Deze blog is begonnen met een Schot voor de boeg en de laatste bijdrage betrof De weg kwijt 7. Ik heb getracht telkens vanuit een menskundige visie iets bij te dragen aan opvoeding en onderwijs in brede zin. De bijdragen werden veelal goed bezocht, echter het stellen van vragen bleef uit. Dat kan liggen aan mijn niet algemeen gangbaar geachte wijze van redeneren. Het zij zo.
Een Forumdeelnemer bracht onlangs de vraag naar voren ” Wat willen we met onderwijs?” Op gevaar af te kort door de bocht te gaan, wil ik toch reageren op deze vraag en met een paar nabranders de trent zetten. Allereerst kinderen kies of krijg je niet; zij dienen zich aan.
Eenmaal op aarde hebben ze een absoluut noodzakelijke prikkelende, leerzame omgeving nodig. Dat is primair een taak van ouders en leraren. Zij behoren het goede voorbeeld te geven en dingen vóór te leven, opdat zij in de wereld kunnen ankeren. De overheid hoort hier geen bemoeienis mee te hebben. Dat is haar zaak niet. Zo ook hoort opvoeding en onderwijs niet thuis in het partij-politieke domein. Dat een en ander mijns inziens zo scheefgegroeid is heeft oorzaken, die een later stadium wellicht aan de orde zouden kunnen komen. Dit standpunt zal wellicht een storm van verontwaardiging doen oproepen.
Verder moet een leraar autonoom in zijn klas kunnen staan en beschikken over een veelzijdige mens,- en vakkennis gekoppeld aan enthousiasme. Hij moet de drang uitstralen die leerlingen kan aanzetten gemotiveerd te worden om tot daden te komen die de moeite waard zijn na te streven. Kinderen zien als tere zieltjes en kwestbare wezens die geen intellectuele uitdaging kunnen aangaan getuigt van grote minachting en is ergerlijk bekrompen. Kinderen moeten en willen serieus genomen worden. Ook pubers!
Het gegeven dat de economie zo’n allesoverheersende rol speelt in de drie geledingen van de maatschappij, hebben wij voor een groot deel zélf over ons afgeroepen, toegelaten door ons gemaks,- en consumentengedrag. Ik weet het: ook dit roept een en ander op!
Reacties zijn gesloten.
Onderwijs geen bemoeienis van de overheid?
Bijzonder standpunt: de overheid hoort geen bemoeienis te hebben met het onderwijs? Als ik onder ‘bemoeienis’ versta dat onderwijs wordt aangeboden heeft de overheid hier juist een leidende rol in, lijkt mij zo.
De rest van uw tekst roept vooral vragen op door de aaneenschakeling van vage termen en open deuren. Mijn idee: wordt eens wat concreter over waar u heen wilt en/of wat u van andere forumdeelnemers verwacht. Dat zij geen vragen stellen lijkt me nogal logisch gezien de woordkeuze van uw bijdragen.
Overheid bemoeienis
Ooit was het zo, dat ouders goed onderwijs belangrijk vonden voor hun kind(eren) en stichtten samen met de door hun benaderde leraren, een school. Ouders en leraren vormden een eenheid op basis van wederzijds vertrouwen. Dat was de opkomst van de particuliere scholen. Gaandeweg kreeg de overheid greep op het onderwijs en ontstond een woud van regelgeving. Tegenwoordig
schrijft de overheid onder andere de leerstof, de toetsing ervan en lestijden voor en maakt zelfs “Brussel”uit welke huisarts we krijgen en welk voedsel we mogen eten! Zijn we de weg kwijt of niet?
Anders kijken
Het is bekend dat de economie een alles overheersende rol speelt.
Wanneer je de gang van zaken in het hier en nu bekijkt, kun je grote veranderingen waarnemen.
In de cultuur zijn ontwikkelingen gaande, die appeleren aan andere werkelijkheidsopvattingen en andere visies dan de reeds bekende.
In de wetenschap wordt de positivistische wetenschapsopvatting in toenemende mate beklaagd en overtreden. ( b.v. in de geneeskunde regulier versus complementair).
In de filosofie staan de aloude levensthema’s weer op de agenda waarop wordt teruggegrepen, evenals de levenskunst.
In het bedrijfsleven zie je integratie van praktijken als meditatie, yoga en persoonlijke groei optreden. Dat draagt kennelijk bij aan de creativiteit van de werknemers en verhoogt aldus de productiviteit.
Je zou kunnen zeggen dat in de nieuwe economie land en kapitaal niet de belangrijkste “grondstof” is, maar… de mens zelf: zijn arbeid, netwerk, kennis, creativiteit en denkkracht.
Dat brengt een rijk scala aan mogelijkheden met zich mee b.v.
aanzienlijke verantwoordelijkheden, herwaardering van wereld natuur, leven. Kortom: ons leven vult zich met een gevoel van “peak”, “flow”, “top”, “subliem”. Echter… die innerlijke belevingswereld is niet te beschrijven, begrijpen en te “bewijzen” binnen de kaders van de bestaande positivistische wetenschaps-opvattingen. Dat is een gigantisch vraagstuk voor de wetenschpapsfilosofie maar ook voor het gangbare onderwijs.
Vaag vaag vaag
Wederom vage termen en open deuren. Herhaald verzoek: word eens concreet.
Onzin!
Al eerder heb ik aangegeven dat U en ik aanlopen tegen een scheiding der geesten. U bent mijns inziens niet bereid om daadwerkelijk op de inhoud te reageren. Overigens toont U wel belangstelling voor mijn bijdragen. Merkwaardig. Doch telkens maar weer negativiteit spuien en nergens serieus op ingaan, dat vind ik een zwaktebod. Het debat onwaardig!
Welke inhoud?
Ik zou graag reageren op de inhoud als er daadwerkelijk inhoud zou zijn. Het zal ongetwijfeld aan mijn beperkte vermogens liggen, maar ik vind in uw bijdragen geen – laat ik het maar noemen – “handvat” om op te reageren.
Ruime geesteshouding (niet) versus scherpte van formuleren
Ik voel weliswaar soms even met U mee, aambeeld, maar ik moet toch ook zeggen dat Uw bijdragen vaak nauwelijks concrete inhoud bieden om op te reageren. Niets tegen een ruime geesteshouding, hoor, maar debat vergt ook een zekere scherpte van formuleren.
Nogmaals: norl
Deze meneer Aambeeld levert regelmatig bijdragen met een enorm oh-niveau. De door hem gestarte discussie wordt vervolgens vooral door hemzelf gevuld. Hij hamert inderdaad op een aambeeld onder het motto dat de aanhouder zal winnen. Tegenspraak met goede argumenten werken in het geheel niet. Daarom: NORL.
Let op: soms wacht hij een paar maanden en dan hoopt hij weer mensen te vangen voor zijn hopeloze discussies.
Dit is dan ook mijn absoluut laatste bijdrage aan de discussies van aambeeld.
[moderator: hiermee sluiten we deze draad]
NORL
Sorry aambeeld. Ik vind jouw bijdragen van een enorme zweverigheid. Ik deel je benadering op geen enkele manier en voor zover ik BON ken zul je hier ook weinig gehoor vinden. Je neemt echter heel veel ruimte in door elke keer weer opnieuw dit soort softe thema’s aan de orde te stellen. Je blijft maar doorgaan. Mijn beleid (en ik hoop dat ik hierin gevolgd wordt) is: NORL (Niet Op Reageren Lena!).
Vroeger een kerkelijke zaak
Tot aan 1806 was het geven van onderwijs in de karspelen aan de Kerk voorbehouden. *Lees verder…*
Zie ook *hier* en *hier*.
kerkelijke zaak
Zo is het. En daarbij kan je nog vermelden dat de eerste universiteiten ook gesticht zijn door de (rooms-katholieke) clerus.
De eerste was in Bologna, in (vermoedelijk) 1088, de tweede in Montpellier in hetzelfde jaar. Er heeft in Bologna een voorloper bestaan, de latijnse school, 425 a.d.
Typisch voor de westerse geschiedschrijving : de vroege scholen in Arabia (in Europa : Córdoba) worden daarbij bijna nooit genoemd. Door de loop der geschiedenis zijn de universiteiten en de arabische scholen aparte wegen gegaan.
Ook aardig om te weten : de Bologna verklaring van 1999 heeft er, onder andere zaken, voor gezorgd dat in Nederland het BaMa systeem werd ingevoerd.
maarten