Onderhandelingen over cadeautjes uit eigen doos lopen vast

De CAO onderhandelingen voor het MBO lopen vast.
De redenen ervoor staan keurig op diverse sites.
Wat kunnen we opsteken van dit gedoe?
Dat het erop lijkt dat geen van beide partijen doorheeft dat ze volkomen uit hun nek zitten te kletsen. Of dat er een heel slimme tactiek wordt gespeeld.
• De werknemers willen een soort begrenzing vastzetten aan de hoeveelheid taken die een docent opgedragen kan krijgen.
• De werkgevers willen dat niet vastleggen.
Wat denken ze nou? Dat als je geen begrenzing opschrijft, de werknemer een slaafje is dat maar door moet draaien? Nooit gehoord van de voorwaarde dat elke CAO binnen de wet dient te vallen? Is er geen jaartaak, binnen welk maximum aantal uur de boel dient te vallen?
Het hele gebekvecht slaat gewoon nergens op. Letterlijk.
Dikke kans dat de werkgevers zich alleen maar zo verzetten om de werknemers straks het idee te geven dat ze een overwinning geboekt hebben. Kijk eens: er is een grens.
Aan mijn hoela, die grens is er hoe dan ook. De werknemers laten zich of compleet “dissen”of beide partijen zijn geen knip voor de neus waard.
Het wordt pas interessant als er afgesproken gaat worden om de normen voor de taken objectief vast te gaan stellen. Met een tijdsspanne waarin dat gebeurt en door wie.
Dat is ook op het MBO zo ongeveer de enige reden waarom de werkgevers overal zolang mee weg komen: op papier staat niet goed opgeschreven hoeveel werk een docent verzet. Dus de gegeven tijd komt maar niet vol. Gek hè, met een nakijktijd voor een toets van 1,5 uur inclusief administratie.
Zelfs al zouden de werkgevers “toegeven”aan de eis een begrenzing op te nemen, dan gebeurt er nog helemaal niks zinnigs, zolang de vulling van die ruimte een regelrechte aanfluiting is.
Waar komt het nu weer op neer?
Dat de werkgevers doen alsof ze de begrenzing een hele kluif vinden en hun hakken in het zand zetten. De AoB wil pas over het afschaffen van de BAPO praten als de werkdruk daalt.
Oftewel: Als er een dikke sigaar uit eigen doos komt, gaat de AoB erin mee om over het afschaffen van de BAPO te praten.
Die wordt dan afgeschaft. >>>Omdat de werkgevers “zo coulant “zijn geweest een grens aan het takenpakket vast te lijken willen stellen, gaat de AoB met de afschaffing van de BAPO verder dan men van plan was.

Dus straks is de BAPO afgeschaft, de nullijn wordt gehandhaafd, maar door het anders neer te zetten lijkt het alsof er een salarisverhoging is en de begrenzing die wordt afgesproken is er nu al, omdat het helemaal niet nodig is dergelijke zaken op te schrijven.
De werkgevers hebben straks alles wat ze willen en de werknemers helemaal niks. Maar doe er een strik omheen en het lijkt een luchtkasteel.

4 Reacties

  1. Ik verbaas me sowieso dat er

    Ik verbaas me sowieso dat er over de invoering van het traject van verkorting&intensivering zo weinig weerstand is. Het enige dat men doet is met de nieuwe regels de rekenmachine ter hand nemen *hoe we dit in kunnen passen*. Daar past geen begrenzing aan de werkdruk bij …

  2. dissen (<-- to disrepect):

    dissen (<– to disrepect): afkraken, respectloos zijn

    [slang] in de maling nemen

    [rapmuziek] publiekelijk vernederen

  3. Diegenen die zich al jaren

    Diegenen die zich al jaren met de taakbelasting hebben bezig gehouden, weten dat je tegenwoordig soms nog maar de helft van de taakuren krijgt als 20 jaar geleden. En wat te doen als er een docent van een andere afdeling of andere organisatie gaat worden ingehuurd en die gaat voor twee klassen – zeg 50 personen – drie maanden X lesuren verzorgen en zoveel uur studieloopbaanbegeleiding, plus een tentamen plus een hertentamen plus surveilleren plus cijfers invoeren plus twee vergaderingen bijwonen. Dan moet er tocht iets worden verrekend ? De uitlenende organisatie wil er veel voor ontvangen en de vragende organisatie wil er weinig voor betalen. Je vraagt je af waarom die kentallen niet gewoon openbaar gemaakt kunnen worden of in de CAO opgenomen kunnen worden.

    Je zit dan meteen met het feit dat een lesuur niet gelijk is aan een klokuur. De meeste lesuren zijn 45 minuten en die tellen dan als 0,75 klokuuur. Een tentamen maken 8 uur, een hertentamen maken 4 uur, een tentamen nakijken 10 minuten per tentamen. Dat is inclusief het maken van de uitwerkingen van de tentamenvragen.

    Van docenten wordt nu als het ware verwacht dat ze met de auto van Rotterdam naar Zwolle moeten rijden en weer terug en dat dat binnen één uur moet gebeuren, want meer budget hebben we niet.

     

  4. Wanneer per week het aantal

    Wanneer per week het aantal feitelijk gewerkte uren overeenstemt met het aantal nominaal gewerkte uren  en het aantal nominaal te werken uren wordt met behoud van die overeenstemming en met behoud van de hoogte van het salaris gereduceerd is dat een concessie van de arbeidgevers. Het in overeenstemming brengen van het aantal nominaal gewerkte uren met het aantal feitelijk gewerkte uren en het daarbij in overeenstemming brengen van het salaris met het verschil van feitelijk gewerkte uren en de nominaal gewerkte uren is ook geen concessie. Dat is immers krijgen waar je recht op hebt. Als het aantal nominaal gewerkte uren het maximum is dat de wet toestaat en het aantal feitelijk gewerkte uren groter is dan het aantal nominaal gewerkte uren moet zonder salarisvermindering het aantal feitelijk gewerkte uren omlaag totdat het aantal nominale uren overeenkomt met het maximaal aantal weekuren dat de wet voorstaat.  Behalve in het eertgenoemde geval zou een bestuur concessies gedaan hebben.

Reacties zijn gesloten.