BON kan wel worden opgeheven want “we doen het goed” in het onderwijs en de lerarenopleidingen lopen vol. Zie hier
6 Reacties
Hoogleraren met boter Natuurlijk weer een hoogleraar in de onderwijskunde. Boter op het hoofd? Rechtpraten wat krom is?
Op allerlei manieren probeert de heersende onderwijselite (niet de docenten…..) ’terug te slaan’. Zie ook de Volkskrant Onderwijsbijlage van afgelopen zaterdag. Gut, wat doen we het goed. Weg met de critici en de zuurpruimen.
Onderwijsspecial Ook de andere artikelen in de onderwijsspecial komen uit de koker van de kleilaag. Van de 6 ge-interviewden staan er 2 voor de klas en dat zijn *******. Lees bijvoorbeeld eens wat Kiki te vertellen heeft:
Binnen nu en tien jaar is 70 procent van de docenten met pensioen. Ik denk dat dit ook een zegen is; veel oudere docenten zijn zelf niet opgegroeid met de doelstellingen van het competentiegericht leren, terwijl een jongere generatie hier veel meer gevoel voor heeft.
Toch lees ik ook Toch lees ik ook BON-geluiden, zoals de basisproblemen bij begrijpend lezen en rekenen (en voeg gerust ’taal’ daar aan toe). Ook de wens tot meer universitair geschoolden voor de klas moet herkenbaar zijn. En de man ziet een nieuwe generatie die graag zijn vak wil overbrengen, heel nuchter. Het kan verkeren, dus. Want docenten die tijdens de vernieuwingsgolven gewoon hun vak wilden overbengen, heel nuchter, werden destijds steevast als negatief voorbeeld gebruikt, als sta-in-de-weg bij die vernieuwingen.
Als de leraar er kennelijk niet in slaagt de allerzwaksten goed te bedienen, ondanks het feit dat de vernieuwingen vooral deze groepen tegemoet wilden komen, dan trek ik echter andere conclusies. Dan denk ik niet dat wat extra cursussen de leraar de benodige bekwaamheden zullen bijbrengen, maar dan denk ik dat het structureel gewoon niet kan. Een rekenles van 5 kwartier kan niet zodanig worden ingericht dat zowel de allerzwaksten, als de brede groepen, als de toptalenten helemaal aan hun trekken komen. Vooral de zwaksten zullen aandacht en hulp tekort komen, als binnen dezelfde les ook nog de toptalenten goed bediend moeten worden.
Willen we echt bereiken wat deze man wil, een uitstekende bediening van de zwakste leerlingen, dan zijn er gewoon gespecialiseerde scholen nodig. Een wijsheid die verstandige mensen al lang geleden hebben ontdekt. Dit wiel hoeft niet opnieuw te worden uitgevonden. WSNS en passend onderwijs zijn de garantie dat de zwakste leerlingen aandacht moesten en moeten gaan inleveren. Dat is eenvoudige praktijkervaring. Theoretisch goochelen door wensmodellen uit de lucht te plukken, helpt die kinderen echt niet verder.
Hear, hear.
VANITAS Er zijn 3 woorden in een verhaaltje die mij, in beginsel welwillende lezer, aansporen om mij aan te gorden: CGO, diploma’s als stukken papier die al vanwege hun naam waardevol zijn en gelijkwaardigheid. “Gelijkwaardigheid” omdat dat woord gebruikt wordt als naam voor een zo verheven beginsel dat het niet toegelicht hoeft te worden terwijl het juist alleen maar betekenis heeft als het bij het gebruik wel wordt toegelicht. Als ik in een artikel dat woord tegenkom doe ik meestal geen moeite meer om de boodschap van de schrijver te begrijpen en te beoordelen. Het gebruik van het woord is net zo’n schoffering van de lezer als het opschrijven van kromme zinnen. Het andere woord is diploma’s. In principe is het een soort aanbevelingsbrief voor de rechthebbende van dat stuk papier maar of een diploma waardevol is hangt helemaal af van wie het afgegeven heeft. Heel BON weet bij voorbeeld dat BIO-diplomata volledig onbetrouwbaar zijn. “maar laat intussen vele leerlingen zonder voldoende diploma’s het onderwijs verlaten” is een lege bewering die op meer leegheid wijst. Ik geloof niet dat CGO beter is dan traditioneel onderwijs. Toch wil ik vernieuwing best een kans geven. Dat ik desondanks helmaal niets van CGO wil weten komt omdat scholen daarmee zo makkelijk kunnen verbergen dat hun leerlingen niets weten en niets kunnen. Het verleidt scholen tot oplichting. CGO, diplomata en en gelijkwaardigheid zijn ijdele woorden geproduceerd door ijdele hoofden
Seger Weehuizen
CGO Mooie zin: CGO verleidt scholen tot oplichting.
Toch een complicatie: het is een basiskenmerk van CGO dat de eisen door de school zelf worden vastgesteld. Helaas IS het drukken van diploma’s dus helemaal geen oplichting.
Dit ligt niet aan de school (die besteedt gigantisch veel tijd om aan de bureaucratische en vage eisen te voldoen) maar aan de wetgever, die alles aan de scholen heeft overgelaten.
Andere complicatie bij CGO is: de grens tussen toetsing en afsluiting én de manier van onderwijs geven/leren is volstrekt vervaagd. CGO gaat op papier alleen over doelstellingen die nu competenties heten. Toch laten de dames van CINOP en andere belanghebbenden ons geloven dat CGO onlosmakelijk verbonden is met POP’s, PAP’s, assessment, feedbacks, en portfolio’s. Dat staat echt nergens in de wet, maar toch gelooft iedereen het.
Reacties zijn gesloten.
Copyright & kopiëren; 2025|WordPress thema door MH Themes
Hoogleraren met boter
Natuurlijk weer een hoogleraar in de onderwijskunde. Boter op het hoofd? Rechtpraten wat krom is?
Op allerlei manieren probeert de heersende onderwijselite (niet de docenten…..) ’terug te slaan’. Zie ook de Volkskrant Onderwijsbijlage van afgelopen zaterdag. Gut, wat doen we het goed. Weg met de critici en de zuurpruimen.
Onderwijsspecial
Ook de andere artikelen in de onderwijsspecial komen uit de koker van de kleilaag. Van de 6 ge-interviewden staan er 2 voor de klas en dat zijn *******. Lees bijvoorbeeld eens wat Kiki te vertellen heeft:
Binnen nu en tien jaar is 70 procent van de docenten met pensioen. Ik denk dat dit ook een zegen is; veel oudere docenten zijn zelf niet opgegroeid met de doelstellingen van het competentiegericht leren, terwijl een jongere generatie hier veel meer gevoel voor heeft.
Toch lees ik ook
Toch lees ik ook BON-geluiden, zoals de basisproblemen bij begrijpend lezen en rekenen (en voeg gerust ’taal’ daar aan toe). Ook de wens tot meer universitair geschoolden voor de klas moet herkenbaar zijn. En de man ziet een nieuwe generatie die graag zijn vak wil overbrengen, heel nuchter. Het kan verkeren, dus. Want docenten die tijdens de vernieuwingsgolven gewoon hun vak wilden overbengen, heel nuchter, werden destijds steevast als negatief voorbeeld gebruikt, als sta-in-de-weg bij die vernieuwingen.
Als de leraar er kennelijk niet in slaagt de allerzwaksten goed te bedienen, ondanks het feit dat de vernieuwingen vooral deze groepen tegemoet wilden komen, dan trek ik echter andere conclusies. Dan denk ik niet dat wat extra cursussen de leraar de benodige bekwaamheden zullen bijbrengen, maar dan denk ik dat het structureel gewoon niet kan. Een rekenles van 5 kwartier kan niet zodanig worden ingericht dat zowel de allerzwaksten, als de brede groepen, als de toptalenten helemaal aan hun trekken komen. Vooral de zwaksten zullen aandacht en hulp tekort komen, als binnen dezelfde les ook nog de toptalenten goed bediend moeten worden.
Willen we echt bereiken wat deze man wil, een uitstekende bediening van de zwakste leerlingen, dan zijn er gewoon gespecialiseerde scholen nodig. Een wijsheid die verstandige mensen al lang geleden hebben ontdekt. Dit wiel hoeft niet opnieuw te worden uitgevonden. WSNS en passend onderwijs zijn de garantie dat de zwakste leerlingen aandacht moesten en moeten gaan inleveren. Dat is eenvoudige praktijkervaring. Theoretisch goochelen door wensmodellen uit de lucht te plukken, helpt die kinderen echt niet verder.
Hear,
hear.
VANITAS
Er zijn 3 woorden in een verhaaltje die mij, in beginsel welwillende lezer, aansporen om mij aan te gorden: CGO, diploma’s als stukken papier die al vanwege hun naam waardevol zijn en gelijkwaardigheid. “Gelijkwaardigheid” omdat dat woord gebruikt wordt als naam voor een zo verheven beginsel dat het niet toegelicht hoeft te worden terwijl het juist alleen maar betekenis heeft als het bij het gebruik wel wordt toegelicht. Als ik in een artikel dat woord tegenkom doe ik meestal geen moeite meer om de boodschap van de schrijver te begrijpen en te beoordelen. Het gebruik van het woord is net zo’n schoffering van de lezer als het opschrijven van kromme zinnen. Het andere woord is diploma’s. In principe is het een soort aanbevelingsbrief voor de rechthebbende van dat stuk papier maar of een diploma waardevol is hangt helemaal af van wie het afgegeven heeft. Heel BON weet bij voorbeeld dat BIO-diplomata volledig onbetrouwbaar zijn. “maar laat intussen vele leerlingen zonder voldoende diploma’s het onderwijs verlaten” is een lege bewering die op meer leegheid wijst. Ik geloof niet dat CGO beter is dan traditioneel onderwijs. Toch wil ik vernieuwing best een kans geven. Dat ik desondanks helmaal niets van CGO wil weten komt omdat scholen daarmee zo makkelijk kunnen verbergen dat hun leerlingen niets weten en niets kunnen. Het verleidt scholen tot oplichting. CGO, diplomata en en gelijkwaardigheid zijn ijdele woorden geproduceerd door ijdele hoofden
Seger Weehuizen
CGO
Mooie zin: CGO verleidt scholen tot oplichting.
Toch een complicatie: het is een basiskenmerk van CGO dat de eisen door de school zelf worden vastgesteld. Helaas IS het drukken van diploma’s dus helemaal geen oplichting.
Dit ligt niet aan de school (die besteedt gigantisch veel tijd om aan de bureaucratische en vage eisen te voldoen) maar aan de wetgever, die alles aan de scholen heeft overgelaten.
Andere complicatie bij CGO is: de grens tussen toetsing en afsluiting én de manier van onderwijs geven/leren is volstrekt vervaagd. CGO gaat op papier alleen over doelstellingen die nu competenties heten. Toch laten de dames van CINOP en andere belanghebbenden ons geloven dat CGO onlosmakelijk verbonden is met POP’s, PAP’s, assessment, feedbacks, en portfolio’s. Dat staat echt nergens in de wet, maar toch gelooft iedereen het.