Recentelijk verscheen “Is de klas nog wel zo gelukkig ?” van kinderboekenschrijver Jacques ‘Meester Jaap’ Vriens. Een met veel liefde, relativering en bijna mededogen geschreven boekje over het basisonderwijs.
Zonder meer een aanrader, ook als je het niet met alles wat hij zegt eens mocht zijn.
De beschrijving op bol.com:
“Het leesbevorderingsproject Nederland Leest staat dit jaar in het teken van De gelukkige klas van Theo Thijssen. Voor Jacques Vriens is deze auteur een grote inspiratiebron geweest, niet alleen bij het schrijven van boeken, maar vooral in de periode dat hij voor de klas stond. Aan de hand van het boek De gelukkige klas bekijkt Jacques Vriens het hedendaagse onderwijs met een kritische blik. Hij kijkt terug op zijn eigen onderwijservaringen en beschrijft de onderwijsontwikkelingen van de afgelopen jaren, die niet altijd het resultaat hadden wat ze beoogden. Hoe staat het met de klas van tegenwoordig? Is die nog wel zo gelukkig? En op welke manieren zou je de klas weer gelukkig kunnen maken?”
Link: website van Jacques Vriens.
Gelukkig in de klas,
wat leuk, dat iemand zich dat afvraagt. Zolang alles min of meer z’n gangetje gaat is iedereen gelukkig. Geef de buitenstaander ’n snuifje nostalgie mee in in boek. Ook hij/zij gelukkig.
Wil je echt weten, wat er zoal gebeurt daar, dan zul je echt moeten gaan kijken.
En dat is hier en daar andere koek,
dan ’n romantisch jongensboek.
Er staat ’n school, vlak om de hoek.
Ongelukkig in de klas
Maar Leo, als jij er de tijd voor zou hebben, zou jij dan zelf niet een boek willen schrijven over wat jij allemaal ziet? In grote lijnen schrijf je dat wel hier op het forum, maar ik ben eigenlijk razendbenieuwd naar hoe zo’n dag van jou er uitziet. Of anders in plaats van een boek, een ingezonden stuk in de krant of in een tijdschrift, eventueel anoniem beplaatst.
Willen wel,
kunnen niet, dankzij wat zelfkennis. Het zou waarschijnlijk te veel van hetzelfde zijn en te cynisch. In zo’n tekst zou ook ’n stuk van de oplossing moeten zitten. En die moet weer voor ’n groot deel vanuit ’t basisonderwijs komen, vind ik. Jammer genoeg komt van daaruit steeds minder. Helaas neemt de versplintering binnen teams slechts toe, eigen agenda’s en eigenbelangen. Daarnaast zullen veel basisschoolleerkrachten mijn mening niet ondersteunen. Er zijn veel plekken in Nederland, waar deze problemen nog nauwelijks voorkomen. Ik ben geen Leo Prick of Ton van Haperen.
Het meest demotiverende echter is, het totale gebrek aan belangstelling van iedereen, voor het PO. Het overgrote deel van VO leraren heeft geen benul van wat zich in ’t PO afspeelt. Eerst de stormvloed en dan pas de Deltawerken.
Tot zolang “pruttelen en polderen” en helaas steeds meer “prutselen en kolderen”.
de gelukkige klas
Wij zijn 2 leerkrachten, werkend op een montessori basisschool, en zijn momenteel actie aan het voeren, omdat wij ideeën hebben hoe we de klas weer gelukkig kunnen krijgen. Wij strijden in eerste plaats voor kleinere klassen. Minder adviseren en kletsen en (meer) geld weghalen bij de samenwerkingsverbanden. Met minder kinderen kunnen leerkrachten beter differentiëren en zorg bieden. Weer Samen Naar School kan tot op zekere hoogte, maar NIET wanneer we blijven vasthouden aan klassen met 30 kinderen.
Kijk ook op
kleineklassen.blogspot.com
De gelukkige klas / reactie
Goed om te horen dat er mensen zelf opstaan om actie te gaan voeren! Geweldige cartoon trouwens met die roeiers; beste die ik gezien heb sinds die van die manager die letterlijk op de nek zat van de lesgevende docent.
Succes!