Nogmaals Leonardo

BramRoth schreef enige tijd geleden op dit forum dat er goede economische argumenten zijn voor speciale scholen voor hoogbegaafden; de zgn. Leonardoscholen. (Zie zijn blog). Ik zou aan de door BramRoth genoemde argumenten er nog 1 willen toevoegen. Volgens Grahame Lock is het grote bedrijfsleven niet meer zo geïnteresseerd in een kwaliteitsverbetering van het onderwijs in het algemeen omdat er sprake is van een systeemaanpassing, die juist eerder een niveauverlaging met zich meebrengt. De vraag is of dat ook geldt voor toptalenten, hoogbegaafden etc. Volgens Lock haalt het internationaal georiënteerde bedrijfsleven dat wel uit het buitenland. Maar als het dat toptalent ook in Nederland kan krijgen zal men daar wel degelijk in geïnteresseerd zijn. Toptalent, mits op de juiste wijze gevormd is altijd nodig en tenminste bruikbaar. De dekwalificatietendens gaat niet op voor deze laag op de arbeidsmarkt en het is dus nuttiger vanuit economisch standpunt dat hierin meer wordt geïnvesteerd dan in de veel grotere middenlaag. Economie is immers harde keuzes maken met beperkte middelen. Dat zou een argment voor Leonardoscholen zijn. Maar de prijs is een culturele verarming in de breedte als de keuzes alleen maar op dit soort overwegingen zijn gebaseerd. En dat heeft ook weer economische gevolgen, meer dropouts, toename criminaliteit, algemene verarming.

7 Reacties

  1. 6%
    Als Nederland 6% van het BNP uit gaat geven aan onderwijs, kunnen alle leerlingen goed onderwijs krijgen en valt het nog wel mee met die beperkte middelen.

  2. Nogmaals hoogbegaafd
    Toch blijf ik erbij: de link tussen hoogbegaafdheid en maatschappelijk succes is zeker niet zo eenduidig te trekken. Ik kan me best voorstellen dat de samenleving zulke mensen bij wetenschappelijk onderzoek zou kunnen gebruiken. Helaas zijn er heel weinig echte onderzoeksbanen en er lijkt geen tendens naar meer. In de ellebogenstrijd die je moet voeren voor maatschappelijk succes zijn de meeste (zij het niet alle) hoogbegaafden meestal helemaal niet zo handig, omdat ze echt voor inhoud gaan.

    Kortom: ik vrees dat deze samenleving nauwelijks belangstelling heeft voor hoogbegaafden. Ze zijn kritisch, ze worden vaak als lastig ervaren en er zijn geen (of te weinig) plekken waar ze om hen staan te springen. Ook dan hebben ze liever een sociaal vaardige babbelkous (lospraten of -schrijven van subsidies en fondsen) dan een echte wetenschapper.

    • the right (wo)man at the right place
      Het gebeurt waarschijnlijk nog vaak dat een hoofdbegaafde op een verkeerde plek komt. Als een hoofdbegaafde in het begin van zijn carrière tussen middelmatigen terecht komt verstoort hij de arbeidsverhoudingen door zich “raar” te gedragen. Hij wordt dan inderdaad als “lastig” ervaren. De overheid moet zuinig zijn op zijn hoogbegaafde burgers en dat voorkomen. Een hoogbegaafde kan door zijn denkkracht het nemen van verkeerde kostbare beslissingen voorkomen of zorgen dat verkeerde beslissingen met zo min mogelijk ellende worden teruggedraaid. Kissinger was de architekt van het beëindigen van de Vietnamoorlog. Bismark hield Kaiser Wilhelm in toom. Ze brengen ook wel eens ellende. Rove zorgde voor de herverkiezing van Bush. Veel hoogbegaafden zijn misschien ongeschikt voor het vervullen van topfunkties (te veel stress) of voor het verkrijgen van een topfunktie (ellebogenstrijd). Maar als adviseurs op de juiste plaats zijn ze goud waard. De stadstaat Singapoer zorgt niet alleen voor goed onderwijs maar heeft een groot biologisch onderzoekcentrum en is bezig een groot centrum op te richten voor onderzoek naar alternatieve energie. Van main port naar brain port. Gezien de economische successen van deze stad in het verleden zullen sociale babbelkousen er niet in slagen om met nitwits toptalent weg te jagen.
      De Nederlandse Overheid moet de hoogbegaafden vroegtijdig ontdekken en begeleiden zodat elke hoogbegaafde daar terecht komt waar hij maximaal aan het heil van de maatschappij kan bijdragen. Eerst zorgen dat ze op weg naar de universiteit niet mislukken en daarna zorgen dat ze niet bezwijken aan de last van middelmatigheid om hen heen.

      Seger Weehuizen

      • Slimneuzen vaak ongewenst
        Seger, theoretisch klopt je redenering; praktisch geheel niet. Om invloed te hebben en iets te betekenen moet je als slimmerd op waarde worden geschat en een positie krijgen. Dat gebeurt per definitie erg weinig omdat juist dat meestal niet gebeurt. Redenen:
        – Intelligentie wordt niet vaak herkend, of niet als interessant potentieel gezien
        – Slimneuzen zijn kritisch en worden als lastig ervaren
        – Slimmerds zijn sociaal niet altijd erg handig, soms ook communicatief niet
        – Slimmerds worden niet altijd direct begrepen, doordat ze in hun redeneringen soms grote stappen nemen die niet door de meerderheid gevolgd kunnen worden

        Combineer dit met een ongevoeligheid voor uiterlijk vertoon (grote kamer, twee secretaresses, afspraken pas over drie weken) en je begrijpt het lot. De meeste meerbegaafde personen schoppen het in deze samenleving niet ver. Het is vreselijk jammer, maar helaas!

        • geen talent verloren laten gaan
          Hinke, je hebt volkomen gelijk in wat op dit moment IS. Maar wat nu is blijkt een verspilling van talent en geluk te zijn waaraan snel een einde moet komen. Als hoogbegaafden hun talenten kunnen ontwikkelen en het label hoogbegaafd dragen zijn er beslist werkgevers te vinden die voor hen een niche zoeken of creëren waarin zij tot hun recht komen. Er is een felle strijd tussen bedrijven om supertalent binnen te halen dat wel met zijn ellebogen weet te werken. Waarom niet die supermensen of de net iets minder slimme leiders laten ondersteunen door minder assertieve personen met een heldere kop? President Reagan wordt als een goed president beschouwd. Niet in de eerste plaats omdat hij buitengewoon intelligent zou zijn maar omdat hij een uitstekende neus had voor goede adviseurs. (Overigens had Reagen’s mensenkennis tot gevolg dat zijn adviseurs dachten dat hij zich liet inpalmen door Gorbatsjov maar hij “voelde aan” dat er met Gorbatsjov een ander soort leider in de Sovjet Unie de baas was).
          Seger Weehuizen

      • Nederland houdt niet van
        uitzonderingen.
        Maaiveld.
        Onterecht.
        Selecteren ligt gevoelig.
        Misschien terecht.

Reacties zijn gesloten.