negenduizend negenhonderd negenennegentig…tienduizend.

Negenduizend negenhonderd zeven en negentig…negenduizend negenhonderd achtennegentig…negenduizend negenhonderd negenennegentig…tienduizend.

Beste Ton,

Mijn opa, God hebbe zijn ziel, was een wijs man. Zo leerde hij mij dat het goed is om tot tien te tellen als je boos bent en als je héél boos bent tot honderd. Om zeker te zijn heb ik maar tot tienduizend geteld alvorens aan deze column te beginnen, daarom dat mijn reactie op jouw politieke luchtballonnetje een beetje later komt.

Uit goed ingelichte bron heb ik mogen vernemen dat jij samen met je kornuiten oud journalisten op het wekelijkse etentje van jullie herenclubje als sprekerd, om het debat een beetje aan te jagen, Sjoerd van de VO- raad hadden uitgenodigd, die trouwens zeer vereerd was om jou als kersverse onderwijswoordvoerder van de VVD eens haarfijn uit te leggen hoe moeilijk de hardwerkende bestuurderen van de scholen het wel hebben met al die slechte docenten. Docenten die veel geld kosten, ook nog eens bevorderd moeten worden naar schaal LC of misschien wel LD en die er ondertussen niets van bakken.

Ik kan de klaagzang van Sjoerd en de zijnen zo een beetje dromen. Ze, de slechte docenten, stellen van die kritische vragen over zelfstandig leren, komen niet op de teamvergaderingen waar belangrijke kwesties zoals de kleur voor de nieuwe fietsenstalling wordt besproken. Ook eisen ze tijd op om hun lessen voor te bereiden, en als klap op de vuurpijl zijn ze ook nog eens lid van dat obscure clubje van Beter Onderwijs Nederland, insubordinatie ten top. Helemaal moe wordt Sjoerd van al die opmerkingen van deze wel heel slechte docenten over zijn plannetjes met de gratis schoolboeken van wikiwijs. Kon hij deze docenten maar ontslaan heeft Sjoerd nog zuchtend opgemerkt, net voor het toetje.

Je rook je kans, beste Ton. Eindelijk, na twee jaar volstrekte onzichtbaarheid op het blauw pluche voelde je aan het tintelen van je grote duim en dikke teen dat dit de kans was om je voor eens en voor altijd in de picture te praten. Eén telefoontje met je ex-collega van de Telegraaf was genoeg om de hele pers mallemolen op gang te brengen. Sjoerd heeft nog even geholpen met het formuleren van de krantenkop, maar die mocht er dan ook zijn. “Ton Elias: Slechte docenten moeten ontslagen kunnen worden”. Nou nou nou ferm hoor Ton, dat is nog eens daadkracht tonen. Olijke krullenkop en éminence grise waren er als de kippen bij om je voor de buis te slepen met ‘de zweefteef van het jaar’ en als opponent de vakbondsman van de vakbond die ‘leraren doen het niet voor het geld’ hoog in het vaandel voeren. Succes verzekerd. Immers, iedereen is blij met een open deur, al of niet ingetrapt.

Niet dat ik mij druk maak om dat luchtballonnetje, vooral omdat het is ingefluisterd door de graaiende bestuurderskaste die nu eigenlijk wel af wil van de laatste bevoegde docenten en daar maar al te graag een ietwat luchtfietsende, publiciteitsgeile kersverse onderwijswoordvoerder als roeptoeter voor gebruikten. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om te vragen wie een slechte docent is en aan welke criteria dit wordt getoetst en door wie? Ook denk ik er niet aan om jou te vragen of je een goede of slechte journalist was na jouw ontslag bij RTL 4 en of je een goede of slechte campagneleider was nadat zowat heel Nederland tegen Europa stemde met het referendum ondanks jouw leiderschapscapaciteiten bij de overheidscampagne ‘Europa, best belangrijk’. Iedereen maakt wel eens een fout, of twee, of drie, maar met de goede ‘vrindjes’ op de goede plek zijn de foutjes zo weer weggepoetst.

Nee, beste Ton, ook al is de verleiding groot en jeukt mijn pen, wij zien elkaar straks in de ogen. Jij tegenover 250 misschien wel 300 of 400 docenten die elke dag keihard werken om ondanks alle tegenstand van bestuurder en manager het Nederlandse Onderwijs nog van enige kwaliteit te voorzien.

Straks is er weer de Algemene Ledenvergadering van Beter Onderwijs Nederland en zoals elk jaar zullen ook nu wel de onderwijswoordvoerders van alle politieke partijen worden uitgenodigd. Dus we verwachten je, wij zullen in grote getale aanwezig zijn en dan mag je het nog eens zeggen, dan mag je nog eens zeggen dat de managers en bestuurderen van het Nederlandse Onderwijs vinden dat ze de , in hun ogen, slechte docenten moeten kunnen ontslaan en liefst zonder dat daar enige vergoeding moet tegenover staan. Zeg het dan nog eens, maar dan tegen die docenten zelf en niet tegen een journalist of interviewer, de dagvoorzitter trekt graag wat meer tijd uit om jou van antwoord te dienen.

Als voorbereiding op deze heugelijke dag raad ik je aan om ‘het nieuwe leren van de Keizer’, ‘leraren doen het niet voor het geld’, en tegen dan ook nog ‘Meester! Hij doet het weer.’ te lezen. Heb je enig idee tegen wie je in het strijdperk treedt.

Jesse Jeronimoon.