NRC bericht vandaag over de Rotterdamse scholenkoepel BOOR, de verzelfstandiging van het openbaar onderwijs is Rotterdam. BOOR bestaat uit 85 scholen, ruim 4000 medewerkers en bijna 30.000 leerlingen. Het zijn weer de gebruikelijke problemen, dienstreisjes door bestuurders die mijlenver af staan van de werkvloer en hoge personeelskosten, ditmaal gemixt met fraude door het voormalig hoofd huisvesting. Maar ook directeuren van afzonderlijke scholen die geacht worden terughoudend te zijn in contacten met de pers en bezuinigingen op leermaterialen.
Het is allemaal niet nieuw en ik vrees dat men via herstructurering, reoganisatie en meer controle wel weer zal proberen deze moloch vlot te trekken. Maar het werkelijke probleem ligt niet bij de financiele ellende die door de absurde schaalvergroting wordt veroorzaakt. Het werkelijke probleem is dat zo’n conglomeraat zorgt voor een hierarchische, onleefbare en de menselijke maat verre overstijgende organisatie waar ouders en leraren niets meer te kiezen hebben en waar het onderwijs altijd op het tweede plan komt. Ook zonder frauderende en roekeloze bestuurders zouden dergelijke besturen als de donder moeten defuseren, al is het alleen maar dat directeuren en leraren dan niet gemuilkorfd worden door de boven hen gestelden. Dat is een les die kennelijk nog steeds niet getrokken wordt.