Het bericht in Trouw, dat een aantal MBO’s gezamenlijk een nieuwe zoekmachine hebben gemaakt omdat de kinderen (excuus, deelnemers) verdwalen in Google is weer zo’n prachtig voorbeeld van paard achter de wagen spannen (als het niet zo treurig zou zijn).
Leraren zijn niet meer nodig, is de moderne opvatting, want leerlingen kunnen het veel beter zelf. Maar helaas kan een belangrijk deel niet lezen en heeft een andere kennelijk grote groep, de grootste moeite met Google. De oplossing die de MBO’s kiezen is er weer eentje van de minste weerstand. Wellicht alleen met de bedoeling het eigen gelijk te blijven bevestigen.
Dergelijke acties doen me denken aan de rekenrealisten. Zij zouden de kinderen beter leren rekenen. Toen bleek dat het omgekeerde het geval was, was men er als de kippen bij om de helft van de rekenstof als nutteloos te bestempelen: we hebben toch een rekenmachine.
paard en wagen
Niet er achter !
www.flickr.com/photos/nationaalarchief/2948560477/
Ook handig als de benzine weer 1.80 per liter wordt ;-((
maarten
Mboogle
Misschien is het een idee als het MBO een zoekmachine laat bouwen waartegen je een woord of zin kunt roepen, en dat de zoekmachine dan antwoordt in de vorm van foto’s, tekeneningetjes, stripverhalen, filmpjes en geluidsfragmenten. Allesbehalve leesbare tekst dus. Leesbare tekst is zo passé.
Fiducia
Hetzelfde onderwerp wordt in de Volkskrant een stuk uitgebreider gebracht (voorpagina, vervolg op pag. 2).
Ik vind het daar wel positief: leerlingen niet laten verzuipen in Google, maar via een efficiënte route naar zinvolle informatie brengen. En als ze daarbij merken dat ook boeken heel handig kunnen zijn is dat mooi meegenomen.
Volgens mij kan “Fiducia” een handig hulpmiddel zijn. Daarbij ga ik er wel vanuit dat de basis gevormd wordt door gewoon degelijk onderwijs, waarbij een beperkte ruimte is voor het zelf uitzoeken van zaken m.b.v. internet.
Maar ik ben bang dat deze aanname voor ’89 inmiddels een utopie is.
Binnenkort in dit theater
Ik voel helemaal met u mee, beste Muur.
Wat kunnen we nog verwachten op dit gebied? Omdat kinderen steeds meer moeite krijgen met het bedienen van hun rekenmachine, een begeleidingscursus ‘Calculia’, waar je leert op de goede knopjes te drukken (…gewoon leren rekenen? Hè? Hoebedoelu?).
Er zijn ook steeds meer leerlingen die moeite hebben het formulier in te vullen waarop ze hun herkansing moeten opgeven. Daarvoor is het computerprogramma ‘Second Chance’ bedacht met contextuele helpteksten bij elk in te vullen veld (zoals de naam van het te herkansen vak).
Mochten de kinderen vragen hebben over dit programma, dan kunnen ze een e-mailtje aan de helpdesk sturen. Mochten ze vragen over het e-mail-programma hebben, dan kunnen ze ook een e-mailtje aan de helpdesk sturen.
Fiducia
—–Het bericht in Trouw, dat een aantal MBO’s gezamenlijk een nieuwe zoekmachine hebben gemaakt omdat de kinderen (excuus, deelnemers) verdwalen in Google is weer zo’n prachtig voorbeeld van paard achter de wagen spannen (als het niet zo treurig zou zijn).
Leraren zijn niet meer nodig, is de moderne opvatting, want leerlingen kunnen het veel beter zelf. Maar helaas kan een belangrijk deel niet lezen en heeft een andere kennelijk grote groep, de grootste moeite met Google. De oplossing die de MBO’s kiezen is er weer eentje van de minste weerstand. Wellicht alleen met de bedoeling het eigen gelijk te blijven bevestigen.—–
Wat een onzin! Het is treurig dat in Google niet iets te vinden is over zeer vakspecifieke zaken en dat studieboeken hierover verschrikkelijk duur zijn. Ga maar eens zoeken naar een technische handleiding van een specifieke vliegtuigmotor, hoe een een purifier in een schip werkt (clarifier mag ook) of hoe je methodisch moet werken in de zorg. In deze geval maken leerkrachten zelf readers die ze (kostenloos) ter beschikking stellen aan studenten. powerpoints gebruikt in de lessen worden geplaatst, films etc etc. Om die makkelijk te kunnen vinden worden deze boeken/materialen ontsloten door Fiducia. Niks minste weerstand, in tegendeel.
BON wil “het zo goed mogelijk tot bloei laten komen van de potenties van leerlingen en studenten door gedegen vakinhoudelijke en algemene vorming”. Dan zouden jullie juist moeten juichen om dit initiatief dat gedegen vakinhoudelijke vorming bevordert door het aanbieden van to-the-point info. Leraren zijn juist nodig.
Eerst je er beter in verdiepen, dan pas mekkeren lijkt me.
Beter verdiepen? Graag!
Uit uw reactie blijkt dat u een andere kijk hebt op Fiducia dan de starter van dit topic. Wilt u die kijk met lezers van het BON Forum delen door (indien beschikbaar) wat internetlinks te geven?
eerst verdiepen, dan mekkeren?
Laten we de discussie inhoudelijk houden en niet op de man spelen. Ik ben zeer wel op de hoogte van wat er met google mogelijk is (voor zover je daarvan op de hoogte kan zijn). Ik constateer alleen dat de zegeningen van ICT en google al jaren worden bezongen. Ik constateer dat de leerlingen door veel vernieuwers worden gezien als een generatie Einstein, die veel en veel beter met ICT kan omgaan dan de oude sukkelende docenten. Ik constateer dat leerlingen meer en meer zelf moeten zoeken en vinden, want dat is het moderne onderwijs en ik constateer dat er, in plaats van het onderwijs te verbeteren, een oplossing wordt gezocht in het vergemakkelijken van de wereld. Dat laatste lijkt me een heilloze weg. Google verbeteren tbv het onderwijs is het paard achter de wagen spannen.
Goed onderwijs krijg je door de zinvolle bouwstenen aan te brengen bij de kinderen. Als je dat doet, dan is er helemaal geen onderwijsgoogle nodig. De gezochte “oplossing” is er eentje van buiten naar binnen, zoals gebruikelijk de laatste 20 jaar in het onderwijs. Vanuit producten zogenaamd leren over concepten en bouwstenen. Die visie is fundamenteel verkeerd. De nieuwe zoekmachine past in de nieuwe visie en is derhalve de verkeerde weg. Net zo als het vereenvoudigen van de tekst van de leerboeken voor VMBO-ers een verkeerde weg is. Het kind moet rechtop gaan lopen, de wereld moet niet op de hurken gaan zitten
Simpel gezegd:
Je leert je
Simpel gezegd:
Je leert je studenten Google te gebruiken. Uiteraard. Je legt uit hoe je moet zoeken, hoe je kunt zien wat waarde heeft en wat niet (zo mogelijk). Je geeft ze de goede boeken en je geeft gedegen les. Natuurlijk. Geen verschil van mening met 9_11_89.
Helaas is er dan nog steeds geen goed materiaal voorhanden met Google, dus dat maak je op een makkelijk manier toegangelijk. Eigenlijk hetzelfde als ze een boek voorzetten.
Een kind dat niet kan lopen laat je niet meteen alleen, maar leer je in stappen vooruit te komen. Dat doet Fiducia.
vliegtuigmoter
Het lijkt me logisch dat technische handleidingen van vliegtuigmotoren niet zo maar op internet staan. Het is dus goed dat docenten syllabi schrijven met onderwijsmateriaal. Dat hoeft niet kostenloos, want op een goede school krijg je als docent tijd om je lessen voor te bereiden. Het lijkt me logisch dat een mbo waar aan vliegtuigmotoren gesleuteld wordt de docenten veel tijd krijgen om dit bijzondere vak bij te houden en voor te bereiden. Het schrijven van een syllabus is dan een onderdeel van je werk, net als het maken van een powerpoint. Met behulp van de syllabus, een powerpoint, een vliegtuigmotor en een bevoegde vakbekwame docent leren de leerlingen hun weg in een vliegtuigmoter. De docent zet zijn informatie ook op een eigen intranet (n@tschool, blackboard, ander systeem dat je als beter alternatief voor Google presenteert). Wat is het probleem? Krijg je als docent niet genoeg voorbereidingstijd op het mbo? Krijg je als docent niet genoeg contacttijd met je leerlingen? Of allebei? Daar zitten de problemen, niet in een of ander zoeksysteem. De vliegtuigbouwkundedocent wil zijn leerlingen doceren hoe zo’n vliegtuig in elkaar zit, hoe het werkt. En dat doet hij door er te zijn, door samen met zijn leerlingen zo’n motor uit elkaar te halen en weer in elkaar te zetten. De docent wil niet van achter zijn bureau zijn leerlingen een mail sturen met: ‘Zie voor de werking van een vliegtuigmotor dit document op deze site.’ Maar deze docent krijgt zijn leerlingen amper te zien, hij wordt gedwongen opdrachten te maken die zijn leerlingen zelfstandig met behulp van ict uit kunnen voeren.
Verkeerde vooronderstelling
@ Baz
Nogmaals: u bent verkeerd geinformeerd. De studenten krijgen juist veel contacttijd van leraren die niet achter het bureau zitten om readers te maken, maar juist om les te geven. Maar een student wil nu eenmaal ook graag lesmateriaal. Een student heeft boeken nodig, powerpoints die gebruikt zijn in de lessen, films die weergeven hoe de praktijk werkt.
U gaat er voetstoots van uit dat in het ‘nieuwe’ onderwijs de docenten per definitie niet of nauwelijks lesgeven. Een verkeerde vooronderstelling.
Natuurlijk krijgen de docenten tijd om goed lesmateriaal te maken. Of dat genoeg is kan ik niet beoordelen. Gelukkig is veel materiaal ook al door andere collega’s gemaakt. Om juist te voorkomen dat de docent zich nog enkel met het maken van materiaal bezig houdt kan hij/zij met Fiducia zien wat collega’s reeds gemaakt hebben en dat (her)gebruiken. Kan de leraar zich nog meer met de studenten bemoeien. Gezien uw opmerkingen ook uw standpunt lijkt me.
Dus: de kreet “Maar deze docent krijgt zijn leerlingen amper te zien, hij wordt gedwongen opdrachten te maken die zijn leerlingen zelfstandig met behulp van ict uit kunnen voeren” is uit de lucht gegrepen.
Fiducia gevonden
Via good old Google blijkt dat FIDUCIA hier te vinden is. Oordeel zelf.
Compleet
met materiaal over Numerologie, Tarot en andere onkennis.
tja
@ hendrikush
Inderdaad, met “numerologie, tarot en andere onkennis”.
Ook kun je er prentenboeken vinden, dvd’s met speelfilms en ander materiaal waar je op school helemaal niets aan hebt. Goed gezien. Nu wil het geval dat deze onderwerpen in de bibliotheek vertegenwoordigd is. In de bieb staan boeken. Al deze boeken kun je reserveren met Fiducia en op school ophalen de volgende dag.
Geef dus niet de school de schuld dat er materialen in de bieb vindbaar zijn waarvan jij overtuigd bent dat ze niet deugen. Doe dat bij de bieb. Overigens zijn er ook mensen die deze onderwerpen blijkbaar wel interessant vinden.
Klinkt een beetje zuur wat je zegt.
Niet zuur maar bezorgd
Mij schoot vanmorgen de analogie met een doe-het-zelver binnen.
Ik ken mensen die een hele schuur vol met het prachtigste gereedschap hebben, maar die bij wijze van spreken nog geen spijker in een stuk hout kunnen slaan. Het ontwikkelen van allerlei moderne zelfwerkzaamheid methoden en modieuze e-gadgets kan daar in het onderwijs ook toe leiden.
Vanmorgen stond er in de NRC-Next een stuk van een meisje dat haar ervaringen op een ROC vergeleek met haar ervaringen op een kleine middelbare school, met naar ik me herinner 900 (!) leerlingen. Dat leest als een aanklacht tegen het onpersoonlijke onderwijs op een ROC, waar leerlingen en docenten elkaar niet meer (er)kennen.
Persoonlijke aandacht en herkenning is fundamenteel voor goed onderwijs. En die is niet te vervangen door gedoe achter een computer.
Gelukkig zie je dat ook zo; maar er zijn teveel docenten die hun leerlingen in de steek (moeten) laten. En dat is slecht voor het onderwijs.
Vanzelfsprekendheid?
“Persoonlijke aandacht en herkenning is fundamenteel voor goed onderwijs. En die is niet te vervangen door gedoe achter een computer”
Hoe kan het toch dat de meeste mensen hier denken dat ‘gedoe achter een computer’ niet samengaat met persoonlijke aandacht en herkenning. Inderdaad, er zijn bij ons 15.000 studenten en inderdaad, wel 1000 leraren. En?
Een mentor heeft 12 – 15 studenten. Een opleidingsteam is minder dan 10 leraren, alle studenten ken je bij naam.
Docenten die hun leerlingen in de steek moeten laten is natuurlijk slecht, daar zijn we het over eens. Er gaat ook veel fout, daar zijn we het ook over eens. Maar groot is niet altijd slecht, een computer niet altijd onpersoonlijk. Software is een middel, geen doel.
Mijn grootste bezwaar tegen de meeste berichten hier is de vanzelfsprekendheid dat Fidicia per definitie slecht is, dat er een of andere verborgen agenda achterzit. Er lopen heel wat leraren en managers rond die de belangen van studenten voorop stellen. Sterker nog, ik denk de meeste. Gelukkig maar. En dat is goed voor het onderwijs.
Good old Google
De vraag is natuurlijk of Google wel geschikt is voor het onderwijs. Is de mening van ’the crowd’ altijd de beste? Mag je eigenwijs zijn? Weet een VAKleraar het soms misschien wel beter dan de gemiddelde googleaar?
Google en onderwijs
De vraag is natuurlijk of Google wel geschikt is voor het onderwijs.
Mits correct toegepast *kan* Google leerlingen helpen bij het vinden van informatie. Dus in die zin is het geschikt voor het onderwijs. Maar dat geldt ook voor een staand horloge als je de werking van een slingeruurwerk wilt uitleggen. Oftewel: zo ongeveer alles (tastbaar en niet-tastbaar) kan geschikt zijn voor het onderwijs.
Is de mening van ’the crowd’ altijd de beste?
Nee. Maar soms wel. Oftewel: de vraag is wel erg absoluut gesteld.
Mag je eigenwijs zijn?
Ja. Waarbij de vraag rijst: wie is “je”: de docent en/of de leerling?
Weet een VAKleraar het soms misschien wel beter dan de gemiddelde googleaar?
Dat mag ik toch wel hopen …..
En precies die vakleraar
En precies die vakleraar staat aan de basis van Fiducia en bepaalt wat er te vinden is.
Vrouwen en mannen
Dus is er een vakleraar die heeft bepaald dat op het zoekwoord “schoonmaken” onder meer onderstaand zoekresultaat verschijnt. Of begrijp ik het nu verkeerd?
————
Is er onderzoek naar gedaan of vrouwen beter schoonmaken dan mannen?
“Vrouwen hebben ook meer doorzettingsvermogen, dat is een natuurlijke voorbereiding op het krijgen van kinderen, net als het verantwoordelijkheidsgevoel van vrouwen. Niet dat alle vrouwen verantwoordelijker zijn, en beter zorgen voor hun omgeving, maar vrouwen hebben hier wel meer een basis voor.” Bron: www.gebladerte.nl/00455p26.htm “Mannen hebben een hogere vuildrempel dan vrouwen. Mannen ???zien??? het huishoudelijke werk niet.” Bron: www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=1220 “Mijn man deed het documentatiecentrum van de school, was zwemvader enzovoorts. Maar zelfs in het schoonmaken maakt hij andere dingen schoon dan ik.” bron: www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=1770
————
Aladin en zin/onzin
@ Martin:
Tja, je hebt gelijk. In leg het uit. Fiducia legt een aantal bronnen open. Ze zijn te herkennen aan de icoontjes achter/voor de treffer. Een oranje met de tekst :”learn4life” is een link naar de elektronische leeromgeving van de school. Wat daar in staat, is er ingezet door de (vak)leraren van de school zelf.
Ook kunnen er linken naar Davindi staan. Dat is van kennisnet en is te vinden omdat een community van vakmensen Nederlandbreed bepaalde sites/linken de moeite waard vindt.
De bibliotheek heeft ook input. Uiteraard de eigen collectie, maar ook het zogenaamde Aladin. Je stelt een vraag per mail en je krijgt daar binnen een aantal dagen antwoord op. Kijk maar eens op aladin.bibliotheek.nl/
Achter Aladin zitten bibliothecarissen/informatiespecialisten die een antwoord opzoeken/linken/tips geven. Als ze het niet weten schakelen ze vakspecialisten in.
Jouw schoonmaakverhaal is volgens mij zo’n Aladin-verhaal. Ga meteen na de vakantie eens uitzoeken wat de achtergrond van dit antwoord is! Bedankt voor de tip
Even een reactie, Martin
Je schrijft: Mits correct toegepast *kan* Google leerlingen helpen bij het vinden van informatie. Dus in die zin is het geschikt voor het onderwijs.
Wat bedoel je met “correct toegepast” ? Als ik dat weet kan ik verder reageren, want het lijkt mij de moeite waard om hier op door te gaan.
Correct toegepast
Met ‘correct toegepast’ bedoel ik (wat ook anderen al aangaven) dat je leerlingen eerst leert hoe je met de resultaten van een zoekmachine om moet gaan. Leer ze bijvoorbeeld om zin van onzin te onderscheiden, om eens meerdere zoekresultaten met elkaar te vergelijken etc. etc.
Overigens was de vraag van JJVroom, waarop ik weer reageerde, deze: “De vraag is natuurlijk of Google wel geschikt is voor het onderwijs”. Dat is een gesloten vraag en daar heb je in dit soort discussies weinig aan omdat een ja/nee-antwoord niet bij de problematiek past. De vraag had iets moeten zijn als “Hoe kan Google in het onderwijs gebruikt worden?”. Althans dat vind ik maar ik ruil mijn mening graag in voor een betere.
Uit wat ik nu heb gezien is met Fiducia geprobeerd om de zoekmachine te sturen en als resultaat niet de ogenschijnlijk ongestructureerde informatie van Google te laten komen. In de kranten is er vooral de nadruk op gelegd dat dit systeem leerlingen zou moeten behoeden voor verdrinken in Google. En volgens mij zijn veel reacties in deze discussie gebaseerd op die nadruk.
Zin en onzin
Leer ze bijvoorbeeld om zin van onzin te onderscheiden.
Hoe had je je dat gedacht, als het gaat om zaken waar ze eigenlijk onvoldoende weet van hebben ? Voor ons is dat soms al moeilijk.
Twee willekeurige voorbeelden:
1) www.spronk.us/index.php/scenic-i/57-het-reinigen-van-de-stappenmotor-van-de-16e
2) www.pompenvantorre.com/werking-zuigerpomp.html
Hoe komt een leerling er achter of beide websites goede informatie bevatten ? Daar is toch een docent voor nodig ?
Ik gaf altijd een aantal (volgens mij) waardevolle links, die gebruikt konden worden bij mijn lessen. Natuurlijk stond ik open voor links die mijn leerlingen aandroegen (eerlijk gezegd was de oogst bedroevend laag).
Overigens zijn er wel meer pogingen geweest websites te “raten”, maar vanwege de geringe belangstelling bij docenten was de rating zeer onbetrouwbaar. Kent iemand ze nog ?
Wij zijn het helemaal eens
Adios, wees gerust: wij zijn het geheel met elkaar eens. Het internet is zo oneindig groot dat je inderdaad beter zélf een paar links kunt geven die je zelf eerst op kwaliteit hebt getoetst. En wees nog geruster: ook ik vind voor de volle 100% dat er een docent nodig is om de kwaliteit van die links te beoordelen, dat kan de leerling nooit zelf. Daar is hij/zij leerling voor ….
Kennislink
Kennislink is dacht ik opgezet om als een bron van geverifiëerde informatie voor het onderwijs te dienen. Een beetje andere benadering misschien, maar ik heb er wel fiducie in…….
GeGoogle
Als ik de hoeveelheid rotzooi bekijk die via internet binnenkomt dan is het duidelijk; Google-kaal is ongeschikt voor het onderwijs. Systemen zoals Fiducia kunnen daar iets aan doen. Maar dan moeten we ook ophouden met het geraaskal over de Einstein generatie die zo vaardig is met het internet. Zonder ingrepen van een internet-redactie en vakleraren verdwalen onze leerlingen op het internet. Ze zijn terecht eigenwijs en menen het beter te weten dan de gemiddelde googlelaar.
Klopt
Precies! En daarom zijn we Fiducia gestart!
Klopt?
Zo’n systeem, met vakleraren en redactieraad als censoren, heeft te maken met onoplosbare problemen. Moeten we internettoegang opschonen via het kleinste gemene veelvoud van de meningen van vakleraren? Dan wordt het internet zelf. Via de grootste gemene deler? Dan wordt het een lege verzameling. En als je ertussenin gaat zitten krijg je maar een deel van de docenten mee. En dat roept de hier gestelde vraag op of het de kosten en de moeite waard is.
Ga eens kijken bij de site van het Freudenthal instituut. Leuk materiaal als aanvulling op een les; ongeschikt als vervanging van een les. En dat oordeel geldt voor zeer veel internetmateriaal. Als er informatie over een vliegtuigmotor nodig is zullen veel docenten er voor kiezen om dat zelf aan te leveren omdat dat veel efficiënter werkt.
Internet is leuk als aanvulling maar is ongeschikt als vervanging.
En dat geldt ook voor Fiducia. Verwachtingen over het nut van technologie in het onderwijs zijn in het verleden nooit waargemaakt. Grote bescheidenheid past daarom de promotoren van internet in het onderwijs; van minister tot leraar tot leerling.
Poehpoeh
“Als er informatie over een vliegtuigmotor nodig is zullen veel docenten er voor kiezen om dat zelf aan te leveren omdat dat veel efficiënter werkt.”
precies: dus lever je dat tegenwoordig digitaal aan. En waar laat je dat dan? Op de mail? Wat een werk! Zet het in een goed systeem, laat ’t vindbaar maken middels iegen linkjes of een zoekmachine en voila: een leeromgeving met zoekmachine eroverheen. Precies wat jij wilt Hendrikush! Niet als vervanging maar voor de broodnodige theorie. Fiducia levert geen technologie om de technologie, maar een vindmethodiek om snel je eigen vakmateriaal te vinden.
Voorbeeld: net van de week weer handleidingen voor het in- en uit elkaar schroeven van een F16 geplaatst. Een oude video gedigitaliseerd over vliegtechnieken. Na de vakantie in het systeem en hup: geen gedoe met videorecorders in de les, maar meteen via Fiducia beschikbaar voor
of gebruik in de les
of individueel gebruik door leerlingen zelf.
Fiducia is het instrument, de leraar/student bepaalt hoe het ingezet wordt.
Nog even over Freudenthal: Je stelt “ga er eens kijken”. Ik zeg: zorg dat de beste applets via Fiducia beschikbaar zijn en gebruik ze in en buiten je les.
Ennuh: redactieraad? Waarom? Vakleraren als censoren? De vakleraar op een VO-school/basisschool bepaalt toch ook zelf welke methode er gekozen wordt?
Inzake vindmethodiek
Dat ‘vindmethodiek’ doet mij weer erg denken aan competenties, en ja, daar gaan al mijn nekharen van overeind staan.
Als docent natuurkunde werk ik al vanaf mijn eerste jaar in het onderwijs met instructieve Java-applets, vrijwel allemaal geschreven door docenten natuurkunde. Ik kies er gewoon voor om die applets zelf te verzamelen en dan vervolgens de bij de les passende applets aan mijn leerlingen aan te bieden, daarmee het zoeken van de leerlingen overslaand. Dat lijkt me veel vlotter werken. Mocht een leerling zelf nog iets extra’s vinden, des te beter. Maar wat is het nut van al dat zoeken, als de docent dat allemaal al een keer eerder heeft gedaan? Het lijkt mij dat u dat zoeken tot een doel bombardeert in plaats van het als een middel te zien. Een middel dat wat mij betreft tot het hoogst noodzakelijke moet worden beperkt, uit overwegingen van efficiëntie.
Verder moet men de toegevoegde waarde van dat soort instructiefilmpjes niet overdrijven. In mijn vak moet je vooral de theorie verwerken, en meestal gaat dat het beste door de bijbehorende sommen te maken. Zo is het al eeuwen, en zo zal het, alle technologie- en computerevangelisten ten spijt, nog heel lang blijven.
Het vinden is een middel.
U
Het vinden is een middel.
U biedt tijdens de les applets aan. En als de leerling ze daarna nog eens wil bekijken? Of als uw collega’s ze willen gebruiken? Het lijkt me erg efficient om, als u een applet heeft getoond in een les, deze vervolgens vrij te geven.
Wat betreft die instructiefilmpjes:
Een film met commentaar over de werking van een versnellingsbak werkt, samen met een gedegen uitleg, erg goed kan ik u verzekeren.
Tenslotte die competenties: dat zal een verschil van mening blijven.
Hoeveel is veel?
JJVroom schrijft: “De studenten krijgen juist veel contacttijd van leraren die niet achter het bureau zitten om readers te maken, maar juist om les te geven.”>
Voor mijn nieuwsgierigheid: hoeveel is ‘veel contacttijd’ en – indien bekend – hoe verhoudt zich die contacttijd tot andere opleidingen in hetzelfde vakgebied?
geen probleem
Als de leerlingen veel onderwijstijd hebben, als de docenten genoeg tijd hebben om hun lessen voor te bereiden, en als er nuttige informatie beschikbaar is gemaakt voor leerlingen (via boeken, via readers, via fiducia) dan is er geen probleem op het onderhavige mbo. Ik ben blij te horen dat er scholen zijn waar iedereen blij is, waar hard gestudeerd wordt en waarvan een diploma ook echt iets waard is. Op dit forum hebben we het alleen maar over problemen in het onderwijs, vandaar dat ik ervan uitging dat er vanalles en nog wat mis is met het vliegtuigmotor-mbo. Dat blijkt dus niet zo te zijn, mijn excuses voor mijn overhaaste conclusie en bedankt voor deze correctie op mijn denkpatroon. Scholen waar veel goed gaat, daar mogen we het op dit forum ook wel eens over hebben.
@ BAZ
Asjeblief, als jullie dat willen doen, het hebben over ál die scholen waar het goed gaat. Heb ik wat minder te modereren, maar alle gekheid op een stokje. Ik geef les excuseer workshops in het MBO. Ik ken het MBO op mijn duimpje en weet wat er gebeurt. Het is een gotspe om te beweren dat er in veel MBO’s nog veel lestijd voorhanden is, laat staan methoden. 50% van de lestijd is ingeruimd voor stage, van de overgebleven tijd wordt nog eens de helft ingeruimd om te werken aan competenties, tel uit wat nog overblijft. Maar ik ken di verschijnsel, onze ict afdeling, tenminste de ict-ers van een ander bedrijf dat door onze school is ingehuurd en meer kantoren bezit dan wij lokalen denken óók dat mijn taak voor het grootste deel bestaat uit les geven, want er zijn toch leerlingen. Wees toch gewoon eerlijk mr. Vroom en zeg heel simpel, “wij hebben dit ontwikkeld omdat wij denken dat we daar veel geld kunnen aan verdienen”.
veel geld?
“wij hebben dit ontwikkeld omdat wij denken dat we daar veel geld kunnen aan verdienen”
Kul. Ik ben leraar aan het MBO en ken het ook op mijn duim. Deze software kost juist juist geld, leverde het maar veel op. Het is een manier om ‘content’ (haat het woord) snel beschikbaar te maken voor studenten. Goed, gedegen en up-to-date leermateriaal. Zou juist vanuit BON superenthousiast over gedaan moeten worden.
BON moet niets
Met alle respect voor uw enthousiasme: BON *moet* natuurlijk niets. Vergeet niet dat veel bezoekers en reageerders op dit forum al jaren bekogeld worden met allerlei projecten, vernieuwingen, veranderingen enzovoorts die allemaal het onderwijs beter zouden moeten maken. Vrijwel zonder uitzondering afkomstig uit de koker van mensen die geen les (meer) geven. Daarmee is de zelfstandigheid en de beroepseer van veel docenten jaar na jaar systematisch uitgehold.
Meer specifiek over Fiducia: in een aantal reacties (zoals bijvoorbeeld die van 1989) kunt u zien dat er hier meerdere mensen reageren die ruime ervaring hebben met de combinatie ICT en onderwijs. Ook die vernieuwingen zijn vrijwel zonder uitzondering een roemloze dood gestorven nadat docenten er verplicht heel veel tijd in hebben moeten steken.
ICT is een prachtig hulpmiddel als het goed wordt ingezet en Fiducia zou zo’n prachtig hulpmiddel kunnen zijn. Het lijkt mij echter zinvol als u uw rol in dit geheel wat nader toelicht. In een andere reactie (17/12, 23.45 uur) zegt u namelijk “En daarom zijn we Fiducia gestart!”. Het lijkt er dus op dat u een van de ‘stichters’ ervan bent. Dat zou ook verklaren waarom u op kritische reacties in deze draad zo fel reageert.
Het kan voor de lezers van het BON Forum interessant zijn om er meer inhoudelijk van te horen, wellicht besluiten mensen aan de hand daarvan om hun mening bij te stellen.
Mijn rol
Ik geef al jaren les in het MBO. Ik geef algemene vakken binnen technische opleidingen. Met de start van het competentiegericht onderwijs bleek het lastig goede bronnen te vinden. Je zag maar al te vaak dat studenten dagen aan het zoeken waren op google, de boeken lieten liggen en niet verder kwamen.
Daarom ben ik 2 jaar geleden gestart met een onderzoek naar hoe die bronnen (die er natuurlijk wel zijn) vindbaar gemaakt dienen te worden. In mei 2008 resulteerde dit in een samenwerkingsovereenkomst met de bibliotheek. Een ander ROC in Zwolle had dit al, maar ik wilde het uitbreiden naar ons eigen digitaal materiaal. Aldus.
Waarom ik zo fel ben? Natuurlijk: het is een beetje mijn kindje. Maar ik vind dat sommigen heel vooringenomen reageren. Het is vernieuwend, het past in competentiegericht onderwijs, het is ICT, dus….. waardeloos. Dit is nu eindelijk eens een project dat van onderaf gesteund wordt. Enthousiaste leraren (en niet alleen om de gratis biebpas
) en merendeel positieve studenten. Ook ben ik verbaasd dat het op deze manier beschikbaar stellen van goed, actueel en gratis materiaal voor het beroepsonderwijs zo veel reacties oproept.
Tenslotte: niemand op onze school is verplicht mee te doen. Elk team, elke leraar en uiteindelijk elke student kiest zelf of hij/zij het gebruikt.
Dank voor de toelichting
Dank voor de toelichting op je rol bij Fiducia, dat geeft duidelijkheid in de discussie.
Wat een essentieel verschilpunt zal blijven is het competentiegerichte opleiden. Voor jou is dat een gegeven dat kennelijk (mede) leidde tot het werken aan Fiducia. Veel bezoekers en schrijvers op dit Forum hebben echter bijzonder slechte ervaringen met de invoering van CGO en zullen daarom al gauw negatief reageren. Zij reageren dus niet vooringenomen (zoals jij het voelt) maar baseren hun reacties op hun slechte ervaringen.
Je zegt verder ‘verbaasd’ te zijn dat er zoveel reacties komen. Moet je daar eigenlijk niet blij om zijn? Het toont in elk geval aan dat zo’n onderwerp leeft!
Dat Fiducia niet verplicht is lijkt mij – van een afstand gezien – weer niet handig. Het kan dus van docent tot docent en van vak tot vak verschillen of leerlingen achtergrondinformatie op Fiducia kunnen vinden. Lijkt mij verwarrend.
verwarrend?
Beste Marten
er ligt inderdaad een fundamenteel verschil in onze visie op het gebied van competentiegericht onderwijs. Bedenk wel dat ik hier een poging doe de theoriepoot daarvan zo sterk mogelijk in te vullen omdat ook binnen ons cgo die theorie, de bronnenlijn een wezenlijk, zo niet het wezenlijkste onderdeel is.
Wat de verplichting betreft: er wordt over onze opleidingsteams niets ‘uitgerold’. Teams kiezen zelf hoe ze hun onderwijs inrichten, natuurlijk binnen de kaders die het ROC gesteld heeft.
Dat dat lastig is voor wat betreft Fiducia en werkt inderdaad verwarrend.
Het lange termijn effect van de efficiencyslag
Beste JJ,
Wat de negatieve reacties een beetje kan verklaren is “de angst” dat dit technisch hulpmiddel weer gezien zal worden als een welkom middel voor verdere extensivering van het onderwijs.
Jij stelt zelf : “Met de start van het competentiegericht onderwijs bleek het lastig goede bronnen te vinden. Je zag maar al te vaak dat studenten dagen aan het zoeken waren op google, de boeken lieten liggen en niet verder kwamen”.
Waarom zouden de bestaande bronnen door competentiegericht onderwijs niet voldoen? Dit roept vraagtekens op. Dit suggereert dat de studenten wel wilde maar niet konden en daar zit de twijfel.
Ik heb respekt voor wat je doet of probeert te doen maar zie het gewoon als een efficiencyslag en laat de motivatie weg want daar struikelen wij over. Wat de studenten en de bazen met de tijdwinst zullen doen blijft gissen maar ik vrees dat het geen beter onderwijs op zal leveren.
Minste weerstand ?
De oplossing die de MBO’s kiezen is er weer eentje van de minste weerstand. Wellicht alleen met de bedoeling het eigen gelijk te blijven bevestigen.
En hoe zit dat dan met wiskunde-, natuurkunde-, scheikunde- en biologiemethodes voor het VO en MBO/HBO, om maar eens een paar weerstandrijke vakgebieden te noemen ?
Om maar te zwijgen van allerlei softwarepakketten, die speciaal voor het VO en MBO/HBO ontwikkeld zijn, omdat de professionele pakketten als te moeilijk ervaren worden.
Wat is dit voor een *prietpraat*, 9_11_1989 ?
Wat mij opvalt
Wat mij opvalt in dit draadje is dat er opnieuw ingezet wordt op vereenvoudiging van de hulpmiddelen en bronnen voor de studenten. Nu zijn we al heel lang bezig om de student beter te faciliteren. HNL gaat echter uit van zelfstandigheid en doorzettingsvermogen en samenwerking. Het lijkt mij sterk dat de zeer slechte prestaties op het mbo op te lossen zijn door het vereenvoudigen van Google. Echter als de studenten 1 uur blijven stoppen in opdrachten van 8 uur en elkaar niet aanvullen dan helpt er echt niets wat op de hulpmiddelen en bronnen betrekking heeft. Geven we dan ook nog voldoendes voor de zeer matige prestaties dan is er ook geen prikkel voor deze studenten en blijven zij hun prioriteiten elders leggen. De tijdwinst van de vereenvoudiging van Google verdwijnt dan waarschijnlijk weer naar buiten het onderwijs.
nu even vakantie…
Zeer slechte prestaties?
“Echter als de studenten 1 uur blijven stoppen in opdrachten van 8 uur en elkaar niet aanvullen dan helpt er echt niets wat op de hulpmiddelen en bronnen betrekking heeft”
Als van die 8 uur er 4 uur zoeken bijzit naar materiaal dat niet te vinden is, is die 3 uur winst erg goed.
Maar goed: er zijn nu zoveel subdraadjes dat ik maar even pauze neem. ’t Is vakantie, dus tot na oud en nieuw. Goede feestdagen allemaal.
Onzin
Beste JJ,
“Als van die 8 uur er 4 uur zoeken bijzit naar materiaal dat niet te vinden is, is die 3 uur winst erg goed”.
Controleren de opdrachtmakers bij jullie niet of dat de opdracht te maken is door de doelgroep. Als de informatie niet te vinden is heb je unieke opdrachten voor een mbo en tevens slechte. Nogmaals je inspanningen zijn zeer te waarderen en elke efficiencyslag is zeer te waarderen maar jouw motivatie legt de werkelijke problemen bloot.
Uit onderzoek naar ict-gebruik blijkt verder dat de beschikbare capaciteit maar heel matig gebruik wordt, soms maar voor 10 tot 20%. Toch investeren veel bedrijven en scholen in een vergroting van de capaciteit i.p.v. in een scholing om het gebruik te verbeteren. Misschien was een korte cursus googlen ook een optie geweest. Tenzij de informatie nodig voor jullie opdrachten gewoon niet op Google staan en ook niet in de literatuur. Tja dan ben je m.i. gewoon eigenwijs en wordt dat nu gefaciliteerd.
Beste Corgi,
Ben ik toch nog
Beste Corgi,
Ben ik toch nog aan het typen…
Opdrachten zijn juist geschikt voor de doelgroep. Ze leren er die dingen mee die ze in hun toekomstige praktijk nodig hebben.
Info nodig voor die opdrachten is lang niet altijd via Google te vinden. Het kan in boeken staan uiteraard. Dus gewoon een boekenlijst en boeken bestellen is een optie. Probleem is dat voor sommige opleidingen de boeken verschrikkelijk duur zijn en dat we daarmee ouders (te) veel kosten jagen. Niet iedereen heeft dat geld. Want: studenten komen soms uit het hele noorden en oosten van het land en hebben onder de 18 nog geen ovkaart. Gevolg is dat ze duizenden euro’s kwijt zijn aan reiskosten. Als we de boekenlijst dan goedkoper kunnen maken is dat mooi meegenomen.
Het aantal pc’s op ons ROC is met ongeveer 1/4 afgenomen, onder meer vanwege door wat jij meldt mbt capaciteit. Zegt men. Leraren klagen nu over een tekort aan pc’s…
We geven leerlingen cursus in het gebruik van Google: mediawijsheid. Maar echt: als Google zou doen wattie moet doen, waren we echt niet met Fiducia in de weer gegaan.
En ja: ik ben eigenwijs.
Wat moet Google doen?
“Maar echt: als Google zou doen wattie moet doen, waren we echt niet met Fiducia in de weer gegaan.”
Je bedoelt, neem ik aan, dat Google niet doet wat voor de ROC-student handig zou zijn? Google is immers een zoekmachine en geen onderwijsinstrument. En zolang niemand de (de)montagehandleiding van een F-16 op het net zet zal Google die dus nooit vinden.
handleiding, van google, voor de montage van F 16
hier issie, kost 21.50 dollar, delivered basis :
cgi.ebay.com/Amazing-F-16-Fighter-Jet-military-aircraft-Montage_W0QQitemZ120352202813QQcmdZViewItemQQimsxZ20081219?IMSfp=TL081219111005r35532
maarten
collage of montage
moeilijk toch, al dat Engels
Bouw nu je eigen F16!
Iets in mij zegt me, dat de gemiddelde MBO’er toch nog niet zo snel een werkende F16 in elkaar kan zetten. Ondanks ‘het handboek’ of een instructiefilm. Zoals wij het er hier over hebben lijkt het net zoiets als een IKEA-bed. Als het zo makkelijk is zal Bin Laden er ook wel gauw een hebben. Dan mogen we voortaan wel wat voorzichtiger zijn met die handboekjes, bijvoorbeeld die van de JSF-straaljager.
Eigenwijs
Beste JJ,
Zolang als dat het zelfbewust en zelfverzekerdheid is zal het wel meevallen met jou. Ik bedoel het volgende. Het niveau op het mbo is niet hoog en de meeste beroepen die je daar leert bestaan al heel lang. Het lijkt mij dat de problematiek van die beroepen allang ergens beschreven staan. Zeker de onderliggende kenniscomponenten. Draai het dus om als je projecten bedenkt. Neem de bestaande informatiebronnen als randvoorwaarde mee. Dienen alle bestaande bronnen te worden bewerkt wil het project maakbaar zijn dan is het verstandig om vraagtekens bij het project te zetten.
Onderwijsuitgaven beheersen is eigenlijk niets anders dan de onderwijsinovaties beheersen. En juist op dat gebied zijn de beren volledig los.
Het argument van het geld is weer een heel andere. Daar blijf ik buiten want dan krijgen we het over auteursrechten etc. Onze minister wil nu alle literatuur digitaliseren voor scholen en dan zijn we ook van het beschikbaarheidsvraagstuk verlost.
Onderwijsuitgaven beheersen… wat een prachtige uitspraak corgi
Ik wil alleen deze mooie one-liner even alle aandacht geven die het verdient:
Onderwijsuitgaven beheersen is eigenlijk niets anders dan de onderwijsinovaties beheersen.
Prachtig!
DDR
dat lijkt qua stijl verdacht veel op leuzen als:
Von der Sowjetunion lernen heißt siegen lernen
zoals destijds in de DDR gebruikelijk. Ik ben ook niet origineel als ik zeg dat het ministerie van onderwijs (tot voor kort?!) het laatste stalinistische bolwerk in Nederland is (was?!).
Overdrijven is ook een vak
Het benoemen van OCW tot ‘stalinistisch bolwerk’ lijkt mij – als ik zo vrij mag zijn – een tikje overdreven. Maar goed, overdrijven is ook een vak
Vergelijking
Ik heb die vergelijking ook niet zelf bedacht, maar het lijkt mij een tamelijk adequate beschrijving van de manier waarop tot voor kort – en wat betreft het competentiegericht leren nog steeds – vanuit het ministerie veranderingen tegen de deskundige mening van direct betrokkenen er doorheen worden gejaagd: oostindisch doof blijven voor gefundeerde kritiek, tegenstanders monddood maken (zij het op subtielere wijze dan bij Stalin), mislukkingen wijten aan toeval of aan de natuur in plaats van aan de inherente gebreken van het bedachte systeem, blijven volhouden dat het niet aan de plannen ligt maar aan de onjuiste uitvoering.
Inzake vergelijking
Ik vind de overeenkomst tussen totalitaire regimes, vooral de communistische, en de onderwijswereld óók frappant. Ik ben niet speciaal een communistenhater, maar allerlei zaken zijn gewoon treffend: het eenrichtingsverkeer in de communicatie, de voorgeschreven opinies, de dogma’s, de gigantische verschillen tussen de wereld op papier en die in het echt, de enorme bureaucratie, de newspeak, de ‘bijscholingscursussen’ (‘heropvoedingskampen’ bij Mao), de onverschilligheid en het cynisme van de overlevers, het steeds maar weer terugkerende verweer ‘dat dit toch niet het ware communisme is’, de volkomen desinteresse voor opinies van de werkvloer, de onverschilligheid van de leiding voor de gemaakte slachtoffers, het geloof in terreur en bangmakerij, het doel dat alle middelen heiligt, het geloof in de computer (bij de commies was dat het geloof in de zware industrie; alle landen moesten staalproducenten worden) en nog veel en veel meer.
Het is bepaald niet toevallig dat u op die vergelijking komt. Het gaat hier om twee heilsleren. De kerken mogen leger en leger worden; de communistische partijen zijn bijna overal opgeheven, maar de gelovigen moeten natuurlijk wel ergens onderdak komen. Zeker nu het zo koud wordt.
Denken
Deze pakkende en zeer herkenbare opsomming zet je wel aan het denken. Leren we dan helemaal niets van het verleden?
Een vraag voor JJVroom
Beste JJVroom,
Net als jij werk ik op een MBO, zij het met niveau 2. Ik begrijp dat jij enthousiast bent over het Competentie Gericht Leren. Ik ben dat helemaal niet, maar ik ben wel erg geïnteresseerd waarom jij dat wél bent. Een paar vragen:
– Wat versta jij precies onder competentiegericht leren?
– Op grond waarvan vind jij dit beter dan het klassieke leren?
– Welke positieve ervaringen heb jij ermee? (voorbeelden graag)
– Hoe denkt het bedrijfsleven over de kwaliteit van jullie CGL-opgeleide leerlingen?
Laat JJVroon even…
… hij schrijft 22 uur geleden, om 1:54 uur: Maar goed: er zijn nu zoveel subdraadjes dat ik maar even pauze neem. ’t Is vakantie, dus tot na oud en nieuw. Goede feestdagen allemaal. (*Nu even vakantie*)
En ik sluit me daar bij aan.
Een vraag aan Hinke
Een vraag aan Hinke:
Hoeveel is 1 + 1 + 1 + 1 ?
Een fijne kerst en roesj in het nieuwe jaar!
Seger Weehuizen
eh……4?
Misschien ongeveer toch wel.
Een paar
Ik denk dat hij bedoelt dat u het over ‘een paar’ heeft en daarna vier dingen opnoemt.
Dacht ik al
Voor mij is ‘een paar’ niet noodzakelijk beperkt tot twee. Een paar heeft in het dagelijks taalgebruik wel degelijk ook de betekenis van ‘enkele’.
Een paar is normaliter beperkt tot twee als het over een liefdespaar gaat, hoewel zelfs dat tegenwoordig voor uitbreiding vatbaar lijkt te zijn.
Sodom en Gomorra bij de Douma’s
Op zedenverwildering bij de brave familie Douma waar ik met vele andere keurige BON-leden (en een belangrijke dagbladjournalist) te gast ben geweest ben ik beslist niet gekomen. Zeker niet na het lezen van de moreel hoogstaande bijdragen van Hinke aan de discussie op deze website. Maar “un” vraag, zoals de titel aankondigt, impliceert nu eenmaal één vraag. Ik vond vier vragen dus 1+1+1+1=1. Klopt toch?
Seger Weehuizen
1+1+1+1 = hoeveel ?
Na een kleine enquete, lijkt het erop dat er geen eensluidend antwoord is.
Antwoorden, at random :
1 ; 1,33 (want 4 delen door 3, daar 4-1=3) ; 0,5 (na inflatie) ; 2 (de helft, gewoon omdat het kan) ; 2.87 als het iets meer mag zijn.
De waarschijnlijkheid van het voor de hand liggende antwoord (3,9817 tot 4,02156) is niet zonder nadere analyse van de meetresultaten aanvaardbaar ;
4 is duidelijk verwerpelijk (te mak’lijk) ; 4.2 is zelfs fout ; ~4 levert een onvoldoende voor universitaire beta studies op.
Andere mogelijkheden ? Mijn it-expertise staat niet toe dat ik kwadraatsfuncties, wortelfuncties, breuken of e log formules hier reproduceer. Conclusie : het juiste antwoord is niet gevonden. Het zal afhangen van de stemverdeling in de TK.
Dit -off topic- voorspelt weinig goeds voor de betrouwbaarheid van de bruggen in het nationale spoor- en autoweg-net. Ook zullen voortaan de resultaten van operaties in de ziekenhuizen meer dan twijfelachtig zijn. Daarentegen is het wèl zeker dat de ziektekostenverzekering, ook al onder invloed van medische en operatieve handelingen, een veel hoger nivo zal bereiken dan de minister voorziet. Omgekeerd, zal de bankencrisis “en haar kinderen” niet zijn wat de minister van financien hoopt.
Ga maar vast RR oefenen.
maarten
Een veel hoger niveau….
….dat is toch goed?
ict
Een van de (vele) oorzaken waardoor een aantal werkmaatschappijen bij het ROCvA grote financiele problemen heeft, is de fanatieke inzet van computers. Te veel aan uitgegeven dus, en het allerergste: het onderwijs is slechter geworden. Was dat geld aan goede leraren besteed en niet aan “coaches”, zag het er nu anders uit en zouden niet veel mensen hun baan verliezen.
Wetenschappelijk aangetoond!
Je kunt overigens promoveren op de constateringen dat scholieren moeten leren kritisch te googlen en dat zelfsturend leren mbo’ers verbetert door portfolio en advies.
In de onderwijskunde weliswaar, maar toch.
Toetsen met antwoorden erbij
ik weet er nog een:
Schrijf de antwoorden van de toetsen op het bord en laat de leerlingen opschrijven bij welke vraag het antwoord hoort, want al dat leren is ook maar moeilijk………………………..