Het ietsisme komt er aan.

Het ietsisme komt er aan.

Woensdag 15 april 2009 krijgt een prominente plaats in het grote onderwijsgeschiedenisboek. Morgen gaat de vaste Kamercommissie onderwijs, der tweede kamer van de Saten Generaal het allerlaatste debat over de invoering van het competentie gericht opleiden voeren. De uitslag staat al vast. In 2010 zal het CGO bij wet verplicht worden ingevoerd in het Middelbaar Beroepsonderwijs. Het CGO dat enkele jaren geleden voor de immer bezuinigende bestuurder als een Godsgeschenk uit de hemel kwam vallen zal in de toekomst de Nederlandse jeugd voorbereiden op een werkzaam leven waarin gedrag belangrijker wordt geacht dan vakkennis.

Het CGO heeft veel weg van het ‘ietsisme’. De opleiding motorvoertuigen wordt ‘iets met auto’s. De opleiding Sociaal Pedagogisch Werk wordt ‘ iets met kinderen’, ‘iets met bejaarden’ of ‘ iets met mensen met een beperking’. De opleiding kapster wordt ‘iets met haar’ en de opleiding detailhandel wordt ‘iets in een winkel’. De opleidingen worden volledig ontdaan van elke vakkennis en toegespitst op competenties, sociale vaardigheden en door de baas gewenst gedrag. Het ligt in de bedoeling dat ‘iets’ van vakkennis aan bod komt tijdens de twee, drie of vier dagen beroepspraktijkvorming, een duur woord voor stage, op de werkplek.

De onderwijsbestuurderen hebben zich goed voorbereid op de grote sprong voorwaarts. Docenten, die ook maar ‘iets’ negatiefs over het CGO ventileerden werden verdrongen naar de marge van het primaire proces. Hun opvolgers, de loopbaanbegeleiders, doen ‘iets’ met de loopbaan van de deelnemer en de coach begeleidt de leerling in ‘iets van het leerproces’. Examens zijn vervangen door ‘iets’ wat op een assessment lijkt maar meer weg heeft van een theekransje. De goede ouwe school met zijn klaslokalen, lerarenkamer en overblijfruimte is vervangen door ‘iets’ wat aan de buitenkant vooral doet denken aan fabriekshallen. Binnenin heeft het ‘iets’ weg van een kantoorcomplex met grote kantoortuinen.

Veel mensen geloven in ‘iets’ en daarmee bedoelen ze dan niet een God, Allah, Boeddha of Hare Krisnha. Ze bedoelen daarmee ‘iets’, naamloos, portretloos, woordeloos. Het grote voordeel daarvan is dat alles mag en niets moet. ‘Iets’ is met alles tevreden, vraagt niet om verantwoording, kent geen regels, legt niets op, maar zorgt wel voor de eeuwige gelukzaligheid en troost in moeilijke dagen, zonder dat er ‘iets’ tegenover hoeft te staan. En dat is wel zo gemakkelijk.

Zo geloven ook de onderwijsbestuurderen in het ‘iets’. Geen verantwoording, geen regels, niets moet, alles mag, zolang er in hun instituten maar ‘iets’ gebeurt wat met onderwijs te maken zou kunnen hebben. Daarvoor vragen ze van de Nederlandse belastingbetaler een ‘ietsje’ meer dan twee maal de Balkenende-norm en eens in de twee jaar ‘iets’ dat op een bonus lijkt.

Het was onze huidige minister van onderwijs, excellentie Plasterk, die voor het eerst het woord ‘ietsisme’ in de mond nam. “Het ietsisme is een diffuus geloof, bijna atheïsme met een vleugje nostalgie. Intellectueel mager”. En zo is ook het Competentie Gericht Opleiden. Diffuus, nog weinig te maken met onderwijs, nostalgisch want de meeste theorieën stammen uit de tijd van het interbellum en vooral intellectueel mager. En daarmee moeten de jongeren van nu, straks mee aan de slag.

Laten we hopen dat er na het CGO nog ‘iets’ is.

J. Jeronimoon