Is frontaal lesgeven wél goed? – Beter Onderwijs Nederland

Hoewel ik veel lesvormen

Hoewel ik veel lesvormen kende, en ook gebruikte, lieten mijn leerlingen me vaker merken dat ze klassikale lessen op prijs stelden. Af en toe als stand-up comedian, maar meestal verduidelijkend en uitleggend.
En niet lessen in collegevorm met teveel leerlingen, al had ik voor sommige onderwerpen wel eens twee klassen (meer dan vijftig leerlingen) in mijn lokaal. Want het voordeel van een overzichtelijke klas is dat je staande, iedereen zag, doorhad wie afhaakte en kon nagaan of de stof duidelijk was. Bovendien kon je voortdurend op vragende blikken ingaan.
Daarom denk ik dat Khan-academie-lessen of op youtube opgenomen lessen wel als noodmaatregel kunnen dienen, maar het voortdurende gevoel van wederzijdse betrokkenheid missen.

Als ik mijn leerlingen wel eens vroeg of we bepaalde stof niet op een andere manier zouden doornemen, zeiden ze al te vaak dat ze al genoeg leraren hadden waar ze weer in groepjes uiteen moesten – en waar de gemakzuchtige leerlingen zich op sleeptouw lieten nemen door de uitslovers. En dat ze het nu juist zo leuk vonden om geïnspireerd les te krijgen.

Daarom, als er weer wordt gezeurd over zelfstandig werken, over ict dat de school van de toekomst zal bepalen, over de leerling centraal, dan denk ik: Ach dat lost zich wel op na verloop van tijd, leerlingen voelen zelf aan dat ze in die gedoceerde lessen vergezichten ontdekken, dat ze verder komen met vragen van medeleerlingen die ze zelf niet op dat moment hadden kunnen formuleren.

arendschulp
27 december 2012 om 09:10

Bij mij op het bord hangt een

Bij mij op het bord hangt een citaat:

Harvard study shows that lecture style presentation leads to higher student achievement.

Ik geef vooral frontaal les omdat ik mezelf graag hoorpraten, maar het is toch een steuntje in de rug.

En al die werkvormen? Pedagogische romantiek!
Philippens
27 december 2012 om 11:43

Hoewel ik veel lesvormen

Hoewel ik veel lesvormen kende, en ook gebruikte, lieten mijn leerlingen me vaker merken dat ze klassikale lessen op prijs stelden. Af en toe als stand-up comedian, maar meestal verduidelijkend en uitleggend.
En niet lessen in collegevorm met teveel leerlingen, al had ik voor sommige onderwerpen wel eens twee klassen (meer dan vijftig leerlingen) in mijn lokaal. Want het voordeel van een overzichtelijke klas is dat je staande, iedereen zag, doorhad wie afhaakte en kon nagaan of de stof duidelijk was. Bovendien kon je voortdurend op vragende blikken ingaan.
Daarom denk ik dat Khan-academie-lessen of op youtube opgenomen lessen wel als noodmaatregel kunnen dienen, maar het voortdurende gevoel van wederzijdse betrokkenheid missen.

Als ik mijn leerlingen wel eens vroeg of we bepaalde stof niet op een andere manier zouden doornemen, zeiden ze al te vaak dat ze al genoeg leraren hadden waar ze weer in groepjes uiteen moesten – en waar de gemakzuchtige leerlingen zich op sleeptouw lieten nemen door de uitslovers. En dat ze het nu juist zo leuk vonden om geïnspireerd les te krijgen.

Daarom, als er weer wordt gezeurd over zelfstandig werken, over ict dat de school van de toekomst zal bepalen, over de leerling centraal, dan denk ik: Ach dat lost zich wel op na verloop van tijd, leerlingen voelen zelf aan dat ze in die gedoceerde lessen vergezichten ontdekken, dat ze verder komen met vragen van medeleerlingen die ze zelf niet op dat moment hadden kunnen formuleren.

2 Reacties