Scott Eidelman, Christian S. Crandall, Jeffrey A. Goodman & John C. Blanchar (2012). Low-Effort Thought Promotes Political Conservatism. Personality and Social Psychology Bulletin. Published online before print March 16, 2012.
psp.sagepub.com/content/early/2012/03/16/0146167212439213
psp.sagepub.com/content/early/2012/03/16/0146167212439213.full.pdf
Lees de titel goed.
Huffington Post goo.gl/QvP8U : Does the finding suggest that conservatives are lazy thinkers?
“Not quite,” Dr. Eidelman told The Huffington Post in an email. “Our research shows that low-effort thought promotes political conservatism, not that political conservatives use low-effort thinking.”
Read more: digitaljournal.com/article/322787#ixzz1u4bNkuGl
Voordat je je gaat afvragen wat dit met onderwijs heeft te maken: lees hierin het emancipatoire denken van onderwijzers in de vorige eeuw.
Koen Korevaar, in De Pscholoog van mei 2012, blz., vat het als volgt samen (lees ‘achterblijvende onderwijsprestaties’ overal waar Korevaar ‘armoede’ heeft):
“(…) een sterke nadruk op persoonlijke verantwoordelijkheid, acceptatie van hiërarchie, en behoud van status-quo. Deze drie themaÆs hangen samen met gedachtenprocessen die weinig mentale energie kosten. Volgens de onderzoekers kost het bijvoorbeeld minder energie om te denken dat mensen hun armoede zelf hebben veroorzaakt. Er moet iets langer doorgedacht worden om ook andere verklaringen te geven voor armoede, zoals ongunstige omgevingsfactoren.”
Mentale belasting speelt hier dus een rol – cognitive load theory
behoudend denken
.
De gedachte die zich sterk aan mij opdringt is dat het denken in termen van toetsen en selecteren, zoals te vinden bij politici en beleidsmakers, in deze zin als behoudend valt te karakteriseren. Voor mij is dat wel een eye-opener. Ik zal het artikel nog eens wat grondiger doornemen.
.
Denk aan: de kernvakkenregel voor de eindexamens, de rekentoetsen die aan de eindexamens worden toegevoegd met een dikke kans voor veel leerlingen om er op te zakken, de diagnostische toetsing eind onderbouw in basis- en voortgezet onderwijs. Stuk voor stuk maatregelen die als oplossingen worden gezien voor problemen met dalende niveaus in het onderwijs. Stuk voor stuk maatregelen die zijn voorbereid in overlegorganen zonder de nodige specialistische kennis van zaken, of bepleit door hoogleraren die ook niet altijd echt overal verstand van hebben.
.
Een eenvoudige vraag, waarvan ik altijd maar hoop dat die de behoudende gedachtenstroom kan stoppen: wat is de evidentie voor positieve effecten die van ingreep X worden verwacht, wat is de evidentie dat onverwachte negatieve effecten uit zullen blijven?
Dezelfde vragen zijn uiteraard te stellen bij NIET ingrijpen in het onderwijs: het reken- en wiskundeonderwijs verder laten versloffen, stug doorgaan 12-jarigen te selecteren.
.
Het tegen de stroom op roeien, zoals BON doet, is het tegendeel van behoudend denken. Wat niet wegneemt dat er rafelranden van behoudend denken kunnen zijn, zoals door Bronneman-Helmers in haar proefschrift (2011) opgemerkt. www.scp.nl/content.jsp?objectid=28287
.
En
De aanwezigheid van ooievaren zorgt voor lokale geboorteoverschotten.
Als je dat natrekt, blijkt
Als je dat natrekt, blijkt dat ook al niet te kloppen. Waar moet dat heen?
Het is niet voor het eerst
Het is niet voor het eerst dat conservatisme wordt gekoppeld aan psychologie. Zo zou de conservatief een ‘bang’ mens zijn, bang voor verandering. Nu zou de conservatief niet al te veel mentale belasting kunnen verdragen?
Het zijn dit soort verhalen waardoor de leek met grote argwaan dat soort wetenschap beziet.
Want .. wat precies is conservatisme? Op allerlei terreinen kan men conservatief zijn terwijl men tegelijkertijd op andere terreinen open staat voor verandering (op technisch gebied b.v.).
We hebben ook nog de conservatieven, die na allerlei zogenaamd progressieve uitstapjes, uiteindelijk teleurgesteld, toch weer oude waarden gingen herontdekken.
Ik herinner mij een fraaie uitspraak die erop neer kwam dat de Britten doodmoe werden van alle hervormingen van de conservatieve regering Thatcher.
Dat zegt eigenlijk alles.
Politieke voorkeuren psychologiseren is niet sterk. Want uw tegenstander kan dat uit de losse pols net zo gemakkelijk.
Conservatisme…
Conservatisme staat gelijk aan geleidelijke vooruitgang, meestal met behoud van verworvenheden uit het verleden. Daar tegenover staat progressief en revolutionair, dat meestal met ‘ bloedvergieten, gepaard gaat, letterlijk of figuurlijk.
Conservatieven zijn meestal verstandige mensen, hoewel ik me realiseer dat sommige revoltes als die van jaren zestig en die van Pim Fortuyn broodnodig waren.
Zo is er momenteel in het onderwijs wel enig ‘ bloedvergieten’ nodig, met name die van de overhead.
.
.
De gedachte die zich sterk aan mij opdringt is dat het denken in termen van toetsen en selecteren, zoals te vinden bij politici en beleidsmakers, in deze zin als behoudend valt te karakteriseren. Voor mij is dat wel een eye-opener. Ik zal het artikel nog eens wat grondiger doornemen.
.
Denk aan: de kernvakkenregel voor de eindexamens, de rekentoetsen die aan de eindexamens worden toegevoegd met een dikke kans voor veel leerlingen om er op te zakken, de diagnostische toetsing eind onderbouw in basis- en voortgezet onderwijs. Stuk voor stuk maatregelen die als oplossingen worden gezien voor problemen met dalende niveaus in het onderwijs. Stuk voor stuk maatregelen die zijn voorbereid in overlegorganen zonder de nodige specialistische kennis van zaken, of bepleit door hoogleraren die ook niet altijd echt overal verstand van hebben.
.
Een eenvoudige vraag, waarvan ik altijd maar hoop dat die de behoudende gedachtenstroom kan stoppen: wat is de evidentie voor positieve effecten die van ingreep X worden verwacht, wat is de evidentie dat onverwachte negatieve effecten uit zullen blijven?
Dezelfde vragen zijn uiteraard te stellen bij NIET ingrijpen in het onderwijs: het reken- en wiskundeonderwijs verder laten versloffen, stug doorgaan 12-jarigen te selecteren.
.
Het tegen de stroom op roeien, zoals BON doet, is het tegendeel van behoudend denken. Wat niet wegneemt dat er rafelranden van behoudend denken kunnen zijn, zoals door Bronneman-Helmers in haar proefschrift (2011) opgemerkt. www.scp.nl/content.jsp?objectid=28287
.