Ik kreeg vandaag een mail binnen omdat ik een aantal maanden geleden een enquete “onderwijs aan het woord” heb ingevuld.
Er is vandaag en eindrapport aan Maria van der Hoeven aangeboden. Ik heb kort kennis genomen van een samenvatting en van een filmpje wat de resultaten van het onderzoek visualiseert. Vooral dat filmpje geeft een verbluffende kijk op het niveau van het onderzoek.
Eerlijk gezegd: ik denk dat ik er (opnieuw) ben ingetuind. Behalve het enquete resultaat hebben ze ook vier profielen gemaakt van de docenten die de enquete hebben ingedeeld. Als ik me niet vergis ben ik zelf ingedeeld in het profiel “oude verzuurde docent die zich ondergewaardeerd voelt”.
Toen keek ik nog eens goed op de website en zag rechts onderin een logo wat me nog niet eerder was opgevallen: De stichting SBL zit er achter (die van de SBL competenties) en plotseling kwam het filmpje, de resultaten en de profielen op een bijzondere manier bij elkaar
Ik denk dat we op dit rapport moeten kunnen reageren. Ga mijn best doen om het te lezen, maar merk nu al fysieke afkeer verschijnselen. Misschien beter om eerst die andere voetbalwedstrijd nog even te kijken.
De URL is: www.onderwijsaanhetwoord.nl
Na eerste lezing van het volledige rapport: er lijkt met geen woord gerept te worden over niveauverlaging en “het nieuwe leren”. Vragen daarover zijn in de enquete voor zover ik weet ook niet gesteld
niet valide onderwijsaanhetwoord
Ik heb de “eer” gehad mee te mogen doen met de debatten (Als ze geweten hadden dat ik BON’ er was, was ik denk ik nooit uitgenodigd). De debatten waren in zo’n vorm gegoten dat niet buiten een bepaalde onderzoeksopzet gedebatteerd mocht worden. Ik heb daarom ter plaatse mijn bezwaren geuit. Zo’n onderzoek kan nooit valide zijn. Er werd een aantal stellingen/vragen/uitspraken op een flip-over gepend. De stellingen waren suggestief, multi-interpretabel en hadden nauwelijks iets met de werkelijkheid te maken.
Wanneer ik de resultaten van de debatten bekijk, herken ik niets en dan ook niets van wat er daar gezegd is. In mijn groep hebben wij het vooral over de slechte kwaliteit van het onderwijs gehad en over de lage status van de docent. Mensen werden zelfs boos dat de discussieleider de discussie in een andere dan door de deelnemers gewenste richting leidde.
Nogmaals, niets daarvan is in de resultaten te zien. Er zat overigens iemand van de organisatie bij die “luisterde”, een onderzoekster die later een groot voorstander van het niewe leren bleek te zijn. In de discussie heb ik haar uitgedaagd met onderzoek te komen waaruit blijkt dat het nieuwe leren wel werkt. Volgens haar kon ik nooit alle onderzoeken gelezen hebben. Ik wacht nog steeds op die onderzoeken.
Overigens, ik kan evengoed zeer gemakkelijk een schijnbaar valide onderzoek opzetten dat op voorhand resultaten zal opleveren die tegengesteld zijn aan de resultaten van Onderwijsaanhetwoord. Onderzoekers onder ons, bekijk de enquête, oordeel en huiver…
Maar ja wat je niet wilt weten, meet je gewoon toch niet. Misschien moeten we als BON een dergelijk tegenonderzoek opzetten. Of doe maar niet. Want het resultaat weet ik al.
Maarr.. uit het onderzoek is ook een aantal positieve zaken gekomen, eerlijk is eerlijk. Dus – nu spreek ik mezelf tegen – enige nuancering kan ook geen kwaad.
strategie?
We moeten een strategie hebben op welke manier we de doelstellingen van BON willen realiseren.
Voornamelijk van onderop (media/ ouders/ studenten), voornamelijk via inhoudelijk tegengas (via eigen wetenschappers, kritiek op bestaand onderzoek of eigen onderzoek) of een combinatie van beide.
Het kan dan een goed idee zijn om te inventariseren of ook anderen dezelfde ervaringen hebben als jij dat tijdens die debatten had. Dan zouden we concrete bezwaren over concrete bijeenkomsten kunnen bundelen.
Ook is het een optie om het onderzoek te laten evalueren door iemand die thuis is in dergelijke onderzoeks methodieken. Die kan kijken of het technisch goed is uitgevoerd en of alle geregistreerde resultaten wel in de conclusies naar voren komen. Het kan nooit kwaad om gefundeerde en gevalideerde kritiek op een dergelijk onderzoek te hebben.
Maar het is een strategische vraag: we kunnen niet alles, en ik weet zelf niet wat effectief is (ik denk dat macht krijgen effectiever is dan enkel aantoonbaar gelijk hebben)
Macht (en aandacht) effectiever dan gelijk hebben
Beste GVerhoef,
Dat we die strategie helder krijgen, is precies wat ik nu voor BON het allerbelangrijkst vind. Inhoudelijk met argumenten de onzin blootleggen is belangrijk, maar voor schoolleidingen, schoolbesturen en politici is het zó gemakkelijk om die inhoudelijke argumenten naast zich neer te leggen. Kijk alleen al naar hoe politici op tv ontwijkend antwoord geven op lastige vragen.
Zoals je zelf zegt: macht krijgen is effectiever dan gelijk hebben. Ik denk dat dat precies de kern is. Seger Weehuizen en ik zijn in de afrondende fase van het opstellen van een voorstel voor het voeren van acties; morgen willen we dat presenteren aan een aantal mede BON’ers, daarna aan het bestuur.
Niet dat BON daar dan meteen “macht” mee krijgt, maar wel iets anders wat belangrijk is: aandacht. Ik blijf erbij dat actievoeren (jawel: de deur uitgaan, je laten zien, van je laten horen, met mensen in gesprek gaan) onontkoombaar is om onze doelen te realiseren. Binnenkort hopelijk meer hierover!
Onderzoek genereert publiciteit: goede actievorm dus!
Kennelijk zijn de media gek op ‘onderzoek’. Er is vast iemand binnen de BON die een (echt goed!) onderzoek kan opzetten naar de tevredenheid van deelnemers in het MBO (onderscheid maken tussen niveaus!) en e.v. hun ouders. Op bijna elk MBO werken ze met (varianten op) het nieuwe leren, of ze zijn ermee bezig. Geen suggestieve vraagstelling en representatieve onderzoekspopulatie (dat kan niet op de manier waarop dit onderzoek is uitgevoerd). Misschien ook nog onderscheid naar welke vorm het leren daar heeft (PGO? CGL? eigen versie?) Dit onderzoek verdient de kwalificatie ‘wetenschappelijk’ dan ook niet. Is dat nou niet een echt mooie vorm van actie?
Onderwijskundigen in de BON: dit is een pracht van een uitdaging. Kennelijk levert dit veel media-aandacht op. Bovendien onderzoek je de groep waar het echt om gaat! de ‘klanten’.
Anders misschien in de vorm van een afstudeeronderzoek?
Het erge is, maar dat weet jij waarschijnlijk ook wel, dat het voor de media helemaal niet uitmaakt of het onderzoek wel of niet wetenschappelijk goed doortimmerd in elkaar zit. Het gaat er vooral om dat het onderzoek namens een bekende instelling is gedaan en dat de resultaten opvallend zijn. Journalisten hebben vaak geen tijd en/of zin om na te gaan of de onderzoeksmethode wel door de beugel kan. Hoor en wederhoor? “We hebben een deadline hoor! We moeten winst maken hoor!”
Natuurlijk moeten we ons binnen BON niet tot dat niveau verlagen, maar goed onderzoek kost veel tijd en/of geld. Misschien zijn er betrokken, goeie universitaire studenten die er een afstudeeronderzoek van willen maken?
Voor het bewaken van het wetenschappelijke niveau van het onderzoek kunnen BON-leden eventueel ook als klankbord dienen. Kunnen we een oproep doen via onze site, studenten-sites, of universiteitsbladen?
!
!
Doorgestoken kaart
Ook ík heb die enquête goedgelovig ingevuld en ook ík heb zojuist dat mailtje met die samenvatting van de resultaten gehad. En ook ik had het gevoel dat het een doorgestoken kaart was.
Het lijkt precies zo te gaan als hoe het op mijn school is gegaan de afgelopen paar jaar: eerst lagergeschoolde, onervaren, volgzame en/of in deeltijd werkende mensen binnenhalen, en die vervolgens gebruiken als “draagvlak” voor het doorvoeren van onderwijsvernieuwingen. Ik herken me dus helemaal niet in het onderwijs dat bij die enquête aan het woord komt; het is juist precies een voorbeeld van hoe de problemen in het onderwijs verzwegen worden.
Sowieso ontbreekt mijn profiel:
“Is jong, werkt relatief kort in het onderwijs, is sterk gemotiveerd, maar wordt onderdrukt in zijn ontwikkeling.”
Twijfelen of ik in het onderwijs wil blijven werken, dat doe ik nog steeds niet. Het lijkt soms wel een rare boze droom allemaal, maar ik vecht liever voor wat mij dierbaar is, dan dat ik vlucht naar alternatieven die me alleen maar geld en verveling opleveren.
innovatieplatform
Het Innovatieplatform brengt alweer een nieuw stukje onderwijsfilosofie en wil daarvoor het er bij behorende type docent laten opleiden. Wat het laatste betreft: na een vakdocent en een begeleider komt er nu een talentenontdekker. Er zitten ook wel verstandige opmerkingen in haar rapport: “De laatste decennia heeft de nadruk in het onderwijs gelegen op het wegwerken van verschillen in aanleg, onder het motto: gelijke kansen voor iedereen. Die ambitie is doorgeschoten. Er was onvoldoende aandacht voor het feit dat achter herkomst en afkomst ook wezenlijke verschillen in talent verborgen zijn die erkenning en ontwikkeling verdienen”. Maar weer eist de uitvoering een dikke laag van organisatoren die voor de benodigde communicatie moeten zorgen en het relatief kleine aantal mensen op de werkvloer heeft nauwelijks nog tijd voor het eigenlijke onderwijs, laat staan om rekening te houden met de 10 verschillende begaafdheden van al die leerlingen met UNIEKE talenten. Gunstig is dat voor de invoering eerst geëxperimenteerd moet worden en daarbij de inspecteur geen toezicht mag houden. Maar de experimenten zouden wel vanuit de bestaande onderwijsorganisaties gevoerd moeten worden en ik geloof niet dat het hun doel is om de keuzemogelijkheden voor ouders te vergroten en zeker niet om een BONse keuze mogelijk te maken. Maar er blijft hoop: Volgens de initiatiefnemers zal in 2027 de vrijheid die we in Nederland hebben om scholen te stichten volop worden benut. Dit lezend vraag ik mij af: Hoe vrij zijn we eigenlijk om scholen te stichten?
Oeps: vergeten
De Volkskrant bespreekt dit onderzoek en ontdekt dat er ook iets NIET in staat:
Nergens in dit lijstje, noch in de hele topdertig, staat overigens: ‘ik wil leerlingen graag iets leren’. Van Bosbeek was het niet opgevallen: ‘Dat hoort bij dat vijfde punt volgens mij. En het is natuurlijk ook maar een kreet.’
Oeps!
Het eerste geld is al verdeeld op basis van de OAW enquete
Zie Trouw:
www.trouw.nl/deverdieping/opvoeding_onderwijs/article375921.ece/Honderd_miljoen_voor_bijscholing_docenten.
Een citaat:
Het geld is bedoeld voor bij- en nascholing en begeleiding van beginnende docenten en stagiairs. Veel docenten geven aan dat zij onvoldoende ruimte krijgen om zichzelf te ontplooien en te ontwikkelen.
Kunnen er weer POPs geschreven worden.
Ik denk dat een fikse reactie van BON noodzakelijk is.
Toch thuis
Wat heerlijk dat jullie ook zo reageerden op dat onderzoek. Ik heb destijds ook meegedaan, maar ik werd erg nijdig over de vraagstelling. Dat had het niveau van: ‘.Bbent u bereid aan vernieuwing mee te werken? Wat moet je daar nou op antwoorden? Niet aan vernieuwing, wel aan verbetering? Die antwoordkeuze had je niet. Zo waren er wel meer vragen waar ik mijn ei niet in kwijt kon. Ook toen al vond ik dat ik erin getuind was. Achteraf had ik halverwege de medewerking moeten stoppen. Dit was een heel foute enquête!
Ik heb via ‘reply’een protest laten horen!
Opnieuw: artikel in Trouw over deze enquete
www.trouw.nl/deverdieping/opvoeding_onderwijs/article377826.ece/De_leraar_wil_best_vernieuwen
Een citaat: ” Het werden levendige discussies, omdat de mensen in dezelfde kleur shirts veel bij elkaar herkenden. Tegelijkertijd bleek dat de verschilende ’kleuren’ elkaar goed konden aanvullen. „Een stimulator kan de criticus weer motiveren”, denkt Van Bosbeek. „En dat los van de sector: basisschooldocenten kunnen zo universitair docenten stimuleren”.
Jullie begrijpen het: we hebben het mis, we zijn critici. We moeten gemotiveerd worden. Liefst door basisschool leerkrachten. Dan mogen we mischien ook wel in die mooie gekleurde t-shirtjes lopen. Geef hem die shirtjes en dan wil die leraar best wel vernieuwen hoor.
Jakkie
Mijn hoogst persoonlijke profiel
Je kon op OahW vragen om je eigen profiel. Ik heb dat natuurlijk gedaan en krijg het volgende toegestuurd:
“U bent een Betrokken criticus
De Betrokken criticus werkt al langere tijd in het onderwijs en is vooral erg betrokken op de leerlingen c.q. studenten en collega?s. Toch twijfelt deze groep om in het onderwijs te blijven werken. Bij de Betrokken criticus is de tevredenheid afgenomen, maar hij krijgt wel graag prikkels om zichzelf te verbeteren. Nieuwe ontwikkelingen in het onderwijs stimuleren de professionalisering van de Betrokken criticus. Zij willen graag, maar krijgen voor hun gevoel onvoldoende de mogelijkheid om met leerlingen/studenten en nieuwe onderwijsontwikkelingen aan de slag te gaan.”
Vooral het feit dat ik zo blij ben met de nieuwe ontwikkelingen, maar helaas de kans niet krijg om ermee aan de slag te gaan is een gospe.
Dat “Betrokken” met een hoofdletter geschreven wordt is zeker “Het Nieuwe Nederlands”