Een aantal lezersbrieven naar aanleiding van het artikel van Ad Verbrugge (NRC 3 februari) is verschenen in de NRC van 9 februari.
==============================================
Onderzoek oké, geen waarheidscommissie
Het doet vreemd aan dat de PvdA pleit voor een parlementair onderzoek. Een onderzoek naar stelselwijzigingen in het verleden helpt het huidige onderwijs niet verder. Hoe belangrijk het is dat zo’n politiek gekleurd onderzoek niet moet doorgaan blijkt uit het artikel van Ad Verbrugge in Opinie & Debat van 3 februari. Als onderbouwing van zijn pleidooi voor een parlementair onderzoek somt hij een groot aantal ‘politieke’ doelstellingen op. Het onderzoek moet leraren genoegdoening geven. Stuitend is het dat Verbrugge een soort van waarheidscommissie wil die een publieke schuldbekentenis oplevert voor het naamloze leed dat docenten is aangedaan. Wat levert dit de leerlingen en de ouders op?
Een onafhankelijk extern onderzoek kan waardevolle en wetenschappelijke onderbouwde input leveren voor toekomstige keuzes van scholen. Aan de politiek vragen we vertrouwen, steun bij lastige keuzes en adequate bekostiging om onze ambities te kunnen realiseren.
Sjoerd Slagter
voorzitter VO-raad, de sectororganisatie voor het voortgezet onderwijs.
———————————————
De twee gezichten van PvdA-Kamerlid Hamer
In de tweede helft van de jaren ’70 studeerde ik aan de Vrije Leergangen van de Vrije Universiteit in Amsterdam, de lerarenopleiding. Een van mijn medestudenten was mevrouw Hamer, tegenwoordig Kamerlid voor de PvdA. Mevrouw Hamer was vooraanstaand lid van één van de studentenpartijen die streden om de gunst van de studerende kiezer aan de Vrije Leergangen. De partijen die aan deze verkiezingen deelnamen, hadden opvallende overeenkomsten. Ze waren ‘vooruitstrevend’ dan wel ‘progressief’, het taalgebruik was abominabel, en het voornaamste bezwaar tegen de zittende macht (docenten en bestuur) was dat die over meer kennis beschikte en ‘geoliede bekjes’ (dit bedenk ik niet hier, dat stond in een van de verkiezingsmanifesten) had: dit leidde tot schandelijke machtsongelijkheid en daaraan moest iets worden gedaan.
De voorstellen tot opheffing van deze schandelijke machtsongelijkheid kwamen onveranderlijk op hetzelfde neer: vermindering van kennis. Dé steen des aanstoots was alles wat naar ‘studieverzwaring’ rook, hét tekort was immer gebrek aan ‘vaardigheden’. Studenten werden ‘zwaar belast’ (dat sloeg altijd op leren) en er waren natuurlijk altijd te weinig ‘compensaties’.
En nu wil de PvdA bij monde van mevrouw Hamer een parlementair onderzoek naar het falende onderwijsbeleid van de afgelopen decennia waarvoor een niet gering aantal PvdA-ministers, staatssecretarissen en fracties, met als woordvoerder voor Onderwijs mevrouw Hamer, verantwoordelijkheid hebben gedragen en (natuurlijk, zou ik haast zeggen) haast men zich weer om te beweren dat het bewijst dat de PvdA tot inkeer dan wel inzicht is gekomen. Maar misschien valt er meer wijsheid te putten uit de befaamde woorden van een van de hoofdfiguren uit Tomasi di Lampedusa’s magistrale roman De Tijgerkat, Tancredi: “Als we willen dat alles blijft zoals het is, moet alles anders worden.”
Arnoud Gerits
Diemen
———————————————–
In jaren vijftig kreeg je wel gedegen onderwijs
Ik heb mij gestoord aan een opmerking van Ankie Verlaan in het artikel ‘Het nieuwe leren in de praktijk’ (Zaterdags Bijvoegsel, 3 februari). Zij stelt dat je in de jaren vijftig als bijna-analfabeet na een paar jaar lagere school de arbeidsmarkt opging. Wat een onzin. Als je in de jaren ’50 niet kon leren (wegens gebrek aan IQ, dat kan voorkomen) dan ging je op je 14e werken, maar dan had je wel minstens 7 jaar op de lagere school gezeten, of aangepast onderwijs gevolgd. Iedereen kreeg toen gedegen onderwijs.
G.J.W. van Straalen
Delft
———————————————————-
Geen bijna-analfabeet na vroegere lagere school
Uit ons gezin volgt nog maar één kind een opleiding; zij wil opleider worden. Maar na het lezen van het artikel ‘Het nieuwe leren in de praktijk’ vrees ik voor mijn kleinkinderen. Wat ik las is zorgelijk en gedeeltelijk ook zeer ergerniswekkend. Hoe is het bijvoorbeeld mogelijk, dat mevrouw Ankie Verlaan op hoog niveau een bestuursfunctie in het onderwijs vervult en een mening uit zoals in het artikel is weergegeven. “In de jaren vijftig ging je na een paar jaar lagere school als bijna-analfabeet de arbeidsmarkt op, […] tegenwoordig zitten ze langer op school”.
Ik heb mijn lagere school genoten in een Brabantse dorpsschool. Ik was daarna geen analfabeet, want ik slaagde in de jaren vijftig voor het toelatingsexamen van de hbs, daar werd ik goed voorbereid op universitair onderwijs. Van mijn klas op de lagere school ging niemand als ‘bijna-analfabeet’ direct de fabriek in. Als iemand toch vrij snel moest gaan verdienen, was er een bedrijfsopleiding.
J.M. Roelofs
Eelde
————————————————————
Competent gericht leren is juist onmisbaar
De wens van studenten om vooral veel lessen te krijgen heeft te maken met een verkeerde houding. Een deel van de studenten, zo ervaar ik zelf regelmatig, voelt zich nog steeds klant. Men komt naar de opleiding in de verwachting alles aangeleverd te krijgen, in alles ondersteund en begeleid te worden. In feite natuurlijk een bijzonder onrealistische wereld, die in niets lijkt op de beroepswereld waarin ze later geacht worden succesvol te functioneren. Deze houding leidt tot slecht presterende studenten. Men vergeet in de huidige discussie dat in het ‘oude leren’ slechte prestaties er ook al waren en dat het competentiegericht leren juist is bedoeld om die weg te nemen. Maar dan moeten studenten wel een actieve rol bij en verantwoordelijkheid krijgen voor hun eigen prestaties.
Pierre Winkler
Haarlem
—————————————————————-
Wel degelijk problemen door het ‘Nieuwe Leren’
In zijn kritiek op Ad Verbrugge bedient Rob Knoppert zich van hele en halve onwaarheden (Opiniepagina, 6 februari). Twee voorbeelden, beide betrekking hebbend op het natuurkundeonderwijs, waar Knoppert als voormalig natuurkundeleraar beter moet weten.(1) Het centrale eindexamen zou de laatste veertig jaar niet noemenswaard veranderd zijn. Echter, toen Knoppert en ik eindexamen deden, bestond het onderdeel natuurkunde uit korte vragen en opdrachten over een geabstraheerde laboratoriumsituatie. Nu krijgen de havo/vwo-leerlingen zo’n tien pagina’s tekst met beschrijvingen van ‘realistische contexten’ voorgelegd, en om de daarover gestelde vragen te kunnen beantwoorden moet je vooral de tekst goed begrijpen en is maar weinig natuurkundige kennis en inzicht nodig.(2) De klachten over onvoldoende beheersing van de wiskunde zouden onterecht zijn, want te wijten aan de eigen keuze van de technische universiteiten om studenten met te weinig wiskunde toe te laten (zonder N&T-profiel, met slechts N&G). Dat was inderdaad een domme beslissing van de TU’s maar gelukkig zijn de meeste vwo’ers slimmer: minder dan 15 procent van de eerstejaarsstudenten natuurkunde zijn N&G’ers die er vervolgens snel achterkomen dat ze de verkeerde studie gekozen hebben. De klachten hebben dus betrekking op de meer dan 85 procent N&T’ers.
Ook zijn de problemen, in tegenstelling tot wat Knoppert beweert, al ver voor de invoering van de profielen begonnen, namelijk na de introductie van het realistische wiskundeonderwijs. Inmiddels hebben vrijwel alle faculteiten natuurkunde (en elektrotechniek) een bijspijkercursus wiskunde ingevoerd.
L.F. Feiner
Eindhoven
———————————————————
Liefde voor leerling en kwaliteit moet norm zijn
Op mijn school, ROC Eindhoven, een mammoetinstelling die uit 23 scholen bestaat, is de afgelopen jaren geëxperimenteerd met het competentiegerichte leren. Mijn collega’s en ik zijn betrokken docenten die ook lesgeven en niet louter coachen en we maken met onze leerlingen duidelijke afspraken over wat we van hen verwachten. Lesuitval komt zelden voor; wanneer een collega ziek is of op na- of bijscholing gaat, neemt een ander haar of zijn taken over.
De resultaten van die inspanningen en het enthousiasme van de leerlingen maken heel veel goed. Mijn advies aan collega’s in den lande is: neem het heft in eigen handen en overtuig je College van Bestuur dat competentiegericht leren op meer dan één manier ingevuld kan worden, maar dat er maar één goede manier is en dat is die, waar liefde voor de leerling en kwaliteit de norm zijn.
Kees de Wit
Eindhoven
———————————————————-
Hoe kan het dat politiek dit ooit goedkeurde?
De vraag die het schokkende relaas over ‘competentiegericht’ leren onbeantwoord laat, is waarom de Tweede Kamer dat heeft goedgekeurd.
Het woordgebruik rond dit type onderwijs doet trouwens sterk denken aan ‘newspeak’ en de verplichting past ook mooi in Orwells 1984.
S. Mannaerts
Wageningen
—————————————————————
Hoe kan een kind eigen leerdoelen bepalen?
Toen ik in 1994 in verwachting was en uit de media vernam welke veranderingen in het onderwijs doorgevoerd zouden gaan worden, hoopte ik dat deze veranderingen weer teruggedraaid zouden zijn tegen de tijd dat mijn kind naar de middelbare school zou gaan.
Nu gaat mijn oudste zoon naar het middelbaar onderwijs, maar helaas, de doorgevoerde veranderingen zijn nog steeds van kracht, ondanks grote ontevredenheid bij veel docenten, leerlingen en ouders. Ik ril bij de gedachte dat hij straks in het voortgezet onderwijs zijn eigen leerdoelen moet gaan formuleren. Hoe doe je dat in vredesnaam als je niet weet wat er te leren valt?
Ik weet dat heel veel ouders erg ontevreden zijn. Wij hebben zelf nog goed onderwijs gehad en willen dat ook voor onze kinderen.
P.H. Verduin
============================================
Daar is Sjoerd weer.
Sjoerd vindt het stuitend, zo’n waarheidscommissie. Welnu beste Sjoerd we zitten niet alleen met HNL of met een organisatorische puinhoop, maar we zitten ook vreselijk met jullie. Jullie zijn als bestuurders verantwoordelijk voor de huidige staat van het onderwijs. Ik wil nu wel eens weten waarom de politiek jullie zo veel ruimte heeft gegeven zodat jullie het onderwijs in deze staat hebben kunnen brengen. Ik wil ook weten hoeveel docenten zijn afgeserveerd en hoeveel dat gekost heeft en met welk recht dit gebeurd is. Ik wil ook weten hoeveel talent er verspild is. Maar ik wil ook weten waarom er een VO-raad is en een Mbo-raad etc. en waarom dat dit mag. Ik wil ook weten hoeveel geld waar naar toe is gegaan en waarom. Ik wil ook weten met welk recht jullie een complete generatie speelbal hebben gemaakt van een experiment waarin de studenten en docenten elke vorm van keuze is onthouden. Ik wil ook weten wat de echte reden is achter HNL. Eigenlijk wil ik heel veel weten omdat dit zo nooit meer mag gebeuren en met het verdwijnen van jullie een historische paradigmashift(met “dank” aan Lizzy Tabbers), in de opvatting over besturen, bereikt zal worden binnen de publieke sector. Er is veel meer aan de hand, beste Sjoerd, dan alleen maar een bestuurlijke vergissing in een noodzakelijk veranderingsproces. Jullie hebben de maatschappij iets in de maag gesplitst waar deze helemaal niet om gevraagd heeft en dat nog heel slecht georganiseerd ook maar waarbij jullie vooral goed voor jullie eigenbelang hebben gezorgd.
Corgi
Hoe komt zo’n VO-raad tot stand?
Eigenlijk stikt het in de maatschappij van dit soort adviesorganen; niet alleen in het onderwijs.
Wie richt ze op, wie neemt de leden aan, wie betaalt ze en vooral: wie controleert ze en houdt ze op het rechte pad (of didactisch gesproken: wie biedt ze structuur)?
Héél interessant allemaal, want ik denk dat het gaat om heel wat lekker bezoldigde baantjes die maatschappelijk geen enkel nut hebben.
Vacature bij de VO-raad: leuk voor een BONner?
Kan daar niet een BONner op af gaan? Misschien kunnen we dan de statuten wel lezen. Ik mag ze niet downloaden, als docent/buitenstaander. Altijd gedacht dat statuten van een vereniging openbaar waren? Ik kom dus niet veel verder als ik wil weten wie de VO-raad controleert, zoals we ons al eerder op deze site afvroegen. Wel valt me op dat het weer een enorm apparaat is: er werken maar liefst 40 mensen voor nog geen 350 leden.
VO-raad
De VO-raad is een werkgeversorganisatie met vanzelfsprekende doelen. Lees artikel en kijk op www.voraad.nl.
Daar is sjoerd weer 2
Bravo, Corgi! Bedankt voor deze opsomming.
Willem Smit
Ja, hulde.
Ik wil dit ook weten. Maar op de vraag wie die raden controleert weet ik helaas het antwoord al: niemand.
@Sjoerd Slagter
Wat levert een schuldbekentenis de ouders en leerlingen op, schrijf je. Een veelzeggende, minachtende opmerking t.o.v. docenten. Het gaat erom wat het de docenten oplevert, en dat is veel.
stuitend gebrek aan fatsoen en historische kennis
Slagter maakt de vergelijking met de waarheidscommissie. Zou hij werkelijk geen idee hebben van de historische betekenis daarvan? De waarheidscommissie was toch een buitengewoon zachtaardige manier om af te rekenen met de apartheid. Maar kennelijk is zelfs dat de man al teveel.
Ik krijg plots een associatie.. hij zou zich toch niet vergissen in die waarheidscommissie en de inquisitie hebben bedoeld? Of is voor hem alles wat langer dan een week geleden gebeurd is sowieso één pot nat. Ouwe kennis, halveert elke 3 jaar. En die waarheidscommissie is al zo’n 10 jaar geleden.
Maar ik denk dat een excuus heel veel uithaalt. Niet enkel voor docenten, maar ook voor ouders en leerlingen. Kennelijk is de prijs die Sjoerd daarvoor moet betalen hem te hoog.
Vuilnisman, kan deze zak ook mee.
Sjoerd Slagter heeft gelijk
Natuurlijk slaat Sjoerd Slagter de spijker op zijn kop met zijn opmerkingen over een parlementair onderzoek. Ik bedoel de spijker op zijn eigen kop.
Het moet toch een nachtmerrie voor hem zijn als zijn stuk uit 2004 “Leren creëren: hoe de Net-generatie betekenis geeft” uit de KPC-bundel “Onderwijs maken, van onderwijs geven naar leren” boven water komt en in brede kring in het land bekend wordt wat een constructivistisch-fundamentalistische denkbeelden Sjoerd daarin te berde heeft gebracht. Dan wordt ook meteen duidelijk dat het levensgevaarlijk voor het onderwijs is om Slagter op die prominente plaats in het onderwijs te handhaven. En bovendien is dan te verwachten dat veel mensen zich afvragen waar die VO-Raad vandaan komt en waarom Slagter daar het opperhoofd van is.
Als ik het 10x herhaal….
begrijp ik het dan?
Ik doe een poging:
Hoe de Net-generatie betekenis geeft.
Hoe de Net-generatie betekenis geeft.
Hoe de Net-generatie betekenis geeft.
Hoe de Net-generatie betekenis geeft.
Hoe de Net-generatie betekenis geeft.
Hoe de Net-generatie betekenis geeft.
Hoe de Net-generatie betekenis geeft.
Hoe de Net-generatie betekenis geeft.
Hoe de Net-generatie betekenis geeft.
Hoe de Net-generatie betekenis geeft.
Hmm… nee… niet gelukt… ik begrijp er nog niks van
Sjoerd Slagter houdt niet van negatieve berichtgeving
Sjoerd heeft eerder al aangegeven niet te begrijpen waar al die negatieve berichtgeving vandaan komt; het wordt tijd om de successen naar buiten te brengen.
Zo heeft hij heeft zich onlangs weer groen geërgerd op een brief van de Onderwijsraad: ‘Presteren naar vermogen’, klik hier:
Uit het rapport ‘Presteren naar vermogen’ blijkt dat 95% van de leerlingen het niveau haalt dat je op grond van hun cognitieve aanleg mag verwachten. Bij 1 op de 20 leerlingen in het voortgezet onderwijs lukt dat niet. Ondanks deze positieve score, richt de Onderwijsraad zich in de samenvatting en het persbericht op het landelijk onderpresteren van leerlingen.
De VO-raad vindt het ongepast dat de Onderwijsraad zich verlaagd tot een weergave van het onderwijs dat niet aansluit bij de feiten. In een reeds gepland overleg met de Onderwijsraad zal de VO-raad benadrukken dat het van groot belang is dat de Onderwijsraad het goede beeld naar buiten brengt.
En natuurlijk kan men die overige 5 % ook naar een hoger niveau brengen, dat wil de VO raad ook zonder meer. Het kost wel geld, veel geld, heel heel veel geld. En zonder dat keffertje van Maria en de herdershond van Rouvoet.
Aanvullende toeslagen voor docenten moeten passen in het personeelsbeleid van de organisatie. Dat is niet iets wat op landelijk niveau moet worden geregeld.
VO-Raad-strategieën
In dit verband wil ik nog iets anders aan de orde stellen.
In februari 2006 publiceerde de VO-Raad de brochure “Nieuw Leren waarderen”, een literatuuronderzoek. Na de klacht dat “columnisten” met veel misbaar vernieuwende scholen, schoolleiders, docenten en onderwijskundigen bekritiseren”, zet de studie de effecten van nieuw leren op een rijtje. In de literatuur blijken “een activerende leeromgeving”, ” betekenisvolle en authentieke contexten ” en “samenwerkend leren” “positieve invloeden” op te leveren: er wordt betrokkenheid en enthousiasme geconstateerd. Maar die zijn er niet onder “alle omstandigheden, voor alle taken en voor alle leerlingen”. “Systematisch onderzoek ontbreekt nog.” Maar “onderwijsvormen die aan de drie uitgangspunten zijn gerelateerd en aan bepaalde voorwaarden voldoen”, leiden tot “dieper leren” en daarmee tot een reeks van positieve gevolgen. Maar het nieuwe leren is “nog niet vormgegeven zoals bedoeld”. Het is een “langdurig en complex proces”. “docenten en scholen moeten een forse omschakeling maken”. Bij Slash 21 komt het bijvoorbeeld nog niet uit de verf, constateert de studie.
En dan gaat het verder: Uit (deze) studie komt naar voren dat docenten bepaalde competenties nodig hebben. En het is de taak voor de schoolleiding om de docenten dat te laten leren. Waarbij de leraren natuurlijk ook “hun eigen kennis construeren”, net zoals de leerlingen. De schoolleiders moeten faciliteiten ter beschikking stellen voor die vernieuwingen. Het gaat hier om een langdurend traject.
Ik constateer dus dat de VO-Raad een positieve grondhouding aanneemt heeft ten aanzien van experimenten die op veel plaatsen aan het mislukken zijn. Ik zie ook dat de VO-Raad gericht is om bepaalde “competenties” bij de leraren aan te brengen.
Mijn vraag is nu: is Sjoerd Slagter met een langdurige, dure strategie bezig waarin de competenties van de wet BIO een openbrekende rol moeten spelen?
Moet dat niet als de bliksem onderzocht worden?
Waarom krijg je bij deze man
Waarom krijg je bij deze man toch zo de neiging het Hoogervorst gebaar na te doen?
Nieuw leren waarderen staat op de site
Het rapport ‘nieuw leren waarderen’ van de VO-raad is ooit op de site gezet. Zie hier. Ik kan echter niet terugvinden op welke pagina in het forum dit rapport eerder besproken is….
.
.
Punt?
JL, zet je er een punt achter?
Misschien wel
Ik had iets verkeerd begrepen, hier als commentaar geplaatst, ik heb het daarna weggepoetst, vandaar die punt.
Ik denk er inderdaad aan om er maar een punt achter te zetten.
Ik zie steeds meer in dat ik een baan als wis- en natuurkunde-leraar wel kan vergeten. Ik geef nog wel bijlessen. De laatste natuurkundebijles ging alleen over veilig verkeer. De boeken zijn vies van theorie terwijl ik daar nu juist van hou. Om over de context-wiskunde maar te zwijgen, dat is geen wiskunde. Ik denk met heimwee terug aan de meetkundelessen van voor de Mammoetwet.
De internet-berichten maken mij niet vrolijk en deze BON-site ook niet.
Ik geloof er inmiddels niet meer in dat er snel iets gaat veranderen.
De negatieve berichten vandaag op deze site:
– natuurkunde op de HAVO stelt binnenkort niets meer voor
– In de toekomst wordt ook in de bovenbouw HAVO/VWO vakoverstijgend gewerkt
Ik denk steeds meer, onderwijs: streep erdoor.
Sjoerd, Maria, Margo, zoeken jullie je maar een andere gek.
Waarom je niet moet opgeven.
Beste JL,
je gaat toch niet capituleren hoop ik. Doe dit niet, voor jezelf niet en niet voor de leerlingen en niet voor de ouders daarvan, ja doe het ook niet voor je (toekomstige) collegae, laat je niet wegjagen.
Corgi
Experimentele BONschool starten
MIsschien moeten we onze eigen nieuwe werkgever worden en een degelijke BON-school starten …
Ga je gang
Ga je gang, ik solliciteer wel. Op deze website hebben we er heel vaak al over gefilosofeerd. Er liggen erg veel belemmeringen op het starten van een nieuwe school, zeker als dat ook nog in gaat tegen de machtigste stroming. Seger Weehuizen is hier al herhaaldelijk op terug gekomen. We hebben zelfs al bedacht dat we een nieuwe demoninatie zouden kunnen zijn. Een geloof hebben is de meest gelegitimeerde reden een nieuwe school te starten.
Veel simpeler
Beste Hinke,
Het is veel simpeler als een bestaande school de BON-uitgangspunten onderschrijft en toepast en dit ook laat weten.
Corgi
Vacatures
Zie hier en hier, maar die ken je natuurlijk al. Maar niet opgeven, wellicht lukt netwerken ook, ga naar bijeenkomsten, meld je aan bij een NVON-kring, word lid van www.natuurkunde.nl (kun je ook je vak kwijt in het beantwoorden van vragen en het schrijven van uitlegmateriaal als hulpdocent). Laat zien wie je bent en wat je doet, goed voor je cv.