Berichten door wsmitharmelen

Het publieke onderwijsdebat en het studiehuis
NRC Handelsblad 24-8-99

Totalitaire regimes, godsdienstige fundamentalisten en utopisten leggen met onderwijs en opvoeding onvolwassenen hun wil op. In een democratie gaat het anders. Daar wordt over een kwestie politiek beslist na een debat waarin maatschappelijke groepen hun belangen en deskundigheid uitspelen. Vervolgens valt overheidsambtenaren de bescheiden taak toe de oplossing te regelen. Zo was het vroeger, maar nu niet meer, getuige de gang van zaken rond een recente onderwijsvernieuwing, het studiehuis.
Voor de rest zie de attachment

De overheid als bovenmeester

P. v.d. Ploeg, J.D. Imelman, W. Meijer, H. Wagenaar

Intro, Nijkerk, 1999, 127 pagina’s.

Boekbespreking; januari 2000

Leerdoelen vatten samen wat leerlingen moeten weten en kunnen aan het einde van een cursus, schooljaar of opleiding. Leerdoelen bieden houvast aan leraren, de schrijvers van schoolboeken, aan schoolleiders en aan de overheid die toeziet op de kwaliteit en het niveau van het onderwijs. Doelen op lesniveau zijn uiteraard gedetailleerder dan doelen op de andere niveaus’s waar men ze ook wel eindtermen en kerndoelen noemt. Alle doelen zijn slechts middelen om de inhoud van onderwijs te ordenen en zo de discussie, bijvoorbeeld over de examenprogramma’s, te vergemakkelijken. Het was dus in 1986 geen slecht idee van minister Deetman van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen om, als voorbereiding op onderwijsvernieuwing in het basis- en in het voortgezet onderwijs, opdracht te geven kerndoelen te formuleren.

Sinds 1997 heb ik kritiek op Het Nieuwe Leren. Dat leverde me een arbeidsconflict op met m’n werkgever, de Vrije Universiteit, dezelfde werkgever die nu Verbrugge ruim baan geeft. Dat is een verbetering; zo’n beetje de enige die ik kan melden als ik de jaren na 1997 overzie. Zelf zag ik me gedwongen eerder met werken te stoppen. Ik ben erg somber (geworden) over de mogelijkheden, ook van BON, de kaalslag op het onderwijs gepleegd terug te draaien. Bestuurders, schoolleiders, docenten, politici, ouders, leerlingen, onderzoekers, onderwijskundigen, te velen van deze zijn de prooi van een tijdgeest die pragmatisch is: “wat levert het (mij) op?”