In het Financieele Dagblad van woensdag 9 april twee artikelen over de herintreding van oud-docenten. Het ene gaat in op de organisatorische kant hiervan. Uiteraard is er weer een subsidieruif om uit te eten 🙂
Het andere gaat in op de inhoudelijke kant. Meest opvallend (vind ik) is het positieve gevoel van de herintreders. Een van hen zegt: “Eindelijk kan kan ik echt goed doen wat ik altijd wilde en dat is lesgeven. Geen vergaderingen meer, geen beleidsnota’s die ik moet lezen.”
Menig docent zal een tikje jaloers zijn op deze herintreders …….
Daarom is het ook geen
Daarom is het ook geen oplossing. Ik gun de gepensioneerden hun pleziertje, maar het lerarentekort gaat er niet minder van worden. Maar daar gaat het ook niet om natuurlijk, het gaat erom dat dit plannetje in de kranten komt.
Schadelijk
Doen de leuke dingen die elke leraar graag doet; worden daar beter voor betaald dan alle overige lesgevende collega’s; kunnen eisen stellen over vakken, rooster en klassen; hoeven niet mee te doen met hinderlijke vergaderpraktijken; kunnen ermee stoppen zodra het niet meer leuk is; … en het management staat te pochen.
Dit is een schandalige miskenning van de gewone werknemer.
Nogal oneerlijk.
Waarom mogen zij dat allemaal wel… en jij niet?
Het heeft de meeste
Het heeft de meeste oud-docenten altijd al minder tegengezeten dan de meeste jongere… Nu worden zij, nu er onder druk van het lerarentekort eindelijk een normale behandeling van de jongere generatie lijkt aan te komen, ook nog als verlossers binnengehaald!