De Volkskrant bericht:
Scholen moeten niet zomaar uit een bestuursverband kunnen stappen om alleen verder te gaan. Voordat aansluiting bij een ander schoolbestuur of verzelfstandiging in beeld komt, moeten alle mogelijkheden voor een eigen positie binnen het bestaande bestuur worden verkend.
Dat stelt de Onderwijsraad in het advies Verzelfstandiging in het onderwijs, dat vandaag in Den Haag is gepresenteerd. De kwestie is actueel omdat schoolbesturen de laatste jaren van de overheid veel meer macht hebben gekregen. Bovendien voeren besturen door de schaalvergroting van de laatste decennia het gezag over gemiddeld steeds meer scholen. Ouders, schoolleiding en docenten hebben soms het gevoel dat de identiteit van de school hierdoor onder druk staat.
De argumentatie hiervoor is nogal zwak: het zijn vaak sterke scholen die er uit willen stappen en dat laat een bestuur met zwakke scholen over en een school is geen circustent.
Typisch argumenten die vanuit de bestaande situatie redeneren (al is het circustent argument natuurlijk in het geheel geen redenatie). Het idee dat we het ooit met veel kleinere besturen veel beter hebben gered en dat de eenvormigheid en grootschaligheid destijds simpelweg niet bestonden, komt niet in de hoofden van van Wieringen c.s. op.
terug
Als scholen terug willen naar de vroegere situatie, komt dat dan door vrees voor verlies van de identiteit of omdat de school teveel moet afdragen?
Als scholen uit een bestuur willen stappen, dan zijn dat zeker de sterkere scholen.
Vele besturen zullen door deze acties merken niet (meer) almachtig te zijn en dat kan heel goed zijn voor alle scholen van dat bestuur. Wat is de meerwaarde van groot? Als dat niet aangetoond kan worden dan zou de school zich los moeten kunnen maken.