Waanzinnige waanzin.
Sommige zinnetjes moet ik meer dan één keer lezen, voor ik begrijp wat er geschreven staat. In een aantal gevallen is twee keer genoeg omdat het leggen van de klemtoon niet goed ging, denk hierbij aan bommel ding terwijl het bom melding moet zijn. Maar vandaag kwam ik een zinnetje tegen waar ik mij na zeven keer lezen nog het hoofd over breek. Ik laat u mee genieten van een stukje gepopulariseerde prinsjesdagbegroting, en wie het na twee keer begrijpt mag het zeggen. Hier komt het:
“Om te voorkomen dat leerlingen zonder diploma vertrekken, moeten scholen meer lessen in sport en cultuur geven. Scholen die het aantal uitvallers terugdringen, krijgen extra geld: 2.000 euro per niet uitgevallen leerling.”
Onze overheid heeft in al zijn wijsheid besloten om de scholen te doneren met 2000 euro per leerling die niet is uitgevallen. Nog een keer: “die niet is uitgevallen.”
Ziet u het ook al gebeuren? Op het einde van het schooljaar zit de bestuurder te wachten op de goudgerande envelop van het ministerie. Inhoud van deze envelop is het reeds lang verwachtte “opgaveformulier voor de niet-uitgevallen leerling”. De adjunct heeft al een paar keer zenuwachtig het hoofd om de deur gestoken om stilletjes te fluisteren: “En….is’t ie d’er al?”
In gedachten verzonken bladert de bestuurder door de allernieuwste meubelcatalogus en kiest nieuwe meubeltjes voor zijn kantoor. Nieuwe vergadertafel, een eikenhouten ovaal model lijkt hem wel wat. Nieuwe vergaderstoeltjes, liefst met armleuning deze keer, praat wat makkelijker. Misschien ook nog een nieuw bureau, maar dat hangt af van die laatste acht leerlingen waarvan nog niet duidelijk is of ze nu wel of niet zijn uitgevallen.
Ze hebben er een hele klus aan gehad, aan die niet uitgevallen leerlingen. Een driedaagse sessie op de hei had uiteindelijk voor de oplossing gezorgd. Na twee dagen vergaderen waren ze met de definitie “een niet uitgevallen leerling is een leerling die met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid was uitgevallen maar uiteindelijk toch niet was uitgevallen”, unaniem akkoord gegaan. Daarna hadden ze het meetprobleem aangepakt. Hoe weet je met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat die leerling die niet is uitgevallen anders toch was uitgevallen? Allen hadden ze hun hoop gevestigd op de manager die verantwoordelijk was voor de mentoren. Hij stond bekend om zijn creatieve invallen aangaande het voorkomen van uitval. Zijn oplossing blonk uit in simpelheid. Van elke leerling die mee zou doen aan het examen moesten de mentoren een dossier aanleggen waarin aangegeven stond waarom de leerling niet was uitgevallen. Leerlingen die niet meededen aan het centraal examen behoefden geen dossier aangezien die hoorden tot het deel van de niet niet uitgevallen leerlingen. Tweemaal niet. Een aantal collega’s hadden nog getwijfeld aan die tweemaal niet, maar die waren vroeger ook al slecht in wiskunde. In één adem had hij er ook een aanpassing van het taakbeleid bij bedacht waardoor de dossiervorming door de mentoren gecalculeerd kon worden bij de uit te voeren taak.
Er was wel wat gezeur geweest van een aantal mentoren, altijd dezelfde ouwe dwarsliggers maar het mocht geen naam hebben.
Verder bladerend in de meubelcatalogus bedacht hij dat er toch 4625 leerlingen niet uitgevallen waren, met de donatie voor de ‘niet uitgevallen leerling’ zou hij leuke dingen kunnen doen, hij droomde van een auto met chauffeur die 24 uur per dag ter zijner beschikking zou staan, van een nieuwe laptop met draaibaar scherm voor alle managers, van electronische vergaderborden in de managementskantoren, en op termijn een nieuw gebouw waarin alleen het management in luchtige en lichte kantoren hun moeilijke taak uit zouden kunnen voeren. Zonder al te veel gestoord te worden door zeurende docenten met beuzelarijen. Even zuchtte hij, om dat gebouw te verwezenlijken had hij zeker achtduizend niet uitgevallen leerlingen nodig. Waar moest hij die vandaan halen?
Hij sloeg de catalogus dicht nam de telefoon, keek even in de klapper en tikte het nummer in. “Hoi Egbert, ouwe reus, luister even, moeten wij het niet eens hebben over een fusie van onze scholen?”
Sjeekspier
Sport als beloning en cultuur als straf?
Haast net zo waanzinnig is het om te schrijven dat minder uitval bereikt moet worden door meer lessen is sport en cultuur te geven. Is dat omdat je door sport “sportiever” wordt en door cultuur “verfijnder”? Voor een groot aantal VMBO-ers wordt naar school gaan inderdaad veel minder onaantrekkelijk als daar veel sport gegeven wordt. Dus wordt het mogen meedoen aan sport een voorrecht voor leerlingen die niet spijbelen of zitten te klooien in een klas? Dan moet je het onderwijs daar wel op inrichten. Cultuur interesseert de meeste VMBO-ers geen z… Ik heb medelijden met de docenten die straks op het VMBO cultuur moeten gaan geven. Maar als je het laat onderwijzen door gediplomeerde cipiers zou je verplichte lessen in cultuur als strafmaatregel voor ongezeggelijke leerlingen kunnen invoeren.
Seger Weehuizen
niet niet leuk
Hoi Sjeek,
Hij is weer eens niet niet leuk 😉
Respect voor hoe je het op papier krijgt!
Groeten,
Toro
Inzake waanzinnige waanzin
Een mooi stuk van u, jeronimoon. Inderdaad complete waanzin, net als het uitreiken van prijzen aan alle mensen die vandaag geen tramconducteur hebben mishandeld. Ik heb het gevoel dat zoiets wordt bedacht door mensen die graag ‘positieve’ prikkels uitdelen.
Straffen helpt immers niet, is het dogma, dus dan belonen we het goede. Oeps! Vandaag heb ik alweer geen leerling onzedelijk betast. Krijgt mijn schoolbestuur daar ook een kleine bonus voor?
Goed verhaal Sjeekspier, maar het is al een ouwe….
Goed verhaal Sjeekspier, maar het is al een ouwe….
Zie hier
Goede afspraak…
Ingediend door Hals op Do, 03/07/2008 – 18:15.
“Als onderdeel van de afspraken die Van Bijsterveldt met de gemeenten heeft gemaakt, ontvangen de scholen 2000 euro per schooluitvaller die zij binnenboord houden.”
Eerste iedereen eruit jagen en vervolgens 2000 euro per leerling vangen voor de schooluitvallers die weer binnenkomen.
Willen de leerlingen niet meewerken, kunnen we onderhandelen.
Wat zou je zeggen van 10 procent?
2000 euro per niet uitgevallen leerling…
… komt uit een beknopte weergave die Elsevier samenstelde van de jongste miljoenennota.
Onder onderwijs:
“Om te voorkomen dat leerlingen zonder diploma vertrekken, moeten scholen meer lessen in sport en cultuur geven. Scholen die het aantal uitvallers terugdringen, krijgen extra geld: 2.000 euro per niet uitgevallen leerling.”
Het waanzingehalte neemt enorm af na lezen van de oorspronkelijke tekst in deze miljoenennota:
Om schooluitval tegen te gaan zijn vierjarige convenanten afgesloten met scholen en gemeenten in 39 regio’s. Deze regio’s hebben ieder een Regionaal Meld- en Coördinatiepunt dat de schooluitval in de regio registreert en de aanpak coördineert. De uitval moet de komende vier jaar met 40 procent verminderen. Scholen worden gestimuleerd om dit probleem aan te pakken. Ze krijgen 2000 euro extra voor elke leerling die minder uitvalt.
Hiervoor is in 2009 39 miljoen euro extra beschikbaar, oplopend tot 71 miljoen euro in 2011. Hiervan is circa 22 miljoen euro voor de convenanten. Het budget voor de speciale programma’s voor schooluitvallers is in 2009 circa 15 miljoen euro,
waarvan 4,8 miljoen euro voor de vier grote steden.
De voortgang van het project ligt op schema
De waanzin verplaatst
Elsevier formuleert het inderdaad krankzinniger dan het is. Maar het blijft een idioot plan. Om te beginnen: waar zit de ‘nulmeting’ van de uitvallers? Daar zeggen ze niets over.
Vervolgens vangt de school €2000 voor het niet-uitvallen van een zwakbegaafd en lui lastpak, terwijl de docenten leeuwentemmer mogen spelen met datzelfde lastpak. Zij doen al het werk en de school incasseert. Bij zo’n regeling is de verleiding om vals te spelen levensgroot.
En hoe blij zijn de klasgenoten van dat lastpak met zijn aanwezigheid? Krijgen die klasgenoten ook wat van die 2000 euro? Ik zou zeggen: elke klasgenoot 40 euro en de docent de rest. Lijkt me een mooie compensatie.
Bureacratie
Dus er is 39 miljoen beschikbaar en dat wordt hoe dan ook uitgegeven. We hebben dus niet te maken met een ‘bonus’ voor niet-uitvallers.
Van die 39 miljoen worden o.a. 39 (toevallig ook 39?) regionale meld- en coordinatiepunten opgericht. Er worden dus pennenlikkers aangesteld. Dan is er 15 miljoen euro voor speciale programmas voor schooluitvallers (gaat dus niet naar het reguliere onderwijs) en 22 miljoen wordt verdeeld via convenanten. Ik durf te wedden dat in die convenanten de schoolbesturen het geld onderling verdeeld hebben.
paradigmashift ;-((
Toch opmerkelijk hoe enorm de verschillen zijn tussen wat de groep kundigen voor anderen verordeneert en hoe men zelf werkt.
Van docenten wordt verwacht dat ze hun lessen zo inrichten dat de leerlingen of deelnemers vreselijk gemotiveerd al huppelend de activiteiten volgen.
Voor zichzelf kiezen ze er niet voor het onderwijs beter te maken, degelijker inhoudsrijker, maar kiezen ze voor coordinatoren die optreden als het allemaal al mis is gegaan. Misschien kunnen die de administratie dan aanpassen.
En als we het nu eens omdraaien…
…zoals Seger altijd wil?
Wat te denken van selectie aan de poort?
Of alleen maar leerlingen aannemen van wie we zeker weten dat ze geen overlast veroorzaken en zowiezo hun dilpoma halen?
Wat te denken van lekker jong gaan werken of een schooltje zoeken dat wél bij je past?
Of het afschaffen van de leerplicht en een leuk bedrijfje opzetten op je twaalfde jaar?
Of gewoon niets doen en naast je opa de gehele dag op het bankje zitten aan de voorkant van je huis?
En natuurlijk zonder uitkering?