Citaat:
“Ja, en Netelenbos hè. Ook om haar heb ik het gedaan. Ik wilde haar ook per se live zien, toen ze gehoord werd door de commissie Dijsselbloem. Het was een beetje het gevoel van een slachtoffer dat nog éénmaal de beul in de ogen wil zien. Dat is natuurlijk niet helemaal eerlijk. Er waren ook anderen verantwoordelijk. Maar zij is voor mij wel het symbool hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren”
Ook de schoolleider is dus afgemaakt. Als een erudiet en verstandig mens deze vergelijkingen maakt, dan is er iets vreselijk mis. Nog steeds. Misschien nog wel erger op dit moment, met de schaalgrootte en de macht van de raden meegenomen.
Maar in dezelfde krant komt ook Clan Visser ’t Hooft aan het woord. Nog steeds overtuigd van haar gelijk, “het zijn altijd de leraren die wat te klagen hebben die naar de krant lopen”
Memoires van Visser ’t Hooft
Jannetje Koelewijn, de favoriete journaliste van W. Smit te Harmelen, ondervraagt de verbazingwekkende Clan Visser ’t Hooft.
Het gaat veel over human interest ditjes en datjes. En ja, ’t Hooft wil ‘inzetten op de kwaliteit van de leraar’. Zo zie je maar wat dat eigenlijk voor een holle kreet is. Ik weet wel zeker dat ’t Hooft iets heel anders met kwaliteit bedoelt dan ik.
Waar ze ingaat op de op haar haar geleverde kritiek, lijkt ze een lieve, beetje wereldvreemde dame zoals prinses Irene. De mensen die haar als tegenstander hadden maakten echter wat anders mee.
Aan hun daden ken je de mensen.
“De scholen zijn er klaar voor”
Jan Jimkes herinnert me hier aan andere streek van de politieke ondervernieuwlers.
De tweede fase bracht een explosie van heelvakken en deelvakken op allerlei niveau’s tot stand.
De roostermakers en (onder-)directeuren die dat in hun school ingevoerd probeerden te krijgen kwamen daardoor voor onoplosbare problemen te staan.
En welke oplossing werd er vanuit OC&W aangedragen?
Ga fuseren want dan is het wel oplosbaar en bovendien is dat erg goed voor de leerlingen want die kunnen dan binnen eenzelfde school overstappen naar een ander schooltype als blijkt dat ze meer/minder in hun mars hebben.
En met één oog op de onderwijsbegroting en met een ander (managers-)oog op de salarisschalen werd daarmee een herschikking in het onderwijs teweeg gebracht die we nu ernstig betreuren (bezuren).
Bedrog en verraad vanuit Den Haag…..
Citaat:
Tijdens het debat waren alle Kamerleden kritisch over de invoering van het Studiehuis, behalve die van de PvdA, Sharon Dijksma(!!!). Die bleef pal achter Netelenbos staan.
Netelenbos hield vol en zei dat 80 procent van de scholen er klaar voor was……….
Toen, vlak na de middagpauze in het debat, ging het ineens over een fax van de Algemene Onderwijsbond, Jacques Tichelaar. Er stond in dat de bond geen uitstel hoefde, maar genoegen nam met 50 miljoen gulden(!) extra. Ik was verbijsterd.
Netelenbos was binnen.
Achteraf bleek ze een deal te hebben gesloten met partijgenoot(!) Jacques Tichelaar, destijds voorzitter van de Aob……………
Toen bleek dat 76 procent van de scholenjuist NIET klaar was voor de Tweede Fase…………
Ook om Netelenbos heb ik het gedaan.
Het was een beetje het gevoel van het slachtoffer, dat nog éénmaal de beul in de ogen wil zien.
Iets voor een nieuw boek van Thomas Ross.
Clan Visser ’t Hooft…….je krijgt de tranen in je ogen….
…van zoveel droefenis.
Er is veel te citeren, maar leest U het zelf maar.
Wie gelooft er nog in beleid vanuit Den Haag.
Haar school brandt af, ze ontmoet Wallage, (ook PvdA), komt in een positie…………tranen!
Kon als docent geen orde houden …confetti……haar lessen liepen uit de hand…of ik wat strenger wilde optreden……vervolgens de Kees Boekeschool met zijn zelfsturend leren …gelijkwaardigheid tussen leerlingen en leraren,…. die ‘werkers’ werden genoemd……tranen!
Een mislukte onderwijsjuf die, omdat ze op een positie kwam, al haar onderwijsellende en droefenis over Nederland mocht uitstrooien.
Tranen, tranen, tranen…..!
Het meest informatieve deel
Het meest informatieve deel van het interview vond ik het volgende.
Vraag: U gaf al les in die tijd? (1965-1968)
Antwoord: Niet toen ik getrouwd was, want mijn man wilde dat ik er mee ophield.
Ze was toen 30-33 jaar oud.
Willem Smit