Deze uitspraak betitelt de huidige generatie leerlingen / studenten als zap-generatie. Een weinig vleiende benaming. Wat de kenmerken van deze generatie zouden zijn, wordt er niet bij gezegd, maar de suggestie is die van een enorm gebrek aan concentratie. Deze concentratie is waar het om gaat. Men beweert hiermee ten eerste dat de leerlingen over de gehele linie minder concentratie hebben en ten tweede dat wij ons onderwijs daarop zouden moeten aanpassen. Die aanpassing moet er dan steevast, volgens de onderwijsvernieuwers, uit bestaan om onderwijs aan te bieden dat minder concentratie vergt. Dat kan niets anders inhouden dan het laten vallen van die onderdelen en vakken die wél concentratie vergen (de ware onderwijsvernieuwer stelt dan simpelweg, dat bv. in de wiskunde het oplossen van een moeilijke differentiaalvergelijking ook wel zónder concentratie kan. Jammer alleen, dat ze dat niet even kunnen voordoen). Wanneer je zegt, dat bepaalde onderdelen van het curriculum te veel concentratie vergen, dan is dat een variant van het ouderwetse 'ze zijn er toch te stom voor'. We hebben hier te maken met een self-fulfilling prophecy. Wanneer je het onderwijs maar chaotisch genoeg aanbiedt, dan zal ook een goede leerling de moed tenslotte opgeven. Vervolgens constateer je tevreden, dat de zap-generatie zelfs niet meer te boeien is met …… (vul zelf maar in) en alweer minder concentratie heeft dan vroeger. Áls er al zoiets als een zap-generatie bestaat (quod non), dan moet het onderwijs daar natuurlijk op reageren door een concentratiebevorderende, prikkelarme omgeving aan te bieden. Dat is echter iets heel anders dan wat de onderwijsvernieuwers voorstaan.
Deze drogredenen zijn verzameld en ontkracht door BON-lid S. Stevin. Terug naar de lijst.