Het schoolbestuur (basisonderwijs) waaronder ik werkzaam ben wil van inclusief onderwijs een van de pijlers van haar onderwijs maken. In principe ben ook ik van mening dat zo min mogelijk kinderen uitgesloten mogen worden. Wel moet dan aan een aantal voorwaarden voldaan worden. Wordt echter aan die voorwaarden niet voldaan dan ben ik bang dat het ten koste gaat van “goed” ondewijs. Soms denk ik nog wel eens dat inclusief onderwijs een in een mooi ideologisch sausje gegoten bezuinigingsmaatregel is. Is mijn angst gegrond of is inclusief onderwijs onontkoombaar
Hans Verhagen
onontkoombaar?
Om met de laatste vraag te beginnen: nee, natuurlijk niet. Inclusief onderwijs is een keuze, geen “act of God”. En zoals veel in het onderwijs kun je het dus ook gewoon niet doen.
Persoonlijk zou ik zeer argwanend worden als het gepresenteerd werd als onontkoombaar of “beter vroeg dan laat”of met welk niet inhoudelijk argument dan ook.
Ik weet niet veel van inclusief onderwijs af, anderen moeten me maar corrigeren, maar ik heb altijd begrepen dat inclusief onderwijs een overtreffende trap is van adaptief onderwijs. Het is bij inclusief onderwijs dus niet alleen zo dat je als school kinderen met een beperking opneemt, maar het gehele onderwijs is gericht op zo veel mogelijk aansluiten bij de individuele mogelijkheden en wensen van alle kinderen. Zo’n beetje het tegenover gestelde van klassiek klassikaal onderwijs.
Inclusief onderwijs is dus niet zozeer een pragmatische manier om kinderen met een beperking (en kinderen zonder) zo goed mogelijk te onderwijzen (op te voeden), maar veeleer ook een ideëel wereldbeeld.
Ik zou snel aan informatie zien te komen over de precieze voornemens van het bestuur.