij achter is. Dat kan, het gebeurt ; maar veel vaker lukt het niet.
Wat dan ? SUV ouders regelen bijspijkerwerk, met het gemak waarmee ze een 102″ flat screen kopen (de vorige van 42″ werd te klein) – niet vaak ouders met de meeste interesse in hun kinderen. Wanhopige ouders offeren hun obula’s, het oogappel offer, “elk meent zijn uil een valk te zijn”.
De kinderen van bijstandsmoeders en voedselbankklanten zijn slecht af in de race naar hogere cijfers. Zei iemand daar iets over de bankencrisis, geen verband ermee ? Overtrokken verwachtingen ? Popcorn, chips, echtscheidingen, lol, Haags geklungel, Plasterk op antarctica ijs.
Is het niet ook de taak van de school, de docent, om te zien dat alle kinderen meekomen ? Statistisch gezien : minstens 80 percent, beter 90. En een behoorlijke exit route voor de 20 of 10 percent ; niet de meubelmaker-route van Plasterk. Een exit op 11-jarige leeftijd is een waanzinnig idee, alleen geëvenaard door de waanzinnige situatie zelf in het onderwijs. Te vroeg, onjuist, fout.
Het onderwijs fundamenteel anders inrichten, de verwachtingen fundamenteel anders focussen – is dat niet de wezenlijke route waardoor crises in onderwijs of banken, gezondsheidszorg, ABP, of ook maar flat screens, niet meer in alle scherpte hoeven voor te komen ?
Owee, ik heb teveel gezegd. Zeg nu maar dat het hele circus onvermijdelijk is. Is het ook, mega-scholen, prestatiedwang incluis. Wist ik al. Toch maar blijven proberen, richting kleine scholen.
maarten
reken schriften
re : Charliefox | Wo, 04/02/2009 – 01:59 – hierboven
Kortdaat : nu aankaarten bij de MZR ; én alert blijven op tegenwerking van de directie van de school (kan zich ook via de docent manifesteren !). Voor ernstig noodgeval, een exit strategie bedenken.
Mocht het zo zijn dat het schier onmogelijk is om de relatie met de school/klas te herstellen (wat uiteraard wel de voorkeur heeft !), dan zou ik kort-en-goed overwegen, de kwestie bij de Inspectie aan te kaarten. Niet dat ze daar altijd zo intelligent zijn, maar een mogelijkheid is het.
Áls het zover komt, is het verstandig (ja, beslist onvermijdelijk !) om vóóraf een acceptabele exit strategie uitgewerkt te hebben, d.i. een andere school.
Ik heb een dgl. voorval een of twee meegemaakt in de ouder-contact-commissie van de school waar mijn kinderen op zaten. Het is niet grappig, het is beter om die situatie te vermijden.
maarten
School van mijn dochter
School van mijn dochter stelde zich op het standpunt dat de boeken schoolbezit waren en daarom het pand niet uit mochten. Ik liet mijn dochter echter elke woensdagmiddag het boek illigaal meesmokkelen en donderdag weer mee terugnemen. Hadden die sukkelaars niet in de gaten….
Dit allemaal lezende
bekruipen mij 2 gevoelens.
Ineens weten bonleden haarfijn te melden wat er allemaal rot is binnen het basisonderwijs en verder dat veel van deze meningen gebaseerd zijn op eigen en individuele ervaringen.
Dit als basis van ’n genuanceerd bonbeleid, t.o.v. ’t basisonderwijs lijkt me niet erg gezond.
Persoonlijke rancunes kunnen toch niet iets oplossen…
Verklaar je nader
Je spreekt in raadselen, dus verklaar je s.v.p. nader. Overigens: dat persoonlijke rancunes niets kunnen oplossen is waar, dat zou je jezelf eens moeten aantrekken in plaats van steeds azijnzure teksten te produceren in de richting van de vele BON-ners die het PO graag willen verbeteren.
Oplossing raadselen.
Carliefox, Historica, Sassoc en Malmaison vertellen hier over hun peroonlijke ervaringen (eigen kinderen). Niets op tegen. 89 heeft ’t over ’t morbide cynisme en ’n verrotte cultuur. Ieder heeft recht op z’n mening.
Noem overigens ’n azijnzure tekst van me en beargumenteer m’n ongelijk!
Woordkeuze
Het azijnzure ervaar ik in je woordkeuze. In je reactie van vandaag 20:54 (de klok van de server loopt een uurtje voor …..) schrijf je bijvoorbeeld dat BON-leden “ineens” vertellen over hun ervaringen. Alsof ze dat niet eerder hebben gedaan.
En ik zal niet beweren dat je ongelijk hebt in je afkeer van WSNS. Je hebt wel ongelijk in je regelmatige berichten dat BON niets voor het PO zou (kunnen) betekenen. De eerste grote BON-activiteit – de Rekenconferentie – was nota bene puur op het PO gericht. En hier vertellen ouders en andere BON-ners over wat ze in het PO ervaren of hebben ervaren. Jeanet Meijs gaat zelf de barricaden op voor het PO.
En wat doet Leo?
Leo
is het niet eens met de oplossingen, die vanuit bon/Jeannet Meijs worden voorgedragen. Hij vindt dat ’t kernprobleem ligt bij ’t bezuinigingsmonster wsns, dat langzaam maar zeker het basisonderwijs aan het wurgen is. Dat er meer problemen zijn is duidelijk, maar bij wsns terugdraaien ligt de kans om weer op te krabbelen. De juf beter leren rekenen is ’n goedkope kreet, die valse verwachtingen wekt. Terecht, zeker. Maar Leo werkt zelf op meerdere basisscholen (geen tijd voor de barricaden) en blijft volhouden wat hij vindt.
Leo, ik begin steeds minder
Leo, ik begin steeds minder van je te begrijpen. Jeannet Meijs, pleit juist voor het terugdraaien van WSNS.
Voor de volledigheid ’t volgende.
Al ’n jaar of twee dram ik over afschaffen van wsns binnen ’t basisonderwijs. Tot nu toe als ’n roepende in de woestijn. ’n Tijdje geleden lanceerde Jeannet Meijs binnen ’t oplossingenpakket van bon/Jeannet de stelling, dat er diverse belangrijke veranderingen binnen ’t basisonderwijs noodzakelijk waren. Verhogen van de kennis van juffen stond bovenaan en verder waren er nog ’n aantal punten. Afschaffen van wsns kwam niet op ’t lijstje voor. Nu lees ik ’n nieuw lijstje van bon/Jeannet waar ik mijn eerdere geschreeuw in die woestijn ineens bijna letterlijk terugherken. En met de constatering dat ’t afschaffen van wsns ineens ook op de agenda staat. Prima. Doet me goed. Alleen staat die niet bovenaan. En dat is m.i. noodzakelijk. Geen nuance verschil, ’n essentieel verschil van mening, daarentegen.
Dan is het dus tijd voor
Dan is het dus tijd voor champagne Leo. Het glas is halfvol, het staat op het lijstje je hebt gelijk en je hebt gelijk gekregen. Op naar volgende victories: WSNS afschaffen bovenaan het prioriteiten lijstje van BON daarna op de lijstjes van de politiek, en vervolgens werkelijk afschaffen van WSNS.
Wel
de bedoeling, proost!
Nergens persoonlijke rancune, Leo
Ik heb mijn kinderen veilig door de zee van σκυλλαι en χαρυδεις van het vernieuwlde onderwijs weten te loodsen. Voor allemaal (vooruitzicht op) een Gymnasiumdiploma en allemaal (waarschijnlijk) naar de universiteit. Mijn rancune bestaat wel maar die is niet die van een slachtoffer. Of, met jouw woorden Leo, mijn rancune is niet persoonlijk. Het is de woede die zich richt op mensen die je onnodig iets moois kapot ziet maken, in dit geval het onderwijs. Op domme mensen die door met de stroom mee te zwemmen een kans grijpen om belangrijk en/of welvarend te worden en een spoor van vernieling achterlaten.
Als ik mijn persoonlijke ervaring bij het onderwijs beschrijf doe ik dat omdat ze exemplarisch zijn voor wat er in het onderwijs gebeurt en hoe er gedacht wordt. Ik denk dat voorbeelden een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan het “begrijpen” van wat er in het onderwijs gebeurt.
Wat 89 schreef over morbide cynisme heeft ook niets met persoonlijke rancune te maken. Het is het tot uitdrukking brengen van een grote teleurstelling na het ontdekken dat er zo veel scholen zijn die het verborgen houden van hun onmacht of kwakzalverij belangrijker vinden dan faire kansen voor de hen toevertrouwde kinderen.
Seger Weehuizen
Morbide cynisme
Je hebt gelijk Seger,
Ik fulmineer tegen het systeem, niet tegen de mensen en zeker niet tegen de leerkrachten. Ik constateer een cultuur met allemaal vaak goedbedoelde kenmerken, maar die, zeker in samenhang, rampzalig (en dat is een understatement) uitpakken.
Kenmerk van het verschijnsel cultuur is, dat het voor individuen moeilijk is zich daarvan los te breken. Door een andere mening te heben, je anders te gedragen, maak je het jezelf erg moeilijk. Ik heb het dan niet eens echt over feitelijke sancties of gevolgen, maar simpel over het gevoeld dat mensen hebben als ze het niet eens zijn met de groep waarin men deelneemt. Hersenonderzoek heeft dat laatst zelfs aangetoond, maar de voorbeelden zijn voor iedereen herkenbaar.
De kenmerken van de onderwijscultuur en zeker die van de basisonderwijscultuur zijn:
Ik vind deze kenmerken eerlijk gezegd eng. Ze worden versterkt door relatief laag opgeleide docenten en een sterke hiërarchische sturing.
hiërarchische sturing en cynisme
Als de hiërarchische sturing je opdraagt met de stroom mee te zwemmen “of anders maar een andere school te zoeken”, dan kan je nog zo hoogopgeleid zijn – met een gezin en ’n hypotheek word je dan vanzelf een hoogopgeleide cynische meezwemmer.
vanzelf
vanzelf, naar de galg >
www.ebb-legionella.nl/assets/images/galg.jpg
nl.wikipedia.org/wiki/Galg
www.moppen-plaats.nl/moppen-id-5990-titel-Galg.html
maarten
Voorbeelden
uit persoonlijke ervaring, vooral als ze negatief zijn, hoeven geen afspiegeling te zijn van de werkelijkheid. Misschien veroorzaken ze zelfs ’n sterk vertekend beeld?
Omkeren.
Beste Charliefox,
Uw dochter behaalt na hulp niveau A en zonder de extra hulp niveau C. Jullie willen in het verlengde van de school de docent aanvullen en dat mag niet. De school wil niet dat er allerlei amateurs aan de kinderen gaan sleutelen. Dit zou namelijk de leerkracht tegenover de ouder kunnen plaatsen. Nu is het zo dat kinderen tegenwoordig zelf hun oplossingsstrategie mogen bepalen bij het rekenen maar daar valt dan dus de methode van de ouders klaarblijkelijk niet onder(die jullie niet eens gebruiken maar andere ouders misschien wel). Verder hebben jullie aangetoond dat jullie hulp werkt doordat jullie kind van C weer terug naar A ging.
Zou het kunnen zijn dat de leerkracht de methode van de ouders niet begrijpt?
Ik vind dit gewoon eng. Absoluut niet accepteren dus.
Kiespijn
Ik ga inderdaad de barricaden op en praat met beleidsmakers en laat mijn stem in vijandige arena’s horen.
[een deel van de reactie is verwijderd door moderator J. Jeronimoon met instemming van schrijfster)
Jeanet Meijs
Ophouden
Beste Jeanet en Leo,
Houd hiermee op. Alstublieft.
Ben
Wat ’n merkwaardig verzoek.
Ophouden met ’n discussie. Waarom? Er wordt niet gescholden en met modder gegooid. Hooguit sprake van verschillende meningen. ’n Coach mag dan misschien wel z’n wil aan de spelers dwingend kunnen opleggen, binnen bon ga ik er van uit, dat het uiteindelijk gaat om de argumenten. Toch?
Leo, het bericht van mij is
Leo, het bericht van mij is overbodig geworden door ingrijpen van de moderator. Het was niet dwingend. Gewoon een vriendelijk verzoek. Ik heb zelfs het magische A-woord gebruikt.
Discussieren op het web vind ik een vreemd proces. Met name door het gemis van nonverbale communicatie loopt het snel uit de hand. Hoe meer mensen er mee discussieren hoe erger dat wordt is mijn persoonlijke ervaring. Daarom geef ik hier en daar juist het verzoek om met argumenten te discussieren, of een voorbeeld van de Wet van Godwin.
Hierboven lijkt het wat vreemd omdat het bericht is gewijzigd door de moderator, zelfs heel netjes met vermelding en toestemming van de auteur.
3 Vragen.
Waarom grijpt ’n moderator hier in?
Wat is ’t magische A-woord?
Wat houdt de Wet van (ene) Godwin in?
3 antwoorden
De moderator greep in omdat er teksten in Jeanet’s reactie stonden die zij daar (kennelijk) achteraf gezien niet wilde hebben.
Het magische A-woord is ‘Alstublieft’
De Wet van Godwin / Godwin’s law: “As a Usenet discussion grows longer, the probability of a comparison involving Nazis or Hitler approaches one.”
Even om misverstanden te
Even om misverstanden te voorkomen Leo, de antwoorden hierboven slaan de spijker op de spreekwoordelijke kop, en de Wet van Godwin sloeg niet op een bijdrage van jou of Jeanet.
Zelden, overigens
zoveel misverstanden in een discussiestaart gelezen. Wat mij betreft zijn ze niet opgelost. Misschien wel goed, dat de staarten al snel in in de donkere krochten der vergetelheid verdwijnen.