Sijbold Noorda, voorzitter van de Vereniging van Universiteiten. Ziet de politiek de urgentie van goed onderwijs wel echt in?
Piet Emmer, hoogleraar geschiedenis aan de universiteit van Leiden: moet de slager meebetalen aan de studie voor advocaat en moet hij ook meebetalen aan zijn concertkaartje?
Max Pam met zijn column over minister Plasterk.
Ad Verbrugge, cultuurfilosoof en voorzitter van BON, met een gemiste kans.
Uitzending gemist? www.buitenhoftv.nl
Ik wist niet dat Ad een bijbaan had 😉
Dat die man daar nog tijd voor heeft!
Maar z’n verhaal was buitengewoon interessant. Hij brengt twee bewegingen: globalisering/Europa enerzijds en het wegvallen an gezamelijke cultuur op micro niveau anderzijds bij elkaar.
In je werk, je buurt, heb je geen verbanden meer , voel je je niet meer gerepresenteerd, heb je geen vertrouwen meer in de mensen/organisaties die daar de dienst uit maken. En tegelijkertijd laat de landelijke politiek het ook afweten als het gaat om Europa en de globaliseren “Dat gaat nu eenmaal zo, dat moet van Europa, daar ga ik niet over”.
Verbrugge geeft aan dat dat te vrijblijvend is (dat zijn mijn woorden), dat dat voor ontheemding zorgt en tegelijkertijd ook er voor zorgt dat sommige groepen juist wel die interne veiligheid zoeken (Islam).
Voor mij een eye-opener dat het in de discussie over “de Nederlandse identiteit” wellicht helemaal niet (of in ieder geval niet alleen) gaat om Identiteit op landelijk niveau. Verbrugge zegt dat identiteit op microniveau (buurt, werk, voetbalvereniging, …) ook (wellicht veel sterker) een rol speelt.
Een eye-opener voor mij (persoonlijk) omdat het voor mij een verklaring is waarom ik de laatste jaren gelijdelijk aan steeds meer waarde aan die NL identiteit ben gaan hechten, terwijl ik er rationeel eigenlijk niet zo vreselijk veel mee op heb. Kenneljk doe ik dat als compensatie voor bv identiteit in je baan/buurt die aan enorme veranderingen onderhevig is.
Dat verklaart ook waarom Maxima er niet zo vreselijk mee lijkt te zitten: op micro niveau is de situatie voor haar voorspelbaar, veilig dus. Haar microcultuur (upper class) is ook niet erg aan veranderingen onderhevig. Bij anderen speelt de veranderde micro cultuur wel degelijk en daar is de behoefte aan cultuur op meso niveau (NL) dan ook evenredig groter geworden.
Als de overheid het daar laat afweten, dan breekt de hel dus los.
Mensen hebben behoefte aan een veilige cultuur op optimale afstand (wellicht niet het kleine, benauwende dorp, maar dan toch zeker wel het land). Met die optimale afstand is wat te schuiven, maar de behoefte aan veilige cultuur werkt als communicerende vaten (lokaal vs landelijk). Nu worden beide niveaus in rap tempo afgebroken.
Tenslotte:
Anders dan politici beweren zegt Ad dat er wel degelijk een keuze mogelijkheid is. Men HOEFT niet persé steeds mee te gaan in het verdere ondergraven van bv de NL cultuur en alles overgeven aan Europe. Zeggen dat je daar geen invloed op hebt, dat dat nu eenmaal zo gaat, ook dat is een keuze.
Woorden die me raken Ad, Ik heb weer wat geleerd. dank.
Een goed verhaal
Voor mij was het weer een goed verhaal van Ad.
Wat er met de term “verwaarlozing” bedoeld wordt in ons manifest is nu beter te plaatsen door dit betoog. Erg goed vond ik de verhelderende opmerking over de zgn autonome processen. Veel beleidskeuzes worden aan ons opgedrongen, door de politiek en het management, als zijnde de gevolgen van autonome processen. Ad heeft helder betoogt dat dit echter keuzes zijn en geen autonome gebeurtenissen. Het beleid binnen de onderwijsinstellingen is autonoom gemaakt, het is niet per defenitie autonoom. En als de gevolgen hiervan niet wenselijk zijn dan moet je als politiek bereid zijn op je keuzes terug te komen en niet, met je handen in de lucht, stellen dat je er niets aan kunt doen. Doe je dit wel dan ben je aan het verwaarlozen.
Corgi
Warrig en moeilijk te volgen
De balans in zijn verhaal was volledig zoek.
Na een ellenlange inleiding kwam hij eindelijk bij z’n punt, door ’45’ boven goed beschreven.
De rode draad in zijn betoog was slechts voor de goede opletter te bevatten.
Op het eerste gezicht leek zijn verhaal behoorlijk warrig en een slap aftreksel van de boeken van Fortuyn.
tsja.. en dan moet je nog opletten ook…
Wat had je anders verwacht Hals 😉
Dat Ad een verhaal zou vertellen waarbij het eigenlijk geen donder uitmaakt of je oplet of niet? Dergelijke verhalen horen we toch wel genoeg, dacht ik zo.
Ik ken de boeken van Fortuyn niet, moet er eens aan beginnen, lijkt me, maar je kunt een kwartiertje op TV natuurlijk van geen kanten vergelijken met de diepgang die je met het publiceren van meerdere boeken kunt bereiken.
Je verrast me wel, eerlijk gezegd.
Om het verhaal van Ad tot je te nemen wil je eigenlijk niet eens opletten, en als je het dan kennelijk gedeeltelijk toch hebt gevolgd, dan blijkt het je tegen te vallen dat je met 15 minuten TV niet eenzelfde wijsheid krijgt als met een boek of vijf.
Als ik niet beter wist dan zou ik denken dat je van Het Nieuwe Leren was?
Het gaat niet om mij
Mijn vrouw liep weg en dat zegt veel, als je haar kent.
Helaas moet ik erkennen dat het verhaal in gebrek aan helderheid in schril contrast stond met de drie items die eraan vooraf gingen.
Ik gun Ad alle lof en eer, moet je weten, maar wat niet is, kan niet zijn.
En het gaat niet om mij, want ik let wel op.
Maar als ik al moeite moet doen, zegt dat voldoende over de rest van Nederland.
En die wil hij toch ook bereiken of niet?
Als je iets koopt, moet je betalen
Noorda: Deetman heeft de kinderbijslag omgezet in de basisbeurs, als aanmoedigingspremie om te gaan studeren ook voor het mbo.
Eerst de schoolboeken gratis maken en vervolgens de basisbeurs afschaffen wordt door niemand goed begrepen en is ook niet logisch.
De commissie Wijffels concludeerde een jaar geleden nog dat er gedurende twee kabinetsperiodes 2 x 3 miljard vrij gemaakt moest worden voor het onderwijs, maar even later als informateur was hij dat al vergeten. Het regeerakkoord had weliswaar grote verbale ambities, maar toen puntje bij paaltje kwam werd er slechts een kleine anderhalf miljard gereserveerd. Daar moet Plasterk het dus maar mee doen, ware het niet dat de kenniseconomie en goed onderwijs een uitdaging is voor de gehele samenleving en dus voor het gehele kabinet, met als gevolg dat alle ministers mee moeten betalen. Aldus Noorda.
Vervolgens een interessante en levendige discussie tussen hoogleraar geschiedenis Piet Emmer en Van Dijk van de SP over het profijtbeginsel met de conclusie dat er op de verschillende deelterreinen anders tegenaan gekeken moet worden. Emmer pleitte er voor alle nietsnutten uit het hoger onderwijs te weren en wilde de basisbeurs wél afschaffen, want ‘als je op de hoek een groentewinkel wil beginnen moet je ook naar de bank om een lening af te sluiten. Als je iets koopt, moet je betalen’.
Vervolgens een kostelijke column van Max Pam om daarna te eindigen met ons aller Ad Verbrugge met een inhoudelijk goed maar slaapwekkend gebracht verhaal, helaas niet over onderwijs.
Voor een atheïst
als ik een volstrekt onherkenbaar verhaal. Ergens bij willen horen … alsof we uit de voorgaande periode (ik noem bijvoorbeeld het existentialisme) niets zouden hebben geleerd … Het is geen representatieprobleem. Trip heeft volkomen gelijk dat veel problemen te zeer met elkaar verweven zijn om ze even door één partij in één land op te lossen. Behoefte aan nationaal gevoel? Allerminst. Verbrugge gaat er en passant maar even vanuit dat IEDEREEN zich in een zuil had georganiseerd. Voor mijn ouders gold dat in de wederopbouwjaren al vast niet.
Neem de tijd.
Probeer niet even een TV uitzending als norm voor het gedachtengoed van Ad Verbrugge neer te zetten.
Lees zijn boek: Tijd van Onbehagen. Een zeer scherpe integere waarnemer die heel veel mensen aan het denken maar niet meteen aan het oplossen van onze problemen zet. Ik had dat niet willen missen. Misschien eerst wat meer lezen en denken en dan misschien eens wat zeggen, scheelt een hoop nutteloze ruis.
Verbrugge is al eens
vaker over Tijd van Onbehagen aan het woord geweest in verschillende media. Je reactie ‘eerst denken’ laat ik maar voor wat het is: een oprisping.
De Basisbeurs en het profeitbeginsel
De discussie over het profijtbeginsel op “Buitenhof” van 21 okt ging voor een groot deel over de afschaffing van de basisbeurs. Prof. Piet Emmer hoopte dat door de afschaffing de studenten harder zouden gaan werken en het niveau van de afstudeerders daardoor zou stijgen. Impliciet zegt hij daarmee dat we beter een klein aantal echt goed opgeleide mensen kunnen hebben dan gekunsteld aan de Lissabonnorm voldoen. Hij ontkende dat veel studenten is spe wegens het omzetten van een basisbeurs in een lening van studeren zouden af gaan zien. “Dat was in de USA ook niet zo”. Zijn opponent van de SP-deskundige voor onderwijs Jasper van Dijk beriep zich op uitspraken van veel studenten dat ze zonder basisbeurs nooit aan de studie zouden zijn begonnen. Dat zou ik ook gezegd hebben als ik student zou zijn. Verder zou volgens hem het profijt dat de maatschappij als geheel van een groot aantal goedopgeleide mensen heeft de basisbeurs rechtvaardigen. Mij lijkt in dat geval een opslag op de inkomstenbelasting voor akademici ideaal. Mensen die dankzij hun studie veel verdienen betalen dan als grootste profiteurs alles terug en afgestudeerden met een modaal inkomen minder. De reden van het veelal laag presteren van de studenten zou volgens de SP gelegen zijn in het gebrekkige secundaire onderwijs. Daar scoort de SP zeker een punt.
Dat het Verhaal van Ad Verbrugge bij sommige BON-leden niet goed overkwam is begrijpelijk. Je bent gekomen voor een discussie over onderwijs en na afloop ben je daar dan nog vol van. En plotseling moet je over heel andere dingen gaan nadenken. Dat lukt dan niet.
Seger Weehuizen
Emmer argument
Het argument van Piet Emmer dat studenten harder zouden gaan studeren als de basisbeurs een lening wordt is onzin. De basisbeurs IS namelijk al een lening. Bij het behalen van de bul binnen een bepaalde tijd wordt dit omgezet in een gift.
Basisbeurs géén lening voor MBO
Helaas geldt dat niet voor jongeren die nog geen startkwalificatie (niveau 2 MBO) hebben. Ze kunnen hun ‘studie’ zo lang rekken als ze willen. Hun basisbeurs is geen prestatiebeurs….helaas! Zij zien het wel als een basisinkomen, opgesierd met een leuke OV-kaart.
En het ROC vangt jaarlijks rijksbijdrage?
Of ben ik nu al te somber?
min of meer
Op zich vangt een ROC per leerling een bijdrage. Er zijn tegenwoordig twee teldata. De leerling moet ook op 1 februari nog ingeschreven (sic!) staan. Verder wordt er per diploma een outputfinanciering uitgekeerd.
Vergeet overigens niet dat (zeker bij Techniek) de leerlingen bijna meer kosten dan ze opleveren. Techniekafdelingen zijn altijd de duurste afdelingen (materiaal, ruimte, machines, maximale klasjes van 16 ivm Arbo). De meeste schoolmanagers zien die afdeling als schadepost. (Je kunt je wel voorstellen hoe je dan makkelijk kunt bezuinigen) Ze trekken bovendien de moeilijkste leerlingen. Ik besteed per leerling enorm veel tijd aan begeleiding. Dat is lang niet overal zo nodig. Helaas levert dat niet altijd op dat we ze ook kunnen binnenhouden. Ik word er vaak héél erg mismoedig van.
De vloek in het onderwijs.
In de praktijk zal de gemiddelde, middelmatig binnenkomende, student binnen redelijke grenzen middelmatig afstuderen in een van honderden soms niet te volgen disciplines in ons HO, waardoor zijn prestatiebeurs in feite vrijwel altijd overgaat in een gift! Gelet op de felle reacties hadden onze studenten dat snel door…
Uit het verhaal van Noorda bleek duidelijk dat onderwijs nog altijd een sluitpost in de begroting is.
De discussie die volgde een symbool voor de krokodillentranen in het onderwijs:
Kamerlid van Dijk (studie maatschappijleer), die maar niet kan begrijpen dat ook studiehuisleraren niet kunnen toveren.
Hoogleraar Emmer die (vanwege het communistische spijkerfabriek- en Lissabon-beleid) ten ondergaat aan de middelmaat van de student.
Babyboomer Piet Emmer betaalde niet wat hij kocht
“Prof. Piet Emmer hoopt dat door de afschaffing de studenten harder gaan werken en het niveau van de afstudeerders daardoor stijgt”.
Hou verhoudt die ‘hoop’ zich tot de ervaring dat het niveau van het universitair onderwijs ‘vroeger’ zoveel hoger was, toen studenten nog véél goedkoper en gesubsidieerder konden studeren dan nu met de basisbeurs?
Waarom houdt professor Emmer het niveau van zijn eigen opleiding niet domweg hoog door eisen te stellen en wanpresterende studenten na een jaar heen te zenden? Dan houdt hij precies de studenten over die hij wenst.
Ook zei Emmer: “Het is normaal dat je betaalt voor wat je koopt” en “Wie veel profijt heeft van een opleiding, moet er ook veel voor terugbetalen”.
Hoe verhouden deze argumenten zich tot het grote profijt en de povere bijdrage die Piet Emmer en andere exponenten van de babyboom-generatie hadden van c.q. leverden aan de studiefinanciering? Professor Emmer, alsmede zijn tandarts en accountant betaalden honderd gulden collegegeld, ontvingen veel kinderbijslag plus een studiebeurs als gift of renteloze lening. Ze hebben zelf nauwelijks meebetaald aan hun eigen opleiding. En al helemaal niet ‘betaald voor wat ze kochten’.
Laten we de babyboomers met dezelfde ‘eerlijkheid’ de maat nemen als Piet Emmer dat met de jonkies wil. Dus een academicibelasting (waar ik voor ben) leggen we aan *alle* academici op, met aftrek van wat ze al hebben terugbetaald. ‘ns Kijken of de Piet Emmers van deze wereld het dan nog over ‘eerlijkheid’ hebben.
Dit afschuifgedrag van de oudere op de jongere generatie doet me denken aan de HOS-regeling: het was ‘eerlijk’ dat eerste- en tweedegraders hetzelfde gingen verdienen, want ze deden toch hetzelfde werk? Behalve natuurlijk de zittende docenten, voor wie het oneerlijk was hun salaris te verlagen van schaal 12 naar schaal 10. Na hen de zondvloed.
fairness en solidariteit
Aan de invoering van het HOS kleven vele fairness-aspecten. De overheid had de eerstegraads Voorhossers bij hun indiensttreding te kennen gegeve: Wij achten uw werk schaal 12 (LD) waard. Dan ga je die eerstegrader niet plotseling voor datzelfde werk minder betalen. Te meer omdat zijn vakkennis buiten het onderwijs in waarde gedaald is en zijn verworven didaktische kwaliteiten buiten het onderwijs nauwelijks gevraagd worden. Nu heeft een leraar, net als een volledige ambtenaar in vergelijking met andere werknemers een grote mate van job-bescherming. Dat zou een terechte reden geweest zijn om in barre economische tijden zittende leraren tijdelijk minder te betalen. Maar dat zou dan óók hebben moeten gelden voor alle ambtenaren op “Onderwijs” en alle overige departementen en ook bij de provincie en de gemeentes. Omdat dat niet gebeurd is weegt voor mij de fairness van salarisbehoud voor eerstegraders zwaarder dan de solidariteit met nieuwkomers die wisten waaraan ze begonnen.
Seger Weehuizen