Al vijftig jaar geleden schreef de psychoanalyticus Alexander Mitscherlich er een boek over: de 'Vaterlose Gesellschaft'. De Groene Amsterdammer besteedt er in zijn decembernummer alle aandacht aan. Er komen vele, zowel positieve als negatieve, aspecten aan de orde. Het is niet voor niets – zegt de redactie – dat de samenleving moeite heeft met gezag, dat er geweld is tegen ambuklancebroeders, brandweerlieden, politie en leraren, het is allemaal een afspiegeling van een samenleving, waarin de vaderrol is weggevallen en waarvoor niets in de plaats is gekomen. 'De ontvoogde burger is verhufterd, heeft een groot ego en een kort lontje. De pater familias is verdrongen door een papa die deelneemt aan het onderhandelingshuishouden dat het moderne gezinsleven is. Zo ook op scholen. De meester is een juf geworden en zelfs over gedrag en straf wordt onderhandeld.' Behalve als er wat mis gaat met het kind. Dan staat de moeder op de stoep, met de vader achter haar. Al is het alleen maar om zijn spierballen te tonen.
Reacties zijn gesloten.
@ Hals
@ Hals
Koekoek ! Het begint door te komen. De samenleving, hoe fundamenteel-corrupt ook, heeft, ondanks alle gigantisch georganiseerde afleiding, een fijne neus voor buiten-zijn-gezag gegroeid gezag.
Een niet meer dan daarop wijzend voorbeeld tussen duizend andere : bedenk maar eens hoe het principe muziek overal misbruikt wordt – winkels, stations, ipods, mobieltjes, tv, radio. Zelfs in de meest beharrende conventionele kwartieren wordt het meer en meer tot carricaturale uitdrukking, schimmig beeld van zichzelf. Immers. muziek wordt uitgebuit in muzak en reclame, of voor psychologische massage.
Een wel moeilijk te begrijpen voorbeeld (vond en vind ik) : het uiteengevallen androgyne beeld dat in Bartok's Blauwbaard treffend precies wordt weergegeven. Die precisie is onovertroffen. Met heel andere argumenten wijst Mitcherlich (Vaterlose Gesellschaft, 1963) op hetzelfde principe.
De constatering op zichzelf, echter, is niet genoeg. Er moet tenminste een wegwijzer bij ; en daarna much effort. Hoe veelbelovend het mag lijken, dat is weer niet de life line van media, kranten, DWDD, de minister van onderwijs en de TK. Wat wel ?