Kop: “Zonder studie meer succes”. Sociologe Isabelle Diepstraten over haar proefschrift “De nieuwe Leerder”. Ze beveelt aan om zich vooral buiten het onderwijs te ontwikkelen, om succesvol te zijn en een tevreden leven te leiden.
Ook BON komt in het interview voor:
Stelling: “Die discussie wordt al volop gevoerd. De PvdA overweegt een parlementaire enquete naar de onderwijsvernieuwingen, universiteiten hebben meer contacturen beloofd”
Antwoord I.D: “Die discussie moet verder gaan dan het gehakketak van BON, die terug wil gaan naar hoe het was en de Nieuwe Leer- adepten.
Het blijft hangen in onderwijskundige concepten en wordt een politieke strijd. Terwijl beide concepten niet werkbaar zijn. Niemand geeft aandacht aan de sociologische kant- het feit dat levens van mensen veranderen en de betekenis van school in die levens- en wat er tussen zit”.
Het artikel is op zijn minst interessant. Er wordt een middelweg geschetst tussen HNL en de BON ideeen. (Zelf niet afkomstig uit een milieu waar studeren gebruikelijk was, herken ik wel veel van de oude ideeen dat je veel, heel veel, in het leven vooral buiten het onderwijs leert. Sterker, tot hoe hoger niveau onderwijs je opklimt, hoe meer types je kunt ontmoeten die toch wel in een erg beschermd wereldje zijn grootgebracht…)
Of het artikel online te lezen is, weet ik niet, maar proberen kan altijd www.sum.nl.
zonder studie meer succes
‘Zonder studie meer succes’ is het motto van Sharon Dijksma, wat mooi dat zij staatssecretaris van onderwijs is. Diploma’s zijn in alle beroepen heel belangrijk, behalve in het onderwijs. Juist de instituten die diploma’s verstrekken, vinden diploma’s voor hun eigen mensen onbelangrijk. Het gaat er namelijk om wat je buiten de school geleerd hebt – dát zijn pas belangrijke competenties.
sum.nl
Zou het dan toch waar zijn dat ik ondanks mijn grote praktische en theoretische kennis van de informatie technologie geen digital native ben?
Ik weet ook niet of het artikel online te lezen is, want ik kan die hele site niet lezen. Ik word binnen een minuut volledig tureluurs van de onleesbare drukte op mn beeldscherm.
Ik had..
.. de papieren versie in handen, die is inderdaad ook al druk opgepimpt met advertorials en ander fraais.
Beetje merkwaardig is het wel:
een proefschrift schrijven is toch altijd iets wat je binnen een instituut doet? Met daarbij de gewone begeleiders, dat wil zeggen: mensen die een aanstelling hebben aan dat instituut? En dat doet ze toch waarschijnlijk omdat deze geeigende weg haar, als wetenschapsterin, de meeste kans op succes biedt? Of zou zij zich zometeen nergens aanmelden met de geeigende titel: docteres in de sociologie? Kortom, wat ze doet, toont toch aan dat een geeigende opleiding waarschijnlijk wel voordelig is. [Maar misschien bedoelt ze wat anders dan ik uit de paar zinsneden kan opmaken.]
In mijn vaders tijd, toen kon je zonder diploma’s nog een cariere maken. Is dat nu nog steeds mogelijk? Lijkt me niet.
Konijn schrijft: Zelf niet afkomstig uit een milieu waar studeren gebruikelijk was, herken ik wel veel van de oude ideeen dat je veel, heel veel, in het leven vooral buiten het onderwijs leert. Sterker, tot hoe hoger niveau onderwijs je opklimt, hoe meer types je kunt ontmoeten die toch wel in een erg beschermd wereldje zijn grootgebracht…
Maar dat is een open deur: het merendeel van alles wat je nodig hebt, krijg je van de natuur mee. Hoe je rechtop moet lopen, hoe je moet kijken, hoe je moet horen (allemaal razend ingewikkelde vaardigheden!). Het punt is echter dat de natuur het juist nalaat om je de verworvenheden van de cultuur mee te geven (dit is per definitie zo). Aardig wat van deze verworvenheden kun je op straat leren, van je ouders en je vrienden (bv. hoe je aan vrienden moet komen, wat vriendschap is, hoe je samen moet werken, enz.). Maar een x-aantal dingen, zoals wat in boeken staat, zul je echt op school moeten leren: lezen, rekenen, geschiedenis, enz. Hiervoor zul je moeite moeten doen. Niemand zal de mechanica van Newton leren begrijpen door een samenvatting ervan onder zijn hoofdkussen te leggen. Het is echt niet anders, al promoveer je vijfentwintig keer op buitenschoolse kennis.
Het gaat inderdaad..
.. verder dan de paar zinsneden die ik weergaf. Ze stelt dat eigenlijk studenten verplicht (daar is ie weer, toch iets van de geest van Dijksma ?) een tijd in het buitenland zouden moeten studeren om de beperkingen van hun studie te kunnen overschrijden (dat is ook een aanbeveling van de voorzitter van het NUFFIC geweest), en universiteiten zouden de ramen meer open moeten gooien. De toekomst is niet planbaar, terwijl het onderwijs sterkt hecht aan planmatig leren en planmatig carrieremaken. Dat zou studenten op latere leeftijd in de weg zitten, zo’n strak plan/keurslijf. Het zou leiden tot een vervroegde midlifecrisis (kijk eens aan, ook al psycholoog !).
Hoe interessant het ook lijkt, het artikel is vooral warrig. En hoe vaker ik het overlees, hoe triester ik er van word (dat je hierop kunt promoveren in NL). Maar ook dat laatste is een open deur, ik lees zoveel verslagen over zotte promotieonderwerpen, dat ik me begin te schamen voor het NL onderwijs.
Konijn?
Dat zinnetje in mijn post: ‘Maar dat is een open deur:’ klinkt nogal aanmatigend, om niet te zeggen ronduit vervelend. Maar weet, het slaat niet op de kwaliteit van jouw bijdrage, maar op wat de sociologe zegt. Hoe dan ook, ik zou het willen weghalen, maar ik kan er niet meer bij. Zou je zo aardig willen zijn en doen alsof je het niet hebt zien staan? Dat zou fijn zijn.
Ik ben aardig..
.. en doe alsof ik het niet heb zien staan. Maar je hebt niet eens volkomen ongelijk… Het trieste van het hedendaagse onderwijs vind ik dan ook dat die emancipatieroute via het onderwijs niet of nauwelijks meer terug te vinden is. Dalrymple (wordt net als BON ook voor conservatief versleten) schrijft daar regelmatig over. Omdat het onderwijs moet aansluiten bij de dagelijkse belevingswereld van de leerling, betekent dat voor degenen die in een achterstandssituatie opgroeien, een bevestiging van hun leefmilieu ipv een uitnodiging om daaruit te groeien. Je moet dan echt uit een bepaald hout gesneden zijn om dat toch door te zetten.
Mooi betoog, Simon
Hoewel ongeveer 80% van de herseninhoud nodig is voor de motoriek en het chemische fabriekje in ons, is het echter toch opmerkelijk dat er véél van onze voorgeschiedenis wél in ons collectieve geheugen blijft hangen, met andere woorden met de genen wordt doorgegeven. Blijkbaar meer dan men vroeger dacht.
Nog opmerkelijker is dat vele grote talenten hun talent óók in hun genen ‘als een godsgeschenk’ meegekregen hebben. Van Bach, Mozart en Huygens is dat wel duidelijk. Bij Beethoven, Rembrandt, Picasso, Michelangelo, Einstein…. weet ik het niet en is het vaak onduidelijk.
Soms komt talent dus ook zomaar uit de lucht vallen en lijkt het weer niét genetisch bepaald.
Blijkbaar Simon, krijgen we toch óók wat verworvenheden van de cultuur in onze genen mee.
Het blijft een wonder of een speling van de natuur.
Een mooi artkel in dit kader in de Wetenschapsbijlage van NRC/Handelsblad van afgelopen zaterdag, waarin verbazing wordt uitgesproken over het feit dat, hoewel Venus, Mars en aarde alle drie in een zeer gunstige positie in ons zonnestelsel verkeren, alleen de aarde er zo goed is uitgesprongen en de andere twee niet.
Eenzelfde soort raadsel.
Links of rechts
Waar BON voor staat kan iedereen terugvinden in de 10 stellingen, Of dat dit nu terug of vooruit is of links of rechts is niet interessant. Het verleden heeft goede kenmerken en de toekomst ook. Links heeft dat en rechts ook. Waarom proberen we de goede zaken niet te verenigen en de slechte te elimineren i.p.v. per se een linkse of rechtse oplossing te willen of iets af te wijzen omdat we het gisteren ook al deden.
Een van de grote problemen bij het oude leren in de jaren negentig, was de te lage inspanning van de leerling. Binnen HNL doet deze leerling nog minder en krijgt hij ook nog eens veel minder inhoud aangeboden. HNL is daarmee minder effectief dan het oude leren, gevaarlijk veel te weinig zelfs. Als we nu alleen maar teruggaan naar het oude krijgen we ook weer de oude problemen terug. Dit wil niemand en dat is de uitdaging waar we voor staan zowel links als rechts. Wij denken dat het begint met de 10 stellingen.
Daarnaast zal ook de financiering en besluitvorming drastisch gereorganiseerd moeten worden etc.etc. En heel misschien moet we de jonge mensen en de onderwijsbestuurders duidelijk maken dat de vette jaren voorbij zijn en dat we de schouders eronder moeten zetten om hun en onze welvaart op peil te kunnen houden. ASML kan hierbij als voorbeeld dienen. ASML betrekt zijn personeel van de wereldmarkt. Hierdoor kunnen zij eenzijdig hoge eisen stellen aan het personeel en vooral ook aan hun toeleveringsbedrijven. Resultaat is dat er veel niet Nederlanders werken en tevens dat als het niveau van de toeleveranciers daalt naar het niveau van b.v. Taiwan dat ze weg zijn uit Nederland.
Corgi
Website van deze mevrouw
Deze mevrouw heeft een eigen website. Daar kunt u onder andere de samenvatting van haar proefschrift lezen. Dat je daar tegenwoordig op kunt promoveren…
Ze werkt overigens bij de PABO Tilburg van Fontys en is 1 van de leden van de kenniskring rondom ‘het nieuwe leren’ van Fontys.
Universiteit Leiden
Gepromoveerd aan de Universiteit Leiden, lees verder…
Ze deed dus onderzoek …
…bij een groep van veertien personen.
Lijkt me wat weinig voor gedegen onderzoek.
Nog meer
Ook hier is nog wat informatie te vinden. En hier ook.
Onderstaande moet toch elke BONner aanspreken:
“Een laatste bevinding uit mijn onderzoek is dat dé meerwaarde van school – die overigens in ál het onderzoek naar het belang van school gevonden wordt – gelegen is in de passievolle vakexperts die ‘een vuurtje aanwakkeren’, nieuwe werelden openen en met levensechte voorbeelden leerstof betekenisvol maken. Leraren die leerders serieus nemen, gelijkwaardig en als ‘mens’ behandelen en aanzetten tot exploratie. Informaliteit en vrijwilligheid blijken hierbij essentieel. Hierbij past ook een reflectie op onze eigen leerbiografie en hoe we die impulsen kunnen geven om die passievolle expert te kunnen zijn. Of om via nieuwe wegen alsnog met passie met iets nieuws aan de slag te gaan.”
Wiel
Die heeft echt het wiel opnieuw uitgevonden.
Aanspreken
“gelegen is in de passievolle vakexperts die ‘een vuurtje aanwakkeren’, nieuwe werelden openen en met levensechte voorbeelden leerstof betekenisvol maken”
Tot hier gaat hij goed, maar dan!
“Leraren die leerders serieus nemen, gelijkwaardig en als ‘mens’ behandelen en aanzetten tot exploratie. Informaliteit en vrijwilligheid blijken hierbij essentieel”.
Hier gaan we dan toch weer terug naar de sixties, buiten dat serieus nemen.
Corgi
Als een vos de Passie preekt…
Passievol lijkt mij een eigen constructie voor ‘gepassioneerd’. Maar zo langzamerhand word ik wel een beetje misselijk van al die passie. Mag ik ook nog gewoon nuchter lesgeven?
Hoe ..
…is deze dame eigenlijk deze draad binnengerold?
Uitgerold
Ik heb deze dame de links-rechts discussie dan ook maar uitgerold. Ze heeft nu een aparte BON-pagina (de pagina die u nu leest) helemaal voor zichzelf.
Geen compromis nodig!
Konijn vindt het blijkbaar interessant om een middenweg te zoeken tussen HNL en BON. Wat mij betreft is dat geheel overbodig. Kunnen we niet voor ééns en voor altijd afspreken dat mensen die vinden dat je meer leert buiten de school, dat rustig kunnen doen. Laten ze zich dan alleen ook niet bemoeien met de school.
Mijn opa had dolgraag naar school gewild, maar moest op 11 jarige leeftijd gaan werken. Daar heeft hij zijn leven lang veel pijn over gehad. Hij heeft er alles aan gedaan om zichzelf te scholen. Hij was een échte autodidact. Hij volgde cursussen (voor zover dat kon naast zijn zware werk) en las veel. Toch merkte je vaak dat hij het zelf had gedaan: legde soms onjuiste verbindingen, sprak dingen verkeerd uit. Maakte kleine, maar soms gênante vergissingen. Daarmee verraadde hij zichzelf in gezelschap van mensen die wel goed onderwijs genoten hadden. Hij heeft zich daar erg voor geschaamd. Ondanks dat hij zéér intelligent was, was dat niet genoeg om de wereld echt te kunnen begrijpen en zich op gelijkwaardig niveau te handhaven in intellectueel gezelschap.
Dat staat..
.. er niet, Hinke Douma, dat ik dat vind. Laat ik maar voorop stellen dat ik enigzins allergisch ben voor zwart-wit meningen, allesbeterweterij en gelijkhebberij. Vandaar dat ik meerdere meningen lees, en ze naast elkaar leg. Ben helaas teveel opgegroeid tussen zwart-wit denkers, en daarom meer beschouwend aangelegd, althans dat probeer ik te zijn.Mijn aandacht werd getrokken door de passage waarin BON genoemd werd, en ik begon me meteen af te vragen of deze mevrouw BON wel kent anders dan uit de media.
En soms moet je toch aandachtig kennis nemen van een ander standpunt dan alleen het jouwe (of van ons-soort-mensen), al is het maar omdat die standpunten wel degelijk hun invloeden hebben, en omdat je anders het gevaar kunt lopen een dominee van het eigen gelijk te worden (dat laatste, openstaan voor andere standpunten kun je inderdaad binnen, maar ook vooral buiten de school leren).
En van jouw opa lopen er nog steeds velen van rond. Ook mensen onder de 40 die intelligent genoeg waren voor hoger onderwijs, maar om allerlei redenen. Die pijn is reeel, dat onderschrijf ik. Dat laat niet onverlet dat een mens zaken kan idealiseren, die soms ook relativering nodig hebben. Zelf had ik graag gymnasium gedaan had dat ook aangekund, maar mocht op blote knieen dankbaar zijn dat ik Havo mocht doen. Toch relativeer ik soms e.e.a al was het maar om jezelf niet levenslang te kwellen.
Maar het is onbegonnen werk vroeger te vergelijken met nu. Ik denk dat grosso modo mensen vandaag de dag zo gewend zijn aan de vanzelfsprekendheid van onderwijs, dat dat niet meer te vergelijken is met het verlangen naar hoger onderwijs wat jij bij je opa beschrijft. Die schaamte over genante vergissingen, verkeerde uitspraak en kort door de bocht fouten, die je beschrijft, herken ik juist heel goed. Heel mijn schoonfam heeft gestudeerd, maar zij relativeren dat juist sterk. Het bezit van een zaak is het eind van het vermaak…
toevoeging..
.. om allerlei redenen moet aangevuld met “buiten de boot vielen”.