Van Philip Freriks naar “de belevingswereld van het kind”. Een aardige column in NRC Next vanmorgen. Geeft aan dat de situatie in het onderwijs zo langzamerhand echt bekend is. Niet alleen het gebrek aan docenten, maar ook de lamlendige onderwijskundige visie.
(bijlage)
Nu keken we toch al, voordat we een boek,….
…een artikel of iets anders lazen, wie de auteur was en zijn achtergrond.
Dat moet nu ook in andere media. Om de inhoud van het gelezene op waarde te kunnen taxeren.
Zo lezen we ‘HET STOCKSKE VAN JOAN VAN OLDENBARNEVELT’ met hele andere ogen als we weten dat Vondel, hoewel in Keulen geboren een vluchteling uit Antwerpen was. Met hem vluchtten er zeker zo’n 50.000 Vlamingen naar de Noordelijke Nederlanden, waaronder veel kunstenaars, filosofen en andere geleerden in een tijd dat er ook tienduizenden joden uit Spanje en Portugal in ons land arriveerden
Er bestaan zeker tien pamfletten, die indertijd aan de luifels van de winkels hingen, waarin op de dood van Vondel werd aangedrongen. Hij raakte echt in de gevarenzone toen hij in 1625 zijn stuk ‘Palamedes’ publiceerde, waarin hij protesteerde tegen de onthoofding van Johan van Oldenbarnevelt. Als Vondel toen was uitgeleverd aan Den Haag, was hij er zeker aangegaan. Vier jaar daarvoor waren er al vier mensen onthoofd op beschuldiging van sympathie voor Oldenbarnevelt.
Een interessante discussie dus: wie en wat moeten we nog geloven, wanneer we weten hoezeer de informatievoorziening – ook in het onderwijs – zozeer gemanipuleerd wordt.