De Onderwijsdiefstal

Onderwijs, σχολη (scholè), otium of vrije tijd(sbesteding) waar je wat van opstak waarmee je je geest verrijkte was vroeger slechts weggelegd voor de welgestelden en hun kroost. Voor hun kroost was dat niet direct productieve studēre ook een weg naar eenzelfde sociale status en minder vrijblijvend een route naar een minstens gelijke beroepsstatus. De sociaaldemokraten wilden dat zulk onderwijs ook voor de arbeiderskinderen mogelijk zou worden. Daarbij dachten sommige zelfs dat dat het voor alle arbeiderskinderen mogelijk moest zijn om naar het Gymnasium en vervolgens naar de universiteit te gaan. Zij meenden dat niet alleen de maatschappij maar ook de individuele intelligentie maakbaar zou zijn. Ze zagen niet dat er ook kinderen van de maatschappelijke bovenlaag waren die niet op het Gymnasium konden meekomen en dachten dat de ontdekkingen van Darwin voor het menselijk soort niet van toepassing waren.

De sociaaldemokraten lieten vervolgens de bovenlaag mee betalen om hetzelfde onderwijs dat haar kinderen volgden voor de onderlaag open te stellen. Maar omdat na een kleine banjir waarbij de HBS een grote rol speelde begon de stroom van arbeiderskinderen naar het Gymnasium en HBS af te nemen tot een klein stroompje en begonnen de teleurgestelde maakbaarheidsfanaten zich te gedragen als de katholieke conquistadores in de 15-de eeuw in Mexico en Peru.  Zij stalen het onderwijs van de bovenlaag zoal de conquistadores het goud van de indianen en smolten het om tot utilitair klatergoud, zoals de middenschool en de basisvorming en passend onderwijs  voor hun “gelijkwaardigen” die allemaal  heel getalenteerd (kleine Einsteintjes)  zouden zijn.

Marxisten proberen als minderheid de macht te grijpen om vervolgens de meerderheid onder dwang op te voeden en haar hun mores te leren.

Sociaaldemokraten zijn voor een demokratische onderdrukking. Zij proberen een meerderheid te krijgen om daarna iedereen te onderwerpen aan hun cultuur van gelijkheid en oppervlakkigheid.

Laten wij proberen de tegenstanders van de sociaaldemokraten zo ver te krijgen dat zij de democratie in de eerste plaats zien als een staatsvorm die nastreeft aan ieder individu zo veel mogelijk vrijheid te geven met inbegrip het recht om hun kinderen naar eigen inzicht te scholen en op te voeden en die slechts meerderheidsbesluiten oplegt als dat nodig is. Dan komen er misschien ooit weer scholen die het vreemde talen onderwijs weer een literair en intellectueel karakter geven (o.a. met behulp van vertalen) en die Gymnasiasten kennis laten maken  met de big bang van de wiskunde en het bewijzen door logisch redeneren waarvoor Euklidès zorgde en de grote sprong voorwaarts in de logica zelf waarvan Aristotelès de vader was.

To pursue is een woord dat in de Amerikaanse grondwet staat in de betekenis van streven naar. “Pursue of Happiness staat er als grondrecht vermeld.”. Pursue wordt ook als mogelijke vertaling van het Latijns woord studēre gegeven. Een Nederlandse grondvertaling van studēre iszich toeleggen op. Cicero noemde de tijd die hem ter beschikking kwam toen hij als politicus uitgerangeerd was otium en een bekende Nederlandse expoliticus op een invloedrijke post in het onderwijs zou Cicero als voorbeeld kunnen nemen. Wie weet? Nederland heeft geen liberale partijen meer maar als er ooit weer een komt wordt een leerling die dat wil misschien weer toegestaan in zijn σχολη kennis en inzicht te studēre in plaats van zich te onderwerpen aan de dressuur die Reuzemoller en zijn valse profeten voor hem in petto hebben.