Een mooi artikel in Trouw vandaag, waarin Kees Vernooy laat zien hoe in betrekkelijk korte tijd een Jenaplanschool met een slechte beoordeling op het gebied van leesonderwijs kan veranderen in een school waar de kinderen juist beter leren lezen dan gemiddeld.
Kernbegrippen: structurele leesaandacht, een afzonderlijke groep 3 (zeer ongebruikelijk voor Jenaplan), minder kringgesprekken en focus op leren in plaats van spelen en wachten tot de leerling aangeeft er aan toe te zijn.
Je zou bijna denken dat een school beter functioneert als er daadwerkelijk les wordt gegeven.
Aan-het-werk didactiek
Inderdaad treffend: eerst deden ze niets, nu wel wat, en ja, het wonder geschiedt: de kinderen leren iets!
Dit sterkt mij in mijn overtuiging dat didactiek, leerstijlen, Jenaplan, Vrijschool e.d. er helemaal niet toe doen zolang de leerlingen nog niet aan het werk hoeven / wensen te gaan. Pas als ze aan het werk gaan maakt het uit HOE ze aan het werk gaan, maar de allerbelangrijkste stap is dan al gezet. Er zal vast ook wel een bescheiden verband zijn tussen didactiek en de bereidwilligheid om aan het werk te gaan, maar ik heb teveel discussies meegemaakt over didactiek terwijl de betreffende klas het hele jaar helemaal niets uitvoerde.
Lang leve de vernieuwende aan-het-werk didactiek!
Zonder commentaar
‘de kinderen vinden het hartstikke leuk. Ze zijn veel gelukkiger dan in de oude situatie”