Lesje van Lesje op school

18 september 2014 jeronimoon columns 8

Lesje van Lesje op school

 

Lesje op school is wat we tegenwoordig noemen een community op social media vooral facebook. Lesje op school houdt zich ledig met het aan de kaak stellen van mis- en wantoestanden in het Nederlandse onderwijs. Door middel van scherpe quotes, foto’s en filmpjes bereiken ze duizenden onderwijsmensen die maar al te graag reageren op de humorvolle, soms sarcastische en uitzonderlijk eens een melige quote of tekst. Tot hier toe alles normaal in sociaal medialand.

Tot vorige week. Lesje op school publiceerde op haar facebookpagina een opmerkelijk verschijnsel. Het was namelijk opgevallen dat op ‘neutrale’ quotes en berichtjes er duizenden likes, shares, en tientallen reacties kwamen die op hun beurt dan ook nog eens geliked en geshared werden. Een foto van een jochie uit groep acht met een grote bruine kip waarbij het bericht dat de spreekbeurt van het jochie ging over de struisvogel en dat hij bij gebrek aan de Afrikaanse loopvogel de kip van buurman had meegenomen omdat die ook niet kon vliegen, mocht zich verheugen in tientallen commentaren gaande van ‘leuk’ tot ‘zielig’ en de nooit ontbrekende bezemberijder die het nodig acht om een en ander te duiden en zijn reactie te voorzien van een soort van zweefteverige commentaar doorspekt met de woorden, creativiteit, talent, oplossend vermogen, en andere te vermoeden mogelijke tot nu toe onontdekte competenties bij het joch. Nooit vraagt er zich iemand af waarom de kleine kippenboer in spé niet gewoon een spreekbeurt gaf over de kip. Maar soit, het gaat er om dat er duizenden het berichtje lezen en becommentariëren of het leuk vinden of het delen.

Daar tegenover staat dat ‘kritische’ opmerkingen over werkdruk, passend onderwijs, management, taakuren, toetsen, verslagen, vergaderingwoede, scholingsperikelen, onbevoegde docenten, en alles wat er de laatste jaren mis is in het onderwijs, met moeite een paar tientallen keren wordt gedeeld en leuk gevonden, met moeite vijf commentaren krijgt waarvan er zeker één is in de trend van de dooddoener ‘maar we hebben toch een mooi vak’.

Uit dit gegeven zijn er een paar dingen af te leiden. Een eerste kan zijn dat maar een klein, heel klein deel van de Nederlandse onderwijsmensen vinden dat er iets mis is in het onderwijs. Waarbij we dan ook direct mogen concluderen dat het grootste deel van de onderwijsgevenden ziende blind, horende doof en lopende lam blijken te zijn. Of, het grootste deel van de Nederlandse onderwijsmensen is nu al zo vertrouwd met de social media zoals facebook, dat zij weten dat iedereen kan zien welk onderwerp ze leuk vinden, gedeeld hebben of op gereageerd hebben. Bekend met naam en toenaam, zichtbaar voor collega’s en directie en bovenschoolse directie.

Dit is schrikbarend. Het merendeel van de onderwijzers in dit land leest een kritisch bericht bij lesje op school en terwijl ze instemmend murmelend het pijltje in de richting van de ‘like knop’ sturen bedenken ze dat die ene druk op de knop een uitnodiging kan zijn om eens om de tafel te gaan zitten met de direct leidinggevende. Misschien wel de voorbode van een paar functioneringsgesprekken gevolgd door een niet al te positief beoordelingsgesprek. Door die ene druk op de ‘like knop’ is het ineens voor die collega bezemberijder die al jaren aan de management weg timmert duidelijk geworden hoe je denkt over sommige toestanden in het onderwijs, is het duidelijk aan welke kant je staat en dat is niet de kant van ‘horen, zien en zwijgen’. Die ene druk op de knop is het schrikbeeld van uurroosters als gatenkaas, moeilijkste klassen, vervelendste klusjes, tientallen ‘intervisie lessen’ ook al ben je al honderd jaar een bevoegde docent, demotie en degradatie, en op termijn bij de eerstvolgende reorganisatie als eerste de deur uit.

Dit is schrikbarend, social media met een volgfunctie waar de leden van de oude Stasi uit het DDR meer dan razend jaloers op zouden zijn geweest en wat nog erger is, wij, toch intelligente wezens die onze jeugd moeten vormen en verrijken beseffen maar al te goed dat een ‘like’ hetzelfde is als ‘volg’. Een betere manier om alle vormen van kritiek onmiddellijk te smoren is er niet.

Het lesje van lesje op school mag overduidelijk zijn, wantrouw al die roepers die het steeds maar hebben over die verduivelde anonimiteit en nicknames op het internet, het zijn de ‘volgers’.

 

Jesse Jeronimoon       

8 Reacties

  1. Met zich onledig houden met

    Met zich onledig houden met iets wordt normaal gemeend dat men er druk mee bezig is. Maar ledig heeft ook de betekenis van ijdel, beuzelachtig en in die zin moeten we waarschijnlijk het zich ledig houden met het aan de kaak stellen in de onderwijscommunity van facebook verstaan. Zich ledig houden is voor Jeronimoon vermoedelijk een synoniem van beuzelen. Zich onledig houden is voor mij zoiets als de tijd verdrijven maar volgens ENCYCLO is het arbeidzaam zijn. Onledig bezig zijn is blijkbaar druk bezig zijn en ledig bezig zijn betekent je druk maken om niks.

    Het is maar dat je het weet!

     

  2. Inkijkje

    Inkijkje

    Ik kwam onlangs op een culturele receptie een oude bekende tegen aan wie ik vertelde dat ik mij tegenwoordig onledig hield met in geschrifte via BON te strijden voor beter onderwijs en vertelde hem dat ik daarmee wilde ophouden omdat BON niet in staat bleek om een einde te maken aan de macht van het educapolitieke complex (EPC). Ik vroeg hem wat híj tegenwoordig deed en hij vertelde mij dat hij nu zonder enige ervaring in het onderwijs een positie bekleedde dicht bij de top van het PO onderwijs. In de loop van het gesprek ving hij uit mijn woorden op dat ik voor gestructureerd onderwijs was. Ik dacht daarbij aan gestructureerde opbouw van de lesstof bij de natuurwetenschappen en grammaticale opbouw van de lestof bij talen. En rustige klassen waarin een leraar duidelijk kon uitleggen en raddraaiers konden worden aangepakt. Maar hij begon een verhaal over een koppige (vervolgschool van de) lagere school voor moeilijke kinderen die er voor zorgde dat enerzijds elke dag gelijk gestructureerd was maar anderzijds voor veel overleg en daarmee tevredenheid en coöperatie bij de leerlingen en leraren bracht en dat het concept ervan aan andere basisscholen verkocht was. Bij navraag kwam dat neer op het verkopen van lesmaterialen. Aan het eind van het korte gesprek zei hij dat ik het schrijven over onderwijs gerust aan hem zou kunnen overlaten.

    Ik ben niet gewend om snel aggressief fel te reageren maar realiseerde mij naderhand dat ik echt een aanraking met het educatief complex achter de rug haddie onder andere omstandigheden een aanvaring had kunnen zijn. Een andere voorstelling over de inhoud van een woord. De(propagandisten van de) top van het EPC zijn immers meesters in het hanteren van Newspeak en bij het woord gestructureerd hadden hij en ik aan volkomen verschillende dingen gedacht. De vercommercialisering van elk onderwijs waarbij pseudo know how handelswaar blijkt te zijn zag ik over het voetlicht verschijnen. En de berekenende verwaandheid waarmee mijn gespeksgenoot hij te kennen geeft mijn schrijfinspanningen gemakkelijk door hem overgenomen zouden kunnen worden gaf mij een déjà vue omdat er al zo veel over de pseudo-onnozele arrogantiehoudig van de onderwijspotentaten geschreven is.

    Ik herinner mij ook zijn opmerking “Maar jouw kinderen zijn toch al van school af!?” Het lijkt mij dat hij zich er van bewust is dat veel ouders daarom zo met zich laten sollen omdat veranderingen toch niet te realiseren zijn voordat hun kinderen van school af zijn.

    Het EPC is een harde, op wat zure klappermelk na lege kokosnoot die BON helaas niet vermag te kraken.  In dat opzicht is de verwaandheid aan de EPC-top helaas terecht 

  3. Geachte heer Malmaison,

    Geachte heer Malmaison,

    U heeft , als gepensioneerde, veel tijd tot uw beschikking om hier te reageren. Maar uw positie als ouder van een verleden, maakt dat men uw reacties gaat beschouwen als "koekoek eenzang".

    Hoewel ik uw hang naar een kwaliteitsverleden deel, denk ik toch dat we niet eindeloos de naald in dezelfde groef moeten laten hangen.

    Uw reacties roepen dat wel op: die eindeloos herhaalde groef van de LangspeelPlaat.

    Onderwijs verandert: lees de geschiedenis van het onderwijs er maar eens op na. Niemand wil meer leren rekenen volgens Bartjens, hoewel dat ooit de hoogste graad was.

    En "aap, noot, mies" dat willen we toch ook niet meer?

    Hoewel ik conservatieve kennis wil waarderen en aanleren, wil ik wel erkennen dat tijden veranderen en zie ik ook hoe het onderwijs van het verre verleden OOK veranderd is geweest geworden zonder al te grote nadelige gevolgen voor de natie.

    Als ik al begin te zuchten als u reageert, hoeveel temeer de diverse buitenstaanders?

     

  4. Ben ik niet met je eens Moby.

    Ben ik niet met je eens Moby. Seger slaat de spijker regelmatig hard en precies op de kop. Dat  sommige mensen moeite hebben met zijn altijd uitgebreid beargumenteerde reacties is hun probleem.

  5. Geachtde mevrouw of mijnheer

    Geachtde mevrouw of mijnheer moby

    Bij de vele veranderingen van het onderwijs die er geweest zijn vanaf het moment dat de Mammouthwet ingevoerd werd zijn er veel factoren in het spel geweest die vroeger geen rol speelden zoals:

    1.        Oorspronkelijk wilden de Nederlandse linksen dat alle arbeiderskinderen dezelfde klassieke opleiding zouden krijgen als de kinderen van welgestelden. (natuurlijk in de eerste plaats de jongens). Toen het bleek dat dat voor veel arbeiderskinderen te hoog gegrepen was en ook niet door alle arbeiderskinderen als begerenswaardig gevonden werd ging de Partij van de Arbeid zich ten koste van de intelligente kinderen uit de hogere kringen en de bourgoisie op de zwakste leerlingen in de samenleving richten. En of die zwakke leerlingen of hun ouders het wenselijk vonden die kinderen via een verlengde leerplicht op het procrustusbed van een startkwalificatie te leggen was voor die socialisten niet relevant. Het verschijnsel dat het belangrijker is om veel middelmatige en ondermiddelmatige leerlingen veel te leren en de beste leerlingen af te remmen of op de opleiding van laatstgenoemden te bezuinigen is volkomen nieuw in het onderwijs.

    2.       Er is een klasse ontstaan van paedagoochelaars zonder veel ervaring met les geven die hun brood moeten verdienen door het beter te weten dan ervaren leraren. Dat is nieuw en het is een klasse die de politici graag voor hun onderwijskarretjes spannen

    3.       “Onderwijs” is een bedrijfstak geworden waarin handige jongens en meisje goud kunnen verdienen. Die situatie heeft zich ook nooit eerder voorgedaan. Dat leidde enerzijds tot het afknijpen van leraren en anderzijds tot het ontstaan van een officieus samenwerkingsverband van hoge omes en tantes in onderwijs en politiek die elkaar de goeie baantjes toespelen. Daarbij komen dan ook nog de vrije jongens en meisjes die peperdure adviesbureaux voor besturen of ook peperdure scholingsinstellingen voor onderwijsgevenden oprichten. Alles bij elkaar de groep met maffiose kenmerken waarover de econoom prof. Heertje het gehad heeft.

    Deze boven genoemde factoren zijn enig in de geschiedenis van het onderwijs. Het zijn ook duidelijk factoren die niet bijdragen aan beter onderwijs. Soortgelijke onderwijskwaliteitremmende factoren speelden in de tijd van Bartjes en Quitillianus geen rol. In die tijd speelden de van onder omhoog sijpelende mening van onbaatzuchtge ervaren docenten nogwel  een belangrijke rol.

    In uw zin “zie ik ook hoe het onderwijs van het verre verleden OOK veranderd is geweest geworden zonder al te grote nadelige gevolgen voor de natie” gaat u onnadenkend voorbij aan de uniciteit van bovengenoemde factoren.

    En ik heb vaak mijn onderwijs grammofoonplaat voorgoedwillen opbergen. Als toch niemand wil luisteren en sommige mensen slechts geïrriteerd raken is van het blijven draaien van de plaat weinig goeds te verwachten. Ik voel me in een rare situatie. Ik ben ervan overtuigd dat het bestuur van BON de onderwijsmaffia niet kan verslaan door het openbaren van misstanden en het geven van goede raad. Te veel parlementariërs zijn schuldig aan de ontstane misstanden in het onderwijs en een maffia-achtige organisatie laat zich met de strijdmiddelen die het bestuur gebruikt niet effectief bestrijden. Maar anderzijds heb ik het gevoel dat het bestuur van BON mij en mijn schrijfseltjes op deze website niet kwijt wil.

  7. Heer ‘Malmaison’,

    Heer 'Malmaison',

    Ik deel in grote lijnen uw bezwaren.

    Hier wreekt zich het feit dat de reacties zelden echt vakinhoudelijk zijn, zodat we per vak kunnen nagaan wat er mankeert.

    Reacties blijven hangen in 'de grote lijnen'.  Echter 'grote lijnen' blijken regelmatig te groot voor de lijnen waar het om gaat: de vakinhoud. De grote lijnen blijven te vaak te ver boven de dagelijkse lijnen van vakinhoud  hangen. Zodat iedereen een mening heeft terwijl juf of meester met al die meningen nauwelijks iets zinvols kan bakken.

    Ik ben als leerkracht meegegaan met diverse vernieuwingen en ik moet erkennen  dat ik niet alle vernieuwingen te verwensen vond. Vele echter wel.

     

  8. Geachte Mevrouw/Mijnheer Moby

    Geachte Mevrouw/Mijnheer Moby,

    Tegen grote veranderingen zoals de nu weer afgeschafte basisvorming en het afgezwakte studiehuis konden leraren helemaal niet in opstand komen. Ook niet wat betreft hun eigen vak. Ik zie het als zinloos om voor de afzonderlijke vakken te onderzoeken wat er aan mankeert zo lang schoolbesturen en politici alles plat walsen. Ik geloof zelfs niet meer in succes op het niveau waarop BON strijd voert. Geloof in rechtschapenheid van je tegenstander en de validiteit van je eigen oordeel zijn niet de wapens waarmee BON m.i. aan de macht- en geld-gier  binnen het educatiefpolitieke machtsblok een einde kan maken. Pas als BON bij een veel grotere en diverser samengestelde groep het inzicht kan laten post vatten dat de politici met hun steun aan dat machtsblok en de daar levende ideeën een mensenrecht schenden en de politici er toe gedwongen moeten worden dat machtsblok te ontbinden of te ontmachten kan er met noemenswaardig resultaat gewerkt worden aan het creëren van onderwijs naar BON-opvattingen. Pas dan kan dan ook op het niveau van een afzonderlijk leervak iets bereikt worden.

    Overigens heb ik over de vakinhoud van Wiskunde, klassieke talen, moderne vreemde talen en Nederlands wel degelijk een mening verkondigd. Maar die meningen zijn volledig irrelevant als er niet met goed gevolg een strijd voor vrijheid van onderwijs gevoerd wordt. Mijn meningen hoeven ook niet door de meerderheid van ouders of leerlingen gedeeld te worden en ze hoeven ook niet te gelden voor alle niveaux van het secundair onderwijs.

    S. Weehuizen

Reacties zijn gesloten.