Ik help mijn kleinzoon, 3VWO, af en toe met zijn huiswerk en de voorbereiding van proefwerken. Over het algemeen levert dat wel wat op maar er is één vak waar het niet lukt om zijn cijfer wat hoger te krijgen: Economie. Ik snap niet waarom, hij kent zijn zaakjes goed. Ik zou dus graag de proefwerkopgaven zien om na te gaan wat we beter kunnen doen. De sectie Economie bespreekt een gemaakt proefwerk in de klas maar geeft de opgaven niet mee. Die moeten geheim blijven zodat ze volgend jaar weer gebruikt kunnen worden. Ik heb één keer bij hoge, zeer hoge uitzondering, een proefwerk mogen inzien. En dat was erbarmelijk van kwaliteit. Vragen waarop geen eenduidig antwoord te geven was, vragen waarop uberhaupt geen zinnig antwoord te geven was en ellenlange teksten die niets met de uiteindelijke vraag te maken hadden. Na mijn kritiek heeft de school de rangen gesloten, mij tot paria verklaard, ieder gesprek geweigerd en proefwerken tot staatsgeheim verklaard.
Ik vind dat, net zoals de sectie wiskunde op die school dat doet en ik dat mijn hele onderwijzende leven heb gedaan, opgaven moeten worden meegegven, eventueel ook de uitwerkingen op papier. Dan kan een leerling zich concenteren op de uitleg en gemaakte fouten.
De sectie Economie op deze school dient met geheimhouding alleen het eigen belang, zo min mogelijk proefwerkeen ontwerpen. Terwijl dat natuurlijk bij je werk hoort en helemal niet zo moeilijk is. En het tot je werk behoort om goede toetsen te maken. En een sectie die begrijpt waar het onderwijs om gaat, namelijk het belang van iedere leerling, die kiest voor die leerling en niet voor plat eigenbelang.
Wat denken mijn collega's bij BON hiervan?
Ik gaf via mijn hompesite mijn leerlingen altijd het proefwerk over de stof van het jaar daarvoor met het antwoordmodel. Zo kon ik zien dat er inderdaad leerlingen waren die dat weken van tevoren al downloaden, de meesten deden dat pas de avond tevoren. Wat op zich begrijpelijk is: overzie ik de stof, en hoe scoor ik nu?
Leraren moeten iedere keer weer nieuwe proefwerken maken, ook al omdat in de uitleg in de klas de nadruk op bepaalde onderdelen was gevallen. Ook maakte ik voor parallelklassen ongelijke proefwerken als ze ongelijk geëindigd waren.
De les na de toets kregen de leerlingen het werk terug, met antwoordmodel (Ik keek alles dezelfde dag nog na). Ze konden schriftelijke vragen stellen of beargumenteerd melden dat ze het met de beoordeling niet eens waren. Die "klachtenbriefjes" nam ik dan mee, bekeek hun antwoord opnieuw en kon mijn oordeel bijstellen. Leerlingen waren daarna zeer ingenomen met het resultaat en ik had het gevoel dat ik niemand tekort had gedaan. Bovendien hadden ze zich nog eens behoorlijk intensief met de stof bezig gehouden.
Ik denk dat leraren die macht over leerlingen hebben, alles moeten doen om machtwillekeur tegen te gaan naar de grootst mogelijke rechtvaardigheid moeten streven.
Geheimhouderij is ook bij
Geheimhouderij is ook bij rekentoets een probleem.
Ik ben docent, en de
Ik ben docent, en de leerlingen krijgen bij mij in de klas altijd inzage in de opgave, hun eigen antwoorden, en mijn antwoordmodel. Een heel enkele keer komt het voor dat leerlingen laag scoren en ouders daar op een ouderavond over beginnen. Soms stel ik dan voor om een afspraak te maken, na de lessen op school. Ik zorg dan dat we (ouder, leerling en ikzelf) met alledrie een opgave en antwoordmodel voor onze neus zitten, en ook met de antwoorden van de leerling. We nemen dan de toets vraag voor vraag door. Het werkt altijd verhelderend; vaak komt er een "lek" boven water; iets wat een leerling voortaan handiger kan aanpakken. Zo'n sessie komt niet vaak voor, ik denk hooguit om het jaar.
Zodra mijn schoolleiding mij zou verplichten de opgaven na een toets altijd beschikbaar te stellen aan de leerlingen en hun ouders, zou ik dat weigeren, en het zo nodig laten aankomen op een ontslag. De reden is simpel: ik zou elk jaar voor elke toets een nieuwe opgave moeten maken. Dat kost me zeven klokuren per toets. Daarvoor schiet de tijd (danwel het salaris) te kort. Bovendien wil je dat een toets zo goed mogelijk is, en moet je meerdere versies maken, dan moet je je beste opgaven spreiden over die versies en wordt de spoeling dunner. Dat is ook niet in het belang van de leerlingen.
Ik vind dat leerlingen en ouders dus in principe altijd inzage moeten hebben in de opgaven en antwoorden, maar om mijn eigen korte termijn belangen én (daarmee) de lange termijn belangen van al mijn leerlingen te beschermen, gebeurt die inzage alleen onder mijn toezicht. Dat ik er zelf bij ben, is een extra dienstverlening. Als massa's ouders van dat inzagerecht gebruik zouden willen maken, zou het onuitvoerbaar worden, maar in de praktijk gebeurt dit dus niet.
Natuurlijk kan het ook per vak verschillen. Misschien is het voor sommige vakken veel minder werk om een toetsopgave in elkaar te zetten. Sommige docenten kopiëren uit tijdnood of onvermogen ook gewoon oude examenopgaven. De situatie kan per geval verschillen. Wat ik doe is zeker ook uit eigen belang, maar ik vind daar niets plats aan. Het lijkt me immers niet in het belang van leerlingen dat docenten overwerkt raken, danwel onderbetaald worden, danwel het onderwijs ontvluchten vanwege een onwerkbare situatie. De tegenstelling tussen het belang van de docent en dat van de leerling vind ik dus geen juiste voorstelling van zaken. Maar als docenten hun opgaven in het geheel niet, dus ook niet gecontroleerd in hun eigen bijzijn willen laten inzien, dan vind ik dat verdacht.
Zoals zoveel problemen in het onderwijs, wordt ook dit probleem veroorzaakt door een veel te hoge werkdruk en ondermaatse docenten, en dát wordt weer veroorzaakt door een combinatie van te grote besturenmacht en onderfinanciering door de overheid/belastingbetaler. De docenten en schoolleiding in kwestie zijn waarschijnlijk bezig zichzelf te beschermen. Dat doen ze niet voor niets; anders overleven ze niet. Uw kleinzoon is het slachtoffer van deze situatie. Dat is een kwalijke zaak, maar dat is dus wat je krijgt als je als land je onderwijssector decennialang verwaarloost.
Overigens mijn complimenten voor uw betrokkenheid bij de schoolcarrière van uw kleinzoon. Persoonlijk waardeer ik het zeer als ouders (in dit geval zelfs grootouders) betrokkenheid tonen; voor hen maak ik graag eens in de zoveel tijd die anderhalf uur tijd vrij om eens grondig een toets door te spitten. Ik zeg erbij: ik werk op een categoriaal gymnasium dat mij verhoudingsgewijs redelijk betaalt en faciliteert.
Ik kan slechts vanaf een
Ik kan slechts vanaf een afstand oordelen dus misschien sla ik de plank mis. De o verheid financiert onder en ik heb gehoord dat zij voor onderwijs lang niet aan inflatiecorrectie heeft gedaan. Maar bij de overgang op de lump sum is zij er wel van uit gegaan dat eerstegraadslessen door eerstegraders gegeven worden die eerstegraads betaald worden. En later heeft Plasterk daar nog een keer extra geld voor gegeven. De schoolbesturen en de managers hebben zichzelf wel ruim bedeeld. De aantal uren bestemd voor niet-les gebonden taken is gestegen en de tijd die voor een te geven lesuur staat is afgenomen. Het is heel goed mogelijk dat er na nieuwe prioriteitenvaststelling gevolgd door opschoning wel voldoende geld is om leerwillige leerlingen goed onderwijs te geven. Want, inflatiecorrectie of niet, het budget van onderwijs ide afgelopen decennia meer gestegen dan louter inflatiecorrectie vereiste.
Wat Malmaison stelt is
Wat Malmaison stelt is correct, maar nog even wat aanvullingen.
Het is waar dat Plasterk extra geld voor hogere salarissen beschikbaar heeft gesteld, maar scholen die hier gebruik van hebben gemaakt, waren ook verplicht meer docenten in hogere schalen te plaatsen. Niet alle scholen hebben daarvoor gekozen, en scholen die daar wél voor kozen en aan de slag gingen met salarisverhoging, kwamen er vervolgens achter dat ze na een aantal jaren te weinig geld kregen om die salarisverhogingen te betalen, terwijl ze wél aan de inschalingsnormen moesten voldoen. Zo krijg je dus twee soorten scholen: scholen die Plasterks aanbod afsloegen en met dus veel laagbetaalde docenten die in principe een redelijk integer beleid zouden kunnen voeren (geen dikke managementlagen en zelfverrijking van bestuurders) voeren, en scholen met beterbetaalde docenten die de salarisverhogingen financieel niet konden bijbenen en dus met de kaasschaaf aan de slag moesten: docenten weer meer uren laten lesgeven/werken voor hetzelfde geld bijvoorbeeld. De school waar ik werk laat zien dat je met een kleine overhead in combinatie met de "Plasterkgelden" nog redelijk capabele (hooggeschoolde, voldoende bevoegde) docenten kunt aantrekken. In theorie kan het, maar in de praktijk werken de prikkels de andere kant op: het loont voor schoolbesturen om de goedkoopste docenten aan te nemen in plaats van de beste (die duurder zijn). De prikkel is dus verkeerd, en waar de prikkel verkeerd is, gaat het vaak mis, zoals we ook zien bij bijvoorbeeld banken, in de zorg, en bij woningbouwcorporaties. Er zíjn goeie (banken, zorgverzekeraars/-instellingen, woningcorporaties), maar de prikkel is zodanig dat het in de praktijk vaak misgaat, vooral bij de wat grotere instellingen.
Nog even terugkomend op het verhaal van Arnoudj.
Hoe hebt u ons gevonden? Met onze reacties wordt u aan de ene kant wellicht wijzer over wat de oorzaken zijn, maar daarmee hebben we nog geen oplossing voor u. Er is ook geen kant en klare oplossing; dat is juist waarom het onderwijs zo in de problemen zit. Wat te doen? Ik probeer, hardop nadenkend, wat mogelijkheden te formuleren. Ik ga er dan wel vanuit dat uw zienswijze correct is, en dat de toetsen dus inderdaad slecht zijn en er niets mankeert aan uw kleinzoons aanleg voor het vak economie. Ik kan dit natuurlijk niet beoordelen.
Zijn er klasgenoten die hetzelfde problemen hebben met economie? Heeft u contact met hun ouders? Samen staat u altijd sterker. Dan nog kan het uitdraaien op een oeverloze strijd met de school. Dat is akelig, want van die school bent u afhankelijk; zomaar even van school veranderen is meestal geen optie. Een school hoort gewoon goed te zijn, net als een ziekenhuis en de brandweer. Op dit moment lijkt het erop dat de school de docenten in bescherming neemt. Op zich is dat te prijzen: zíj zijn het die de docenten hebben aangenomen. Hen laten mangelen tussen de schoolleiding en de leerlingen/ouders is ook geen optie. In het slechtste geval komen er andere, net zo ondermaatse docenten voor in de plaats. Druk uitoefenen kán misschien helpen, maar doe het vooral samen, als dat enigszins kan. ls u samen kunt werken met ouders van klasgenoten, komt u uit de paria-positie. Wellicht is het handig om niet meteen inzage in de toetsopgaven te eisen, maar gewoon eerst het probleem op tafel te leggen: we doen er alles aan om onze (klein)kinderen te helpen, maar dit heeft geen resultaat: hoe kan dit? Hoe kunnen we de situatie oplossen?
Waar scholen als de dood voor zijn, is slechte publiciteit. Ze doen het in hun broek voor de media, want dat kan de leerlinginstroom afknijpen en de toekomst van de school in gevaar brengen. De aanmeldingsperiode vindt plaats in juist deze maanden. Maar opnieuw: in een hevig conflict zijn met een partij waarvan je ook afhankelijk bent, is geen pretje. Aan de andere kant: zonder druk verandert er niets, en is er ook geen druk om bijvoorbeeld de overheadkosten te drukken (een noodzaak voor het kunnen aannemen van betere docenten of hen beter te faciliteren met werktijd).
Verder nog even een vraag. Zijn de betreffende docenten economie bevoegd? En zijn ze ook voldóende bevoegd? Op dit moment zijn scholen niet verplicht dat bekend te maken. Maar u kunt er altijd naar vragen. De roep om scholen te verplichten het bevoegd zijn van hun docenten en het percentage bevoegdgegeven lestijd bekend te maken neemt toe, maar de politiek lijkt weg te duiken: de beerput mag vooral niet open. Want wie is er verantwoordelijk voor de ontstane situatie? Juist ja.
Nog iets wat me te binnen schiet. Uw kleinzoon zit in klas 3. Uit ervaring weet ik dat, schat ik zo in, het merendeel van de docenten dat de lastigste jaarlaag vindt om les aan te geven. De leerlingen gedragen zich hier vaak het moeilijkst, zijn dan het brutaalst. De puberhormonen regeren op deze leeftijd. Het gevolg daarvan kán zijn dat deze jaarlaag wordt afgewenteld op de zwakste docenten: nieuwkomers, stagiairs, onbevoegden. Puur omdat de ervaren, bevoegde docenten de bovenbouw, en bij andere vakken dan bijvoorbeeld economie en scheikunde, klas 1 en 2 claimen. Wederom: ook uit zelfbescherming. Het kán dus zijn dat uw kleinzoon het, als hij economie kiest, beter gaat krijgen in klas 4. En met uw hulp haalt hij dan eventuele achterstanden wel in.
@EM70
@EM70
Natuurlijk begrijp ik de motieven om proefwerken geheim tehouden. Ik weet heel goed uit eigen ervaring hoe zwaar het beroep is. Maar geen van die motieven is in het belang van de leerlingen. Zeker niet het motief wat kennelijk hier aan de orde is: geheimhouding om kritiek te voorkomen. leraar en afdelingsleider zijn in een verdedigende kramp geschoten. Maar ik heb nog steeds de vage hoop dat onderwijs wordt gegeven in het belang van de leerlingen.
In de lagere klassen lijkt het maken van een nieuw proefwerk mij niet zo moeilijk. Immers, verander je de volgorde van de vragen, maak je tekstuele wijzigingen, verander je wat getallen dan is het al snel een 'nieuw' proefwerk voor de leerlingen. In de (voor) eindexamenklassen kan dat wat meer werk zijn maar ook daar valt het na de eerste jaren mee omdat je dan een collectie opgaven hebt uit vorige jaren. En geen leerling houdt collecties bij van proefwerkvragen uit eerdere jaren. En zou hij/zij dat wel doen en al die opgaven goed uit kunnen werken, heeft hij/zij dan niet veel begrepen van je vak?
@Em70
@Em70
Wat je hier ook ziet is de impliciete chantage door de school: Pas op of je (klein)kind wordt slachtoffer. Deze school is niet open, niet transparant en komt daarmee weg doordat ouders het niet wagen om kritiek te laten horen. Zo wordt onderwijs nooit beter maar steeds slechter.
Dat zou bij welke onderneming
Dat zou bij welke onderneming dan ook voortdurend de centrale vraag moeten zijn: wat heeft mijn doelgroep er aan? Want veel te gemakkelijk gaan diverse menselijke ijdelheden overheersende rollen spelen in de diverse overlegstructuren.
Als lid van een MZR had ik de gewoonte mij, na elke vergadering, af te vragen: wat heeft mijn klas nu als voordeel van deze vergadering gevonden? In verreweg de meeste gevallen bleek het antwoord: nihil. Maar intussen hadden diverse mensen zich weer even erg belangrijk gevoeld. Het zijn geen opwekkende gedachten en sombermans regeert op zulke avonden wel erg gemakkelijk.
Processen krijgen maar al te gemakkelijk een heel eigen dynamiek waarbij de eerste belangen uit het zicht verdwijnen. Wellicht een afgesleten waarheid, maar elke waarheid heeft het nodig voortdurend afgestoft of opgefrist te worden. Geen beginsel dat voortdurende frisheid nodig heeft als het conservatisme.
@Arnoudj
@Arnoudj
U schreef:
"In de lagere klassen lijkt het maken van een nieuw proefwerk mij niet zo moeilijk."
Hangt van het vak af. Het maken van een toets met bijvoorbeeld voor de helft meerkeuzevragen, _goeie_ meerkeuzevragen, is een enorm werk. En meerkeuzevragen hebben twee grote voordelen: je kunt een groter deel van de stof mee toetsen, en het kijkt sneller na. Ik geef zelf geen economie, maar ik denk dat het vak zich overigens niet goed leent voor meerkeuzevragen.
U schreef ook:
"En geen leerling houdt collecties bij van proefwerkvragen uit eerdere jaren. "
Het tegendeel is helaas het geval. Op de school waar ik werk kwam juist aan het licht dat leerlingen in de bovenbouw een hoekje op Facebook of iets dergelijks hadden waar toetsopgaven werden uitgewisseld. Juist in het internettijdperk is het dus extra oppassen geblazen.
En u schreef:
"En zou hij/zij dat wel doen en al die opgaven goed uit kunnen werken, heeft hij/zij dan niet veel begrepen van je vak?"
Als dat zo was, dan zou het dus lonen om de leerlingen vooraf al je toetsvragen beschikbaar te stellen. En dan kunnen we dat bij het CSE ook wel gaan doen. De leerlingen hebben het bij een goeie score immers toch goed begrepen? De werkelijkheid is natuurlijk anders. Leerlingen zullen de leerboeken links laten liggen en zich vol op het trainen van die opgaven storten.
Als docenten zouden worden verplicht hun opgaven achteraf altijd beschikbaar te stellen, dan zal daarmee het onderwijs weer wat verder kapot worden gemaakt. Dat lijkt mij niet in het belang van de leerling. De oplossing is natuurlijk gewoon dat er goeie docenten voor de klas staan die goeie opgaven kúnnen maken en daartoe ook de gelegenheid krijgen. Al het andere gaat niet werken.
@Em70
@Em70
Is het niet zo dat bij het CSE de opgaven van vorige jaren belangrijk oefenmateriaal zijn? En is het denkbaar dat leerlingen die alle opgaven van, pakweg, de laatste vijf jaar, goed maken dat kunnen doen zonder de stof te hebben begrepen? Heeft het niet zo'n zelfde effect als dat je door spiekbriefjes te maken zo met de stof bezig bent geweest dat je op het moment supreme die briefjes helemaal niet meer nodig hebt?
Meerkeuzevragen zijn een apart onderwerp. Ik zie er natuurlijk de voordelen van in maar ik heb er een hekel aan. Vooral omdat ik geloof dat ze maar heel beperkt een goed beeld geven van kennis en vaardigheden. En er ook heel veel zeer slechte meerkeuzevragen worden gebruikt. Zoals: Wat is niet waar…..Het zijn vaak meer semantische testen dan nagaan wat een leerling van een vak kent. Ik geloof veel meer in open vragen, die kom je immers ook in het gewone leven tegen? We vragen van een leerling oplossingsvaardigheid, creativiteit, gebaseerd op kennis van het vak. En ik ben er nooit van overtuigd geraakt dat MC toetsen daarvoor geschikt zijn. Is ook hier niet het gemak voor de docent de echte, onderliggende drijfveer?
Ik zie bij voorbeeld bij mijn kleinzoon een opgave waarvan het antwoord berekend moet worden. Doe je dat goed dan is dat 2. Maar de docent heeft er een MC vraag van gemaakt. Wat is het goede antwoord: a)4 b)1/2 c)2 d)10. En daarmee is het antwoord 2 dus fout. Het goede antwoord is C. En daar wordt ik dus een beetje sjagerijnig van. En zo snap ik dus waarom deze docent zijn proefwerken geheim houdt. Maar daar kan ik dus ook niet mee accoord gaan.
Lees de http://www
Lees de www.wiskundebrief.nl
Geheimhouderij uit de Muntstraat in Utrecht over de rekenmachinelobby.
Bedenk ook het volgende.
Bedenk ook het volgende.
Je bent er niet met het maken van één proefwerk. Omdat parallelklassen, buiten de proefwerkweken, vaak op andere tijdstippen een proefwerk over dezelfde stof krijgen moet je meerdere parallel-versies van een proefwerk maken. Dan moet er voor de leerlingen die afwezig zijn, meestal samen met de leerlingen die willen "herkansen" een apart proefwerk worden gemaakt. En dan zijn er altijd weer een paar sociale noodgevallen die de herkansing mogen herkansen.
Je bent er niet met het hier en daar veranderen van wat details, want de vragen en antwoorden van een proefwerk worden door de leerlingen doorgegeven. Zeker met de huidige electronische hulpmiddelen.
Kortom "eerlijk toetsen" is een zeer bewerkelijk en tijdrovend gedoe.
In mijn schooltijd kreeg ik te horen: "herkansen doen we niet, het volgende proefwerk is je herkansing".
Dat is een goede aanbeveling voor het tegenwoordige onderwijs.
@ArnoudJ
@ArnoudJ
U schreef:
> Is het niet zo dat bij het CSE de opgaven van vorige jaren belangrijk oefenmateriaal zijn?
Ja, dat is zo.
> En is het denkbaar dat leerlingen die alle opgaven van, pakweg, de laatste
> vijf jaar, goed maken dat kunnen doen zonder de stof te hebben begrepen?
Dat hang er vanaf hoe ze het voorbereid hebben. Als ze monomaan getraind
hebben op alleen die vragen van de afgelopen vijf jaar, en verder geen les hebben
bijgewoond en geen minuut het boek hebben bestudeerd, dan denk ik niet
dat ze de stof per sé goed beheersen. Maar stel nou dat het wél zo zou zijn,
dan kun je daar als docent nog niet zoveel mee. Want vijf verschillende,
goeie toetsen maken, is een gigantisch werk. Bij het eindexamen (eerste en
tweede tijdvak samen) kost het hele proces van de vervaardiging van vragen
anderhalf jaar. Bovendien, als het, opnieuw, wél zo zou zijn, waarom wordt
er dan niet afgesproken dat er niet elk jaar nieuwe opgaven gemaakt worden
maar dat er zal worden geput uit de vragen van de afgelopen vijf jaar?
Dat zou meteen ook geld besparen. Toch gebeurt dit niet. Voor zover ik
weet gebeurt dit nergens ter wereld. Hoe zou dat toch komen?
> Is ook hier niet het gemak voor de docent de echte, onderliggende drijfveer?
Natuurlijk is dat een belangrijke, onderliggende drijfveer.
Maar dat is wat je krijgt als je als land je docenten veel te veel uren per
week les laat geven en ze daarvoor nog onderbetaalt ook.
Uiteindelijk is de oorzaak dus niet het gemak voor de docent, maar
het gegeven dat voor een groot deel van de burgers in Nederland goed
onderwijs niet zo'n hoge prioriteit heeft. Waarom zou je je als docent
opofferen om die gemakzuchtige houding van zoveel Nederlanders
recht te breien? Het is je baan; het is geen liefdadigheid. Je kunt
als land niet voor een dubbeltje op de eerste rang zitten.
> En zo snap ik dus waarom deze docent zijn proefwerken geheim
> houdt. Maar daar kan ik dus ook niet mee accoord gaan.
Dat begrijp ik; het is ook iets anders als een docent z'n proefwerken
geheim houdt omdat ze slecht zouden zijn, dan dat hij dat doet om
gewoon zijn werk werkbaar te houden. En achterliggend kan er
nóg iets aan de hand zijn: misschien kan deze school best een betere
economiedocent aannemen als ze wat minder zouden uitgeven
aan overhead en vergaderen, en hun docenten dus wat meer salaris
zouden bieden. If you pay peanuts, you get monkeys. Op afstand
is het natuurlijk voor de bezoeker van dit forum onmogelijk om
te beoordelen wat er precies aan de hand is.
Gemankeerde examenopgaven
Gemankeerde examenopgaven zijn nu het startpunt voor curriculumbeschrijvingen. Een onheilige alliantie van dat @hetCvTE clubje in de Muntstraat in Utrecht en hun bondgenoten bij @SLOcommunicatie in Enschede en de pedagogische centra die veilig onder academische paraplu mogen opereren. Van deze alliantie kennen we nu diverse projecten. Daaronder de #rekentoets. Maar er is meer, veel meer. Wie stopt het? Kees Hoogland's Commissie Onderwijs van PLATFORM WISKUNDE NEDERLAND nog niet vrees ik. Maar we blijven hopen.
@Em70
@Em70
Dank voor je uitvoerige reacties. Natuurlijk begrijp ik de druk op docenten. Mar dat die druk uitwerkt op de leerlingen, dat is niet te verteren, hoe begrijpelijk ook vanuit de docenten.
Je snijdt ook nog een belangrijk ander punt aan: Door de geheimhouding onttrekt de docent zich ook aan mogelijke kritiek op de kwaliteit van zijn/haar proefwerken. En dat ze daar bang voor zijn uit het laatste mailtje dat ik ontving van de betreffende docent:
Dag meneer Jansen,
Als u dat zou willen, heb ik op dinsdagmiddag 31 maart van 14:45 tot 15:45u tijd om samen met u, op school de toetsen van () te bekijken. Bijvoorbeeld de reeds beoordeelde toets waarover u recentelijk gemaild heeft of de toets in de toetsweek. Ik kan u dan informeren over de toekenning van punten aan de antwoorden die () heeft opgschreven, u kunt de toetsopgaven zien en ik kan u informeren over de samenstelling van de toets. Wellicht dat u na ons gesprek meer of betere handvatten heeft om () voor te bereiden op de toetsen die nog volgen.
Om misverstanden te voorkomen dient u te weten dat ik niet met u in gesprek zal gaan over wat u vindt van hetgeen waarover ik u informeer. Verder heeft een dergelijk gesprek over de toetsing een eenmalig karakter.
In afwachting van uw antwoord,
NN
De toetsweek was afgelopen op 18 maart.
Ik neem het aanbod maar aan, het is meer dan niks. Maar ik ben we verbijsterd over zo weinig zelfvertrouwen, over zoveel angst. Hoe fietst zo'n man 'smorgens naar school?
@Em70
@Em70
Dank voor je uitvoerige reacties. Natuurlijk begrijp ik de druk op docenten. Mar dat die druk uitwerkt op de leerlingen, dat is niet te verteren, hoe begrijpelijk ook vanuit de docenten.
Je snijdt ook nog een belangrijk ander punt aan: Door de geheimhouding onttrekt de docent zich ook aan mogelijke kritiek op de kwaliteit van zijn/haar proefwerken. En dat ze daar bang voor zijn uit het laatste mailtje dat ik ontving van de betreffende docent:
Dag meneer Jansen,
Als u dat zou willen, heb ik op dinsdagmiddag 31 maart van 14:45 tot 15:45u tijd om samen met u, op school de toetsen van () te bekijken. Bijvoorbeeld de reeds beoordeelde toets waarover u recentelijk gemaild heeft of de toets in de toetsweek. Ik kan u dan informeren over de toekenning van punten aan de antwoorden die () heeft opgschreven, u kunt de toetsopgaven zien en ik kan u informeren over de samenstelling van de toets. Wellicht dat u na ons gesprek meer of betere handvatten heeft om () voor te bereiden op de toetsen die nog volgen.
Om misverstanden te voorkomen dient u te weten dat ik niet met u in gesprek zal gaan over wat u vindt van hetgeen waarover ik u informeer. Verder heeft een dergelijk gesprek over de toetsing een eenmalig karakter.
In afwachting van uw antwoord,
NN
De toetsweek was afgelopen op 18 maart.
Ik neem het aanbod maar aan, het is meer dan niks. Maar ik ben we verbijsterd over zo weinig zelfvertrouwen, over zoveel angst. Hoe fietst zo'n man 'smorgens naar school?
Los van de voorgeschiedenis,
Los van de voorgeschiedenis, zou ik ook een ouder een bericht van die strekking kunnen sturen. Ik durf obv deze mail niet te stellen dat het de docent gaat om 'angst voor kritiek op de kwaliteit van de proefwerken'. De docent neemt een uur de tijd om samen de toets(en), vragen en antwoorden, en puntentoekennig te bespreken. Da's al meer dan 'inzage geven'; hij/zij is bereid het hoe en waarom toe te lichten.
Ik zou zelf vooral willen voorkomen dat er oeverloze discussie over, en inhoudelijke bemoeienis met de lesstof, de manier waarop getoetst wordt etc. etc. doorheen sluipt. Want dat is een pad dat je niet wilt bewandelen en dat is ook wat ik bespeur in de mail. Tenslotte is er ook nog zo iets als de professionaliteit van de docent. Ik begrijp echter dat u daar zo uw twijfels over heeft.
Als ik de voorgeschiedenis nog eens door lees, zie ik deze mail vooral als een handreiking over de barricaden.