Niet meer maar minder

 

In de Volkskrant van 11 maart bericht Aleid Truyens  over de uittocht van academici uit het vwo. Er zijn gegevens over: ruim 12 procent van universitair geschoolde docenten, begonnen in 2018, werkte na een jaar niet meer in het onderwijs.

Het aantal academici in het onderwijs daalt toch al: van duizend afgestudeerden  in 2011 naar zeshonderd in 2022.

De situatie is wel eens anders geweest, namelijk zo dat op lycea en gymnasia eigenlijk alleen maar eerstegraders werkten. Er waren gymnasia waarvan bijna alle leraren gepromoveerd waren. De motivering was duidelijk: wil je de knapste leerlingen  goed opleiden dan heb je leraren nodig die ook het hoogste niveau aankunnen.

Toen in de vorige eeuw de grote golf van onderwijsvernieuwing ontstond wilde men ‘meer kansen voor iedereen’ geven en dat is ook gelukt zou je kunnen zeggen maar dan wel met behulp van niveauverlaging.

Een Engelse schrijver, ik meen Kingsley Amis, zei daarover “More means less”,met andere woorden , meer hoger onderwijs voor velen, maar smaller en minder diepgaand. Sander Schimmelpenninck had daar een aardige uitspraak over: wie zich druk maakt over de ‘kloof’ tussen hoger en lager opgeleiden kan zich troosten met het feit “dat we in ons vaderland de lat zo ongelooflijk laag leggen dat binnenkort een meerderheid van ons land zich hoger opgeleid mag noemen.”  ( Volkskrant 10 maart).

Dat de academici zich vaak niet goed voelen in het middelbaar onderwijs heeft volgens Aleid Truyens deels te maken met de salarissen die vastgesteld worden  door het “management” Maar verder ook doordat de studie hen slecht heeft voorbereid op de praktijk – en door slechte begeleiding en door ontevredenheid over de schoolleiding.

 

Het is wel treurig dat elke keer als het gaat over problemen in het onderwijs het onvermijdelijk ook gaat over het functioneren van besturen en directies. Die zouden het vreselijk  moeten vinden dat academici vertrekken uit het onderwijs  maar daar zitten ze niet mee want die mensen zijn vaak mondig en kritisch en dat is vervelend voor bestuurders. Sommige politici zien wel in dat de bestuurders  verkeerd bezig zijn en te veel macht hebben, maar ze doen er niets aan.

Hetzelfde geldt voor de onderwijsbonden . Voor hen is van toepassing: ‘bij u, over u en zonder u

 

 

J.C. Traas